Są książki, które ujmują nas w ostatniej chwili, są też takie, które rozkochują nas w sobie od pierwszego wejrzenia i powodują w głowie myśl: to ta! "Elementarz katolika" dla mnie wpisuje się w drugą drogę. Zakończoną niestety ślepym zaułkiem. Oto historia o tym, jak intuicja czytelnicza sprawiła mi zawód.

Prawdziwa i z wszech miar słuszna jest rada, aby nie kierować się pozorami i nie oceniać książki po okładce. Zawsze ze śmiechem mówiłam, że oceniam i zupełnie się tego nie wstydziłam. Okładka "Elementarza..." podoba mi się bardzo. Wnioskując po jej wyglądzie i tytule oraz blurbie, spodziewałam się fajnej pozycji i lekkiej, acz ciekawej lektury. Ma nieco ponad 200 stron, więc jest lekka... ale tylko fizycznie. No zupełnie nie przypuszczałam, że każdy z tych elementów ma po prostu zmylić (potencjalnego) czytelnika. Czytelnika, który szuka dobrej, ciepłej, prostej książki o Bogu i wierze.

Słowo "elementarz" przywodzi na myśl podręcznik, podstawy, krok po kroku, bez zakrętów. Ale nie wszystkim. Sławomir Zatwardnicki i wydawnictwo Fronda może poszczycić się niestereotypowym światopoglądem i nieszablonowym punktem widzenia. Na pewno zapamiętam to na przyszłość, a tymczasem - ciąg dalszy mojej opinii. Otóż to, co wydawało mi się przyjemną i przyjazną książką o religii w stylu publikacji Szymona Hołowni, jest bełkotem teologicznym z regularną typowo kościelną składnią i leksyką. Czytając tę pozycję, czułam się, jakbym miała do czynienia ze słabym kazaniem księdza, który wiedzę ma może sporą, ale całkiem zapomniał, że nie mówi do siebie. Ponadto bardzo, bardzo zgrzytało mi, że u boku tego masywnego i monumentalnego języka stoi niskie poczucie humoru, kurczowo trzymające wyższego towarzysza za rękę i nieśmiało spoglądające w górę. Takie połączenia są momentami, kiedy nie można zrobić nic, ale to nic innego niż facepalm.

Jeśli chcesz dowiedzieć się, o co tak naprawdę chodzi w chrześcijaństwie, dowiedzieć się, jaki ten Bóg rzeczywiście jest i co konkretnie masz robić, żeby osiągnąć niebo - nie masz lekko. Więc pamiętaj, żeby nie zabierać się za lekkie książki o Panu Bogu. Znacznie lepiej zrobisz, jak zabierzesz się do najcięższej. Z Biblii dowiesz się więcej niż z "Elementarza katolika", nie rozczarujesz, nie znudzisz i nigdy nie zapomnisz dostarczonych ci wrażeń. Do Dzieła!

Są książki, które ujmują nas w ostatniej chwili, są też takie, które rozkochują nas w sobie od pierwszego wejrzenia i powodują w głowie myśl: to ta! "Elementarz katolika" dla mnie wpisuje się w drugą drogę. Zakończoną niestety ślepym zaułkiem. Oto historia o tym, jak intuicja czytelnicza sprawiła mi zawód.

Prawdziwa i z wszech miar słuszna jest rada, aby nie kierować się...