„Powieść ‘Frida’ jest dziełem literackim. Większość przedstawionych w niej wydarzeń i postaci zrodziła się w mojej wyobraźni, choć jej ramy stanowią prawdziwe epizody z historii Meksyku i biografii Fridy Kahlo.”
Mujica B. „Frida”, Muza SA, Warszawa, 2003, s. 411.

Barwna, trudna, pełna namiętności ale też cierpienia i bólu historia życia meksykańskiej malarki opowiedziana z perspektywy jej młodszej siostry -osoby, która była z Fridą od początku do końca.

Cristina Kahlo w rozmowie z lekarzem psychiatrą odsłania tajemnice prywatnego życia i twórczości tej wyjątkowej i wrażliwej artystki, ale też apodyktycznej, samolubnej i impulsywnej kobiety. Opowiada o miłości Fridy do Diego Rivery, jej fascynacji Stalinem, zaabsorbowaniu ideami komunistycznymi.
O dużej potrzebie uznania, akceptacji i bycia w centrum uwagi bez względu na okoliczności. O niedającym się niczym zagłuszyć fizycznym cierpieniu spowodowanym chorobą i późniejszym wypadkiem. A przede wszystkim o niełatwej lecz silnej siostrzanej miłości, która łączyła tak różne a jednocześnie tak bliskie sobie dwie kobiety.

Mimo, że powieść czytało mi się dosyć dobrze, to chwilami czułam się znużona. Miałam wrażenie, że eksces goni eksces, wybryk goni wybryk i właściwie nie mam pewności jaki obraz malarki autorka starała się nam przedstawić. Tym bardziej, że nie jest to ani do końca biografia ani całkiem fikcyjna opowieść. Raczej fantazja na temat życia Fridy. Nawet jeśli zbieżna z biografią, to wciąż pozostawiająca niedosyt.

„Powieść ‘Frida’ jest dziełem literackim. Większość przedstawionych w niej wydarzeń i postaci zrodziła się w mojej wyobraźni, choć jej ramy stanowią prawdziwe epizody z historii Meksyku i biografii Fridy Kahlo.”
Mujica B. „Frida”, Muza SA, Warszawa, 2003, s. 411.

Barwna, trudna, pełna namiętności ale też cierpienia i bólu historia życia meksykańskiej malarki...