Nie jest złe, ale po przeczytaniu wszystkich książek Pana Wojciecha Cejrowskiego wszystkie inne podróżnicze książki wypadają niestety blado.

Nie jest złe, ale po przeczytaniu wszystkich książek Pana Wojciecha Cejrowskiego wszystkie inne podróżnicze książki wypadają niestety blado.

Jestem wielkim fanem p. Arkadego Fiedlera. Uwielbiam jego opisy, jestem zachwycony jego miłością do natury i do ludów pierwotnych. Ale czytając tę książkę czułem zawód. Nie było pięknych opisów do których się przyzwyczaiłem, nie czułem tej magii. A jednak ostatnie rozdziały trochę mi wynagrodziły trudy czytania. Zastanawiam się na ile to jest związane z tym, że to jest późniejsza książka p. Fiedlera, a na ile moja zmiana w odbiorze.
Dokąd zmierzasz Indianinie?

Jestem wielkim fanem p. Arkadego Fiedlera. Uwielbiam jego opisy, jestem zachwycony jego miłością do natury i do ludów pierwotnych. Ale czytając tę książkę czułem zawód. Nie było pięknych opisów do których się przyzwyczaiłem, nie czułem tej magii. A jednak ostatnie rozdziały trochę mi wynagrodziły trudy czytania. Zastanawiam się na ile to jest związane z tym, że to jest...

Tematyka ciekawa czyli podróż do zupełnie innego świata tzn z Polski do Gujany w latach 60 ale napisana w bardzo średni sposób.

Tematyka ciekawa czyli podróż do zupełnie innego świata tzn z Polski do Gujany w latach 60 ale napisana w bardzo średni sposób.

Gujana widziana oczami Arkadego Fiedlera to kraj rozbity kulturowo i społecznie. Echa dawnej kolonii brytyjskiej a także cywilizacja krajów rozwiniętych wyparła tożsamość rdzennych mieszkańców. Kultura plemion zamieszkujących gujańską puszczę została zmieciona przez wszelakiej maści chrześcijańskich misjonarzy i kolonizatorów. Opisując rdzennych Indian nawet Arkady Fiedler nie jest całkowicie bezstronny - wyczuwa się tu natrętną perspektywę białego człowieka zajmującego wyższą pozycję cywilizacyjną i kulturalną. Cejrowski pisał, że aby zniszczyć wspólnotę plemienną należy zacząć od szamana - serca plemienia i łącznika z przyrodą i światem zmarłych. To on leczy chorych, decyduje podług naturalnego kalendarza, przechowuje wiedzę przodków. Pierwsze co zrobili misjonarze to przepędzili "pogańskich czarowników". Resztę zrobiły pieniądze "białego człowieka". Naczytawszy się Cejrowskiego sięgnąłem po "Gujanę" spodziewając się czegoś innego, odkrycia jakiejś tajemnicy, fascynującej egzotyki i magii "zielonego piekła" i, niestety, trochę się zawiodłem.

Gujana widziana oczami Arkadego Fiedlera to kraj rozbity kulturowo i społecznie. Echa