Duże rozczarowanie. Moim zdaniem Michelle Hodkin "przekombinowała" z zakończenie trylogii o Marze Dyer. Pamiętam, że sięgając po pierwszą i nawet po drugą część byłam zachwycona. Podobała mi się historia tej dziwnej i tajemniczej dziewczyny, która posiada tak "okrutne" zdolności. Ale im dalej w las, tym gorzej...
Odnoszę wrażenie, że autorka nie miała pomysłu na zakończenie tej historii. Za dużo tu szczegółów i problemów, które narastają, oplatają bohaterów, i choć wydają się być nie do rozwiązania, nagle w cudowny sposób wszystko się układa... Zabrakło tu dramatu, napięcia, emocji. Szczególnie scena samej operacji Mary wywoła u mnie niesmak i niedowierzanie...
Samo zakończenie jest zbyt proste, przewidywalne i niewymagające. Ot, happy end... A liczyłam na coś zdecydowanie lepszego.
To nie jest zła książka, czyta się ją dość dobrze, tak jak poprzednie części, ale pozostaje żal, że tak ciekawie zapowiadająca się opowieść miała taki marny finał.

Duże rozczarowanie. Moim zdaniem Michelle Hodkin "przekombinowała" z zakończenie trylogii o Marze Dyer. Pamiętam, że sięgając po pierwszą i nawet po drugą część byłam zachwycona. Podobała mi się historia tej dziwnej i tajemniczej dziewczyny, która posiada tak "okrutne" zdolności. Ale im dalej w las, tym gorzej...
Odnoszę wrażenie, że autorka nie miała pomysłu na zakończenie...