Cóż jeszcze wymyśli pisarz/pisarka, aby zaistnieć, tj. sprzedać w kraju i za granicą sporą ilość egzemplarzy swojego wytworu? Jak dotąd jeszcze nikt nie wymyślił powieści o tym, że Cyganka udaje Żydówkę… Czy opowiadanie historii ma jednak polegać głównie na tym, aby wymyślać ad infinitum jakiekolwiek novum…?
Książka nie wciąga w narrację ani pod względem formy, ani treści. Główny wątek jest tak niedorzeczny, że szkoda się nad nim rozwodzić. Forma, język – cóż, czytadło pospolite, no, może nieco ponad przeciętność (nieco ponad, gdyż ogólny poziom pisarstwa współczesnego jest tak żenująca niski, że skutecznie obniżył poziom typowy).
Obniżam notę za oburzający, krzywdzący nas, Polaków, stereotypowy (lansowany przez lewicujący mainstream Zachodu), niezgodny z faktami cytat (w e-booku s. 186):

"Helena obrzuciła Margit podejrzliwym spojrzeniem.
– Powiedziałam, że nie będziemy mówić, że jesteśmy Żydówkami, bo Polki… Sama wiesz…
Miriam pokręciła głową.
– Nie. Nie wiem.
Helena pochyliła się i podniosła do ust stuloną dłoń.
– Dużo Polek to antysemitki… – szepnęła. – A nie wiem, jak to jest ze Szwedami."

Och, doprawdy? A ile to jest „dużo”, i skąd autorka ma tę mądrość? Ile Palestyńczyków, Niemców, Szwedów, itd. to antysemici? Dużo? Mało? Pewnie – zero, bo, jak wiadomo, Polacy są winni Holocaustu i to Polacy mordowali Żydów… Głupia, konfabulatorska idiotko-autorko.

Cóż jeszcze wymyśli pisarz/pisarka, aby zaistnieć, tj. sprzedać w kraju i za granicą sporą ilość egzemplarzy swojego wytworu? Jak dotąd jeszcze nikt nie wymyślił powieści o tym, że Cyganka udaje Żydówkę… Czy opowiadanie historii ma jednak polegać głównie na tym, aby wymyślać ad infinitum jakiekolwiek novum…?
Książka nie wciąga w narrację ani pod względem formy, ani treści....