„Ocalona” Aleksandry Duncan to właściwie książka młodzieżowa w jakiś sposób nawiązująca do „Igrzysk śmierci” Suzanne Collins, jednak warta jest przeczytania, bowiem jest książką niezwykłą. Podobne motywy widać w klasyku sf „Powrót z gwiazd” Stanisława Lema, no i ”Mars” Rafała Kosika. Co do nawiązań do „Igrzysk śmierci’ sprawa jest właściwie jasna. Podobieństwo Awy Parastraty do Katniss Ewerdeen jest bardzo duże. Bohaterka wykreowana przez Suzanne Collins pochodziła z prowincji i przeżyła cywilizacyjny szok gdy trafiła do stołecznego Kapitolu. Natomiast bohaterka Aleksandry Duncan urodziła się w przestrzeni kosmicznej na kupieckim statku handlowym Parastrata i przeżyła jeszcze większy szok cywilizacyjny, gdy trafiła na Ziemię, bowiem najprawdopodobniej warunki kosmiczne, przebywanie w nich ludzkości od kilku kilkunastu pokoleń sprawia, że praktycznie tworzy się nowa rasa ludzka i to prawdopodobnie niezależnie od etnicznego pochodzenia na Ziemi. Jedna i druga za pośrednictwem młodzieńczej wrażliwości, obydwie młode kobiety mają po 16 lat, widzą system nierówności społecznych i to jest niemal kluczowe w ich opowieściach. U Lema główny bohater po wielu latach wrócił na Ziemię, obserwując zmiany cywilizacyjne, na ojczystej Ziemi minęło kupę czasu, tymczasem główny bohater postarzał się o raptem parę lat. U Kosika mamy Marsjan pochodzących z Ziemi, którzy po dwustu latach nieudanej kolonizacji czerwonej planety zmuszeni są do powrotu na Ziemię, no i pojawia się to samo, co u Aleksandry Duncan, pytanie czy oni jeszcze są Ziemianami?

Jak można się domyśleć mamy tutaj bliżej nieokreśloną przyszłość. Ziemia się zmieniła na skutek zmian klimatycznych, cześć mieszkańców przeludnionego globu musiało udać się w kosmos, tam szukać szczęścia, tym sposobem pojawiły się pokolenia urodzone na statkach kosmicznych, co wykreowało zmiany mentalnościowe na skutek przewartościowań w strukturach społecznych, na Parustratu jest dość rygorystyczna przypominająca świat islamu, rządzą mężczyźni, i to oni przeprowadzają transakcje handlowe z Ziemia i innymi statkami, są też wykształceni, kobietom wykształcenie nie jest do niczego potrzebne maja rodzić dzieci i zajmować się tzw. „domowymi” sprawami społeczności statku kosmicznego. Głowna bohaterka Ava nie potrafi czytać, bo z założenia miała spędzić życie na statku swoim lub później męża. No ale jednak...
Ava dowiedziała się, że znaleziono jej męża na statku Ether, to była transakcja handlowa. Ona myślała, że ma być nim młody 19 latek Luck, jednak obydwoje się pomylili w tej materii, mężem miał być ojciec Lucka, i zostali przyłapani na miłosnych igraszkach. To była wielka zbrodnia! Nawet w systemie bardziej liberalnym panującym na Ether. Siostra Lucka Soli pracowała w ekipach naprawczych co na Parustatu było nie do pomyślenia. Ava została przez swoich z Parustatu skazana na śmierć, czyli wyrzucenie w próżnię kosmiczną. Jednak obydwa statki stacjonowały na Ziemi i Ava zdołała zawczasu zniknąć i tu zaczyna się jej ziemska odysea.

Po ucieczce na Ziemię trafia w kilka miejsc. Najpierw całkiem przyzwoicie na Gyrę, jedną z śmieciowych wysp. Tak to prawda, nie ma się z czego śmiać, bowiem takowe istnieją już dzisiaj a za kilkaset lat będą wystarczająco duże, że mieszkańcy zatopionych wysp spokojnie znajdą na nich swoje miejsce do życia jak prorokuje Aleksandra Duncan. Zaopiekowała się nią Perpetua, pozwoliła jej dojść do siebie, do zdrowia, przyzwyczaić się do ziemskiej grawitacji i pomogła znaleźć pierwszą robotę. Niebawem Perpetua ginie w wypadku. Ava wraz z Miyole, córką Perpetue trafia do Mumbaju w Indiach, szuka krewnej dr. Sorayę Hertz. Na razie jednak trafia do Saltu, dzielnicy mumbajskiej biedoty, przy pomocy Rashida radzi sobie jak może. Potem w końcu postanawia swoją modrie, cokolwiek to ma oznaczać, Sorayę Hertz. Ta postanawia pomóc zarówno Avie jak i Miyoli. Ta druga okazuje się geniuszem i wróżą jej karierę akademicką. Natomiast Ava musi nadrobić zaległości w nauce. Można powiedzieć, że swoim przystosowaniem do zmiany w życiu jaką przeszła odniosła sukces. Za każdym razem stając na rozdrożach co robić dalej. Czy będzie miała możliwość wrócić do domu, w kosmos? I dalej jaką drogą podąży?

Książka jest interesująca. Autorka wykreowała intrygującą wizje przyszłości na Ziemi i w kosmosie. Warto książkę przeczytać. Polecam.

„Ocalona” Aleksandry Duncan to właściwie książka młodzieżowa w jakiś sposób nawiązująca do „Igrzysk śmierci” Suzanne Collins, jednak warta jest przeczytania, bowiem jest książką niezwykłą. Podobne motywy widać w klasyku sf „Powrót z gwiazd” Stanisława Lema, no i ”Mars” Rafała Kosika. Co do nawiązań do „Igrzysk śmierci’ sprawa jest właściwie jasna. Podobieństwo Awy...