Tutaj już nastawienie lepsze z mojej strony, bo już wiedziałam, że to książka dla młodzieży. Trzeba Kindze Dunin przyznać - potrafi naprawdę dobrze zaskoczyć czytelnika. Niespodziewane zwroty akcji są tym lepsze, że w ogóle nie wydają się naciągane, jakby taka kolejność zdarzeń była faktycznie zaplanowana. W porównaniu z pierwszą częścią, ta wydawała mi się jeszcze krótsza, bardziej dynamiczna. Bardzo mi się podobało przedstawienie wielu różnych podejść do feminizmu.

Tutaj już nastawienie lepsze z mojej strony, bo już wiedziałam, że to książka dla młodzieży. Trzeba Kindze Dunin przyznać - potrafi naprawdę dobrze zaskoczyć czytelnika. Niespodziewane zwroty akcji są tym lepsze, że w ogóle nie wydają się naciągane, jakby taka kolejność zdarzeń była faktycznie zaplanowana. W porównaniu z pierwszą częścią, ta wydawała mi się jeszcze krótsza,...

Zdecydowanie gorsza niż pierwsza część. Niepotrzebna kontynuacja.

Zdecydowanie gorsza niż pierwsza część. Niepotrzebna kontynuacja.

GNIOT.

GNIOT.

Powieściowy świat postrzegany oczyma inteligentnych nastolatków, którzy potrafią wyśmiać wiele świętych wartości dojrzałego życia, może niejednego czytelnika zirytować.

Drugi tom w cyklu powieściowym Kingi Dunin, który zapoczątkowała dobrze przyjęta przez czytelników i krytykę powieść familijna Tabu, opowiada o przemocy. Nie jest to jednak tylko przemoc, której bywamy ofiarami lub świadkami. Autorka Obciachu poddała bohaterów bolesnemu doświadczeniu agresji, tej obecnej w nas, którą wypieramy z naszej świadomości lub zbyt łatwo rozgrzeszamy z niej siebie i innych. Z właściwą sobie przekorą i wnikliwością Kinga Dunin montuje swoisty kalejdoskop sytuacji, w jakich przemoc i nasze reakcje na nią tracą swą jednoznaczność. A wszystko to dzieje się w znanych z Tabu dekoracjach, z udziałem znanych nam bohaterów.

Powieściowy świat postrzegany oczyma inteligentnych nastolatków, którzy potrafią wyśmiać wiele świętych wartości dojrzałego życia, może niejednego czytelnika zirytować.

Drugi tom w cyklu powieściowym Kingi Dunin, który zapoczątkowała dobrze przyjęta przez czytelników i krytykę powieść familijna Tabu, opowiada o przemocy. Nie jest to jednak tylko przemoc, której bywamy...

"Powieściowy świat postrzegany oczyma pary inteligentnych nastolatków, którzy potrafią wyśmiać wiele świętych wartości dojrzałego życia, może niejednego czytelnika zirytować." Taki opis na okładce zachęcił mnie do zabrania książki do domu. Nie przejęłam się, że to książka dla młodzieży o młodzieży. Byłam wręcz ciekawa tego postrzegania. Poznajemy rodzinę Szumskich a właściwie nastoletnią Martę i jej relacje z rodziną, koleżanką i chłopakiem. Niestety te relacje są powierzchowne a książka przegadana. Wieczne dyskusje do niczego nie prowadzą a postaci pozostają takie jak były na początku powieści. Chciałoby się zacytować klasyka „nic się nie dzieje…”. Liczyłam na coś więcej.

"Powieściowy świat postrzegany oczyma pary inteligentnych nastolatków, którzy potrafią wyśmiać wiele świętych wartości dojrzałego życia, może niejednego czytelnika zirytować." Taki opis na okładce zachęcił mnie do zabrania książki do domu. Nie przejęłam się, że to książka dla młodzieży o młodzieży. Byłam wręcz ciekawa tego postrzegania. Poznajemy rodzinę Szumskich a...

Ta książka jest zła. Źle napisana, momentami nudna i przegadana. Bohaterowie papierowi. Albo nic nie obchodzą, albo tylko irytują. Wizyta Marty u Est po tym, co stało się w akademiku - paskudna. Zakończenie naprawdę żenujące. Nie radzę.

Ta książka jest zła. Źle napisana, momentami nudna i przegadana. Bohaterowie papierowi. Albo nic nie obchodzą, albo tylko irytują. Wizyta Marty u Est po tym, co stało się w akademiku - paskudna. Zakończenie naprawdę żenujące. Nie radzę.