Osobiście wciągnęła mnie ta książka już od pierwszej strony. Po obejrzeniu serialu skusiłam się na książkę, nie mając wobec niej oczekiwań. Ba! Wręcz bałam się tego jak bardzo zmarnowany może być potencjał postaci Joe'go w książce. Jaka była moja radość, gdy okazało się że nie miałam racji :D Książka lepiej niż serial oddaje to jak bardzo popaprany jest umysł głównego bohatera. Widzimy jaki dziwaczny i odrealniony jest jego tok myślenia oraz widzimy to rozchwianie emocjonalne, które towarzyszy bohaterowi od prawie samego początku. Jest to moja pierwsza książka o psychopacie i uważam że spełniła moje oczekiwania 😊

Osobiście wciągnęła mnie ta książka już od pierwszej strony. Po obejrzeniu serialu skusiłam się na książkę, nie mając wobec niej oczekiwań. Ba! Wręcz bałam się tego jak bardzo zmarnowany może być potencjał postaci Joe'go w książce. Jaka była moja radość, gdy okazało się że nie miałam racji :D Książka lepiej niż serial oddaje to jak bardzo popaprany jest umysł głównego...

Szybko się ją czytało, aczkolwiek jest to dziwna książka

Szybko się ją czytało, aczkolwiek jest to dziwna książka

„Łatwo poznać, kiedy coś jest dobre, bo większość rzeczy jest po prostu do niczego.”
.
To jest ten rodzaj książki, gdzie ekranizację oceniam wyżej😄
.
Zaczęłam od serialu - przy którym przepadłam. Jak tylko zobaczyłam, że powstał on na bazie książek autorstwa Caroline Kepnes to chciałam wiedzieć i porównać serial z lekturą. Pierwsza część serii odpowiada pierwszemu sezonowi.
Joe Goldberg i jego przerażająca obsesja to dla mnie zupełnie nowa tematyka, o której jeszcze nie czytałam.
.
Dlaczego podobał mi się bardziej serial? Myślę, że był bardziej przemyślany, a niektóre kwestie bardziej złożone.
W kolejce czeka na mnie 2. tom i niebawem po niego sięgnę!
.
Znacie serial bądź książki? Podobały Wam się?
.
Polecam!

„Łatwo poznać, kiedy coś jest dobre, bo większość rzeczy jest po prostu do niczego.”
.
To jest ten rodzaj książki, gdzie ekranizację oceniam wyżej😄
.
Zaczęłam od serialu - przy którym przepadłam. Jak tylko zobaczyłam, że powstał on na bazie książek autorstwa Caroline Kepnes to chciałam wiedzieć i porównać serial z lekturą. Pierwsza część serii odpowiada pierwszemu...

zgadzam sie w pelni z komentarzem; nie wiem jak serial mogl powstac na podstawie TEGO

zgadzam sie w pelni z komentarzem; nie wiem jak serial mogl powstac na podstawie TEGO

Najprawdopodobniej moje oczekiwania wobec tej książki były zbyt wysokie, dlatego ocena nie jest taka, na którą pewnie zasługuje, ponieważ widziałam pozytywne recenzje innych osób, które jestem w stanie zrozumieć.

Najbardziej przeszkadzał mi potoczny i prosty język, czasem wręcz prostacki, do którego nie jestem przyzwyczajona, czytając głównie książki powstałe przed XXI wiekiem.

Ale spodobały mi się monologi głównego bohatera, które na myśl przywiodły mi postać Patricka Bateman'a z “American psycho”. Cały tok myślenia Joey'a bardzo mnie fascynuję, przez motyw obsesji jaki ukazuje. Narratorem jest główny bohater, dlatego świat przedstawiony jest światem postrzeganym przez niego. Nie ma w nim żadnej obiektywności, co także przywołuje na myśl Humberta z “Lolity”. Jako czytelnicy jesteśmy zmuszeni do słuchania strony Joey'a, co przynajmniej w moim przypadku sprawiło, że jako jest on także głównym bohaterem, od początku byłam pozytywnie do niego nastawiona, lubiłam go, ale im dalej w las, tym bardziej zaczął mnie męczyć. Z resztą, inni bohaterowie wcale nie są lepsi.

Najprawdopodobniej moje oczekiwania wobec tej książki były zbyt wysokie, dlatego ocena nie jest taka, na którą pewnie zasługuje, ponieważ widziałam pozytywne recenzje innych osób, które jestem w stanie zrozumieć.

