Tak czytam sobie recenzję wokoło i zastanawiam się, czy może mam w rękach inną książkę niż pozostali? Ale potem przypominam sobie, że czytanie po angielsku w Polsce niekoniecznie jest praktyką powszechną i być może w tym właśnie szkopuł - bo większości tego, co zarzuca się "Prince of Thorns" jakoś się podczas lektury nie doszukałam.

Mark Lawrence dostarcza czytelnikowi dokładnie to, co obiecał na tylnej okładce. Mamy więc naszego Księcia Cierni, antypatyczny jak by nie był. Oto dość klasyczna powieść fantasy, tyle że pisana oczami tradycyjnego villaina - prawdę mówiąc, nie wiem skąd pomysł, że nie jest to oryginalny koncept. Ktoś pisze że już to widział, już to czytał. Gdzie? Jakiś tytuł? Bo najbliżej co ja pamiętam podobnego to wątek Sasuke z "Naruto", ale jedno dzieło oklepanego wątku nie czyni. Pewnie, że jest sporo opowieści, gdzie protagonista poszukuje zemsty, tyle że na ogół robi się z niego anty-bohatera, a czasem wręcz bohatera, poszukującego sprawiedliwości w bezlitosnym świecie... Tu nie. Nie ma wymówek, nie ma tłumaczenia, jest bohater, którego działania być może da się zrozumieć, ale nie wybaczyć czy zaakceptować.

Świat przedstawiony początkowo wygląda dość oklepanie, jednak w trakcie fabuły pojawia się parę ciekawych motywów. Najwyraźniej nie znajdujemy się w alternatywnej średniowiecznej Europie z magią dla dodatku, tylko jeśli już to w Europie dalekiej przyszłości, którą jakiś kataklizm cofnął w rozwoju do czasów średniowiecza. Czy duża to różnica? Cóż. W fabule odegrała pewną rolę, a być może w przyszłości będzie tego więcej, nie wiem. Mam nadzieję.

Jeżeli chodzi o słabe strony - przede wszystkim początek. Pierwsze kilka rozdziałów było męczarnią i gdybym tę książkę pożyczyła zamiast zakupić, zapewne już wtedy bym ją odłożyła. Brakowało kontekstu, Jorg odpychał jako pierwszoosobowy narrator, wydarzenia zdawały się nie mieć konkretnego celu. Sytuacja poprawia się znacznie po dwóch czy trzech flashbackach, czyli gdzieś w około 1/3 - od tego momentu czyta się gładko, Jorga idzie zrozumieć, a fabuła nareszcie nabiera kształtów. Ten kiepski start kosztuje "Prince of Thorns" gwiazdkę mniej ode mnie - a więc, ostateczny werdykt, 6/10

Fakt, intryg politycznych tu za wiele nie ma, choć jest nieco gierek psychologicznych na mniejszą skalę. Trochę magii. Przekleństwa i gore - co ciekawe, przy tej lekturze szczególnie mnie nie raziły. Parę ciekawych postaci, parę sympatycznych, parę wyraźnie odłożonych "na przyszłość". Którą to przyszłość zresztą z pewnością sprawdzę.

Lektura nie wybitna, ale wciąż godna uwagi.

Tak czytam sobie recenzję wokoło i zastanawiam się, czy może mam w rękach inną książkę niż pozostali? Ale potem przypominam sobie, że czytanie po angielsku w Polsce niekoniecznie jest praktyką powszechną i być może w tym właśnie szkopuł - bo większości tego, co zarzuca się "Prince of Thorns" jakoś się podczas lektury nie doszukałam.

Mark Lawrence dostarcza czytelnikowi...