3 lata minęły odkąd przeczytałam pierwszą część serii "Bogowie i wojownicy", stanowczo za dużo! Może na trzecią będę czekać 5 lat, kto wie? Moje pretensje nie są na pokaz, zapomniałam połowy fabuły(ha, najlepsze, że zakończenie mi kompletnie z głowy wypadło). A to fajna seria, więc mi ten minusik wszystko popsuł.

"Wypalony znak" Michele Paver bardzo mi się podobał, chyba nawet bardziej od pierwszej części(chyba, bo nie za bardzo pamiętam). Akcja rozpoczyna się rok po zakończeniu "Osobnych"(tak, tym zakończeniu co mi z głowy wypadło). Hylas trafia w niewolę do kopalni miedzi, a Pirra ponownie usiłuje uciec od matki, która ponownie próbuje wydać ją za mąż(taki schemacik). W tym czasie Kruki, duchy i bogowie szaleją, jak tylko się da.

Trzecią, nową bohaterką jest Zguba, mała, słodka lwiczka. W poprzedniej części wkurzał mnie(to pamiętam) Duch, w sensie delfin. Wydawał mi się kompletnie niepotrzebny, gdy chodziło o narrację(bo jako postać OK), bo to było takie dziwne. Ogólnie nie lubię jak pisarze włażą w głowy zwierzętom, próbując przedstawić ich myśli, bo przekonująco to zwykle nie wychodzi. Jak dotąd, sztuka ta udała się tylko Annie Lewkowskiej w "Mechanicznym Rycerzu". Jednak to, co poprzednio Michelle Paver nie wyszło, tym razem wypadło wyśmienicie. Zguba była rozkoszna, chwytała za serce, wzruszała i sprawiła, że przeczytałam książkę w ciągu jednego dnia.

He he, polecam

3 lata minęły odkąd przeczytałam pierwszą część serii "Bogowie i wojownicy", stanowczo za dużo! Może na trzecią będę czekać 5 lat, kto wie? Moje pretensje nie są na pokaz, zapomniałam połowy fabuły(ha, najlepsze, że zakończenie mi kompletnie z głowy wypadło). A to fajna seria, więc mi ten minusik wszystko popsuł.

"Wypalony znak" Michele Paver bardzo mi się podobał, chyba...