Najbardziej przeszkadzał mi potoczny i prosty język, czasem wręcz prostacki, do którego nie jestem przyzwyczajona, czytając głównie książki powstałe przed XXI...

Przygodę z Joe Goldbergiem zaczęłam od serialu. Następnie postanowiłam sięgnąć po książkę. Sama fabuła wciąga, a główny bohater jest jeszcze bardziej psychopatyczny niż w serialu. Czyta się bardzo szybko, a okładka filmowa jest całkiem ciekawa. Książka przeraża i skłania do refleksji na ile warto wszystko pokazywać i opisywać w mediach społecznościowych oraz jak łatwo się pomylić w ocenie drugiego człowieka. Podsumowując, polecam, ale nie osobom mocno wrażliwym.

Przygodę z Joe Goldbergiem zaczęłam od serialu. Następnie postanowiłam sięgnąć po książkę. Sama fabuła wciąga, a główny bohater jest jeszcze bardziej psychopatyczny niż w serialu. Czyta się bardzo szybko, a okładka filmowa jest całkiem ciekawa. Książka przeraża i skłania do refleksji na ile warto wszystko pokazywać i opisywać w mediach społecznościowych oraz jak łatwo się...

Obejrzałem serial, sięgnąłem po książkę. Jest mocniejsza. Czytałem na raty, bo za bardzo podnosili mi wszyscy ciśnienie. Joe, stalker, incel, zbok, Beck, zgrywająca słodką cnotkę atencyjna manipulantka, Peach, histeryczna atencjuszka, co jeden bohater, to gorszy. Wow. Chyba każdy spotkał w życiu niejedną osobę mająca przynajmniej część ich cech. Świetnie odwzorowane.

Trzeba naprawdę umieć stworzyć tak antypatyczne, denerwujące postacie, brawo.

Obejrzałem serial, sięgnąłem po książkę. Jest mocniejsza. Czytałem na raty, bo za bardzo podnosili mi wszyscy ciśnienie. Joe, stalker, incel, zbok, Beck, zgrywająca słodką cnotkę atencyjna manipulantka, Peach, histeryczna atencjuszka, co jeden bohater, to gorszy. Wow. Chyba każdy spotkał w życiu niejedną osobę mająca przynajmniej część ich cech. Świetnie...

Nie wiem jak można wymyślić taką chorą i wulgarną postać jaką jest Joe a przy tym sprawić, że ta książka tak kusi do dalszego czytania. Bardzo niepokojąca historia. Trochę też się śmiesznie się czytało o zamiłowaniu Beck do Twittera gdzie mi bardziej znane jest te do Ig czy już raczej tiktoka. Jednak zwraca uwagę na to żeby nie przesadzać z informacjami umieszczanymi w internecie bo niestety może się to kiepsko skończyć...

Nie wiem jak można wymyślić taką chorą i wulgarną postać jaką jest Joe a przy tym sprawić, że ta książka tak kusi do dalszego czytania. Bardzo niepokojąca historia. Trochę też się śmiesznie się czytało o zamiłowaniu Beck do Twittera gdzie mi bardziej znane jest te do Ig czy już raczej tiktoka. Jednak zwraca uwagę na to żeby nie przesadzać z informacjami umieszczanymi w...

Pamiętacie ten odcinek o musze w „Breaking Bad”? Taki jest właśnie rozdział o Festiwalu Dickensa. Nieco zaniża on poziom tej świetnej książki. I to jest JEDYNY minus tej powieści. O ile odcinek o musze, niby zapchajdziura, koniec końców, był potrzebny dla „BB”, to myślę, że redaktor Kepnes mógł całkowicie zrezygnować z wątku festiwalu.

Tak czy siak, uwielbiam tę książkę i styl, jakim posługuje się Joe. Jego ocena rzeczywistości nie jest marudna, ale sprawiedliwa. Jego przemyślenia są mądre, choć wybija przez nie narcystyczna osobowość. Do tego świetny sposób narracji, choć mogłoby się wydawać niektórym, nie do końca zasadnym. Jednak w mojej ocenie świetnie się sprawdził w tego typie książki i u bohatera z problemami.

W dobie Instagrama, trudno żyć życiem, znanym nam sprzed dwudziestu lat. Ta współczesność, nawet nieprzejasrawiona w książce, doprowadza do nieszczęść nieostrożne osoby, zapatrzone w telefon, a Joe – do obsesji.

Co jest w tym wszystkim najlepsze? Bohater miał trudne dzieciństwo, które odbiło na nim piętno, do tego jest uroczy i przystojny; nie tylko spragniony miłości, ale i ZAKOCHANY. A takim typom my, kobiety, jesteśmy w stanie wiele wybaczyć. Tylko jak daleko zmotywowany Joe posunie się dla prawdziwej miłości?

Książka 10/10 (obiektywnie trzeba wybaczyć te drobne niedoskonałości, jak w przypadku „Breaking Bad”).
Serial (1. sezon, bo jego dotyczy książka „You”): 10/10
Okładka książki (ta z serialu): 9/10.
(Pierwsza okładka była niewypałem, choć zamysł miała dobry).

Po więcej książkowych i filmowych inspiracji zapraszam na mój psi bookstagram:

https://www.instagram.com/golden_retriever_reads/

Pamiętacie ten odcinek o musze w „Breaking Bad”? Taki jest właśnie rozdział o Festiwalu Dickensa. Nieco zaniża on poziom tej świetnej książki. I to jest JEDYNY minus tej powieści. O ile odcinek o musze, niby zapchajdziura, koniec końców, był potrzebny dla „BB”, to myślę, że redaktor Kepnes mógł całkowicie zrezygnować z wątku festiwalu.

Tak czy siak, uwielbiam tę książkę i...

Rewelacyjna pozycja, ale zanim to stwierdziłam, to...

Ty- jeszcze nie, Ty- jeszcze poczekasz, Ty- to jeszcze nie twój czas.
Czemu tak ją spychałam i odkładałam wciąż na potem i jakoś było mi z nią nie pod drodze? To ten drobniutki druk mnie przerażał. I fakt, moje oczy cierpiały podczas czytania. Ja nie twierdzę, że książki mają mieć litery jak w elementarzu, czyli trzy wyrazy na stronie, no ale.... ludzie.

W końcu jednak nadeszła ta wiekopomna chwila i sięgnęłam, po to dzieło, tak zewsząd zachwalane.
Do strony numer 50 po prostu się męczyłam, a po głowie przemykała tylko jedna myśl- zamknij się facet, po prostu się zamknij!!
Monolog głównego bohatera zwalał mnie z nóg i psychicznie tarzał po ziemi. Dosłownie.
Ale rozumiem, że te pierwsze rozdziały były po to, by przed czytelnikiem zbudować wyrazistą sylwetkę postaci- psychola.
Na szczęście potem było już lepiej i wkręciłam się w ten thriller na maksa.

On- z pozoru zwyczajny pracownik księgarni, grzeczny, układny, oczytany.
Ona- studentka, początkująca pisarka.
Kiedy Beck przekracza próg księgarni staje się fascynacją dla Joego i tym samym jej los zostaje przypieczętowany.
Od tej pory zaczyna być przez niego obsesyjnie śledzona i obserwowana, a że bohaterka jest bardzo aktywna w mediach społecznościowych, to daje Joemu szeroki wachlarz możliwości obserwacji.
Dowiaduje się gdzie mieszka Beck, gdzie bywa, co lubi, z kim się przyjaźni.
Powoli i konsekwentnie przejmuje kontrolę nad jej życiem.
Staje się dla niej kimś, o kim kobiety marzą- mężczyzną idealnym.
By nie wypuścić Beck ze swych ramion i by nic nie zakłóciło ich szczęśliwego życia gotowy jest usuwać z drogi wszelkie przeszkody. Nawet jeśli po tej drodze trzeba kogoś zamordować.
On- psychol
Ona- infantylna, naiwna, dziecinna.
Mieszanka dość ciekawa. Ale to, co się dzieje w umyśle Joeo, to naprawdę "ryje banię" czytelnikowi 😉.

I tak sobie myślę, że może trzeba baczniej przyglądać się obsłudze księgarni i nie sięgać po zbyt ambitne książki 😀.

Rewelacyjna pozycja, ale zanim to stwierdziłam, to...

Ty- jeszcze nie, Ty- jeszcze poczekasz, Ty- to jeszcze nie twój czas.
Czemu tak ją spychałam i odkładałam wciąż na potem i jakoś było mi z nią nie pod drodze? To ten drobniutki druk mnie przerażał. I fakt, moje oczy cierpiały podczas czytania. Ja nie twierdzę, że książki mają mieć litery jak w elementarzu, czyli trzy...