"Szczęście urojone" , z pozoru sympatyczne i lekkie czytadło sensacyjno-obyczajowe z kryminalną intrygą na dodatek, to bardzo zgrabna panorama polskiej współczesności. Strumyki naszej codzienności jak praca, miłość, małżeństwo, przyjaźń, choroba, religia, polityka, nauka oraz medialne sensacje, afery i zbrodnie autorka syntetyzuje w interesującą opowieść o życiowo dojrzewającej, zaradnej, atrakcyjnej kobiecie, którą przeciwności losu i doznane krzywdy mobilizują do walki o swoje szczęście, o sprawiedliwość, a nawet o życie.

Ewa Barańska, pisarka silnie związana z Rzeszowem gdzie studiowała i mieszka, po raz pierwszy wraca akcją tej książki do krainy swego dzieciństwa czyli na Dolny Śląsk i do rodzinnego Dzierżoniowa, opisując je z dużym sentymentem.

Polecam bo to książka ciekawa, życiowa, z suspensem i wartką narracją.

Za zgodą dr Zofii Brzuchowskiej, literaturoznawcy z Uniwersytetu Rzeszowskiego, zamieszczam tu jej recenzję "Szczęścia urojonego" opublikowaną we wrześniowym numerze miesięcznika NASZ DOM RZESZÓW. Tylko ostrzegam że jest to prawie spoiler[!], bo autorka w analitycznym zapale zdradza zbyt wiele treści.

Zofia Brzuchowska
- Ukradziona tożsamość -
Wśród nowości wydawniczych uwagę zwraca powieść Ewy Barańskiej "Szczęście urojone" jako książka – niespodzianka. Zarówno tytuł, motto, jak i zachęta do lektury, zamieszczona na okładce, zapowiadają wątek obyczajowo-romansowy. Tymczasem mamy do czynienia z kompozycyjnym układem, gdzie sensacyjna historia bohaterki została powiązana ściśle z wątkiem fabularnym zaczerpniętym z powieści kryminalnej, a mianowicie tematem planowanej z diabelską przewrotnością zbrodni. Opowieść o urojonym szczęściu głównej bohaterki rozpoczyna się od filiacji z powieścią małżeńską.

Gabriela zakochana w nader przystojnym, ale zdolnym do każdego łajdactwa mężu, zostaje przez niego zakwalifikowana jako „doskonały materiał na pierwszą żonę”, która pomoże „ ustawić się w życiu”, a potem zostanie zastąpiona przez „młodszy model”. Bohaterkę poznajemy jako uzdolnioną pracownicę uczelni z doktoratem z zakresu chemii. Trudzi się ona pisaniem pracy magisterskiej dla męża, gdy ten coraz rzadziej bywa w domu, bowiem nominalnie prowadzi firmę deweloperską. Firma okazuje się zasłoną dymną dla coraz większych oszustw. Gabriela dowiaduje się niemal równocześnie o malwersacjach Max Budu prowadzonego przez małżonka i o jego zdradzie. Kiedy postanawia wziąć odwet korzystając z pomocy firmy hackerskiej i zapowiada rozwód, mąż i jego kochanka mają już gotowy scenariusz przewidujący jej śmierć, a po morderstwie, przejęcie tożsamości żony przez rywalkę. Będzie to jej potrzebne, by podszywając się pod kompetencje naukowe Gabrieli, zatrudnić się w firmie posiadającej patent cennej technologii, której kradzież zapewni nowemu stadłu luksusową przyszłość.

Czy tak się stanie, czy Gabriela wyrwie się z pułapki, odrzuci syndrom ofiary, czytelnicy, a zwłaszcza czytelniczki dowiedzą się z prowadzonej dynamicznie opowieści.
Kto jednak liczy na pełną przyjemność lektury, powinien omijać umieszczone na wstępie quasi-streszczenia, gdyż wobec przebiegu wątku kryminalnego, pomysł przewodnika po fabule, jest absurdalny.

Można się jednak spodziewać, że czytelnik bardziej wyrobiony, łatwo tę przeszkodę ominie. I tu nasuwa się spostrzeżenie, że powieść E. Barańskiej przypomina nieco thriller, który może przyciągnąć zarówno odbiorców skupionych wyłącznie na fabule romansowej, jak i tych, co potrafią ocenić złożoność powieści. Dla nich tłem wydarzeń może stać się obraz współczesności z jej religią pieniądza i brutalnością relacji międzyludzkich. Refleksję wzbudzi kreacja bohaterki, która korzysta z emancypacji, ale nie trzyma się niewolniczo mitu nowoczesnej kobiety, wyzwolonej także od miłości.

Do pisarskich zdobyczy należy niewątpliwie zaliczyć grę prowadzoną przez autorkę z tradycją i konwencją romansu popularnego. Oto znany jeszcze z ubiegłych wieków łowca posagu zamienia się w wyrachowanego pasożyta, a przy tym malwersanta zdolnego do zbrodni. Główna bohaterka zamiast być uosobieniem ideału, potrafi nie liczyć się z uczuciami człowieka, któremu zawdzięcza uratowanie życia.
W nowoczesnym sztafażu pojawia się z całą ostrością pojęcie mezaliansu, a ofiarą jest Sokrates, filozof wybierający życie włóczęgi - odrzuca on bowiem model życia dla kariery. Czeka go więc los Syrenki z baśni Andersena.
Hakerzy przelewający pieniądze z konta oszusta na rzecz jego ofiar, przypominają legendarnych zbójców, którzy zabierają bogatym, a rozdają biednym.

Zupełnie nietypowy jest związek Gabrieli z Marcinem, który zaczął się od głębokiej przyjaźni w czasach studenckich. Ona wybiera pozór miłości, zaś Marcin wstępuje do Zakonu Franciszkanów, by szukać Boga. Czy po odrzuceniu ślubów zakonnych odnajdzie on sacrum w miłości do kobiety ?
Odpowiedź zależy od wyobraźni czytelnika....

Ewa Barańska Szczęście urojone , Warszawa 2015,Wyd. „ Klin”

"Szczęście urojone" , z pozoru sympatyczne i lekkie czytadło sensacyjno-obyczajowe z kryminalną intrygą na dodatek, to bardzo zgrabna panorama polskiej współczesności. Strumyki naszej codzienności jak praca, miłość, małżeństwo, przyjaźń, choroba, religia, polityka, nauka oraz medialne sensacje, afery i zbrodnie autorka syntetyzuje w interesującą opowieść o życiowo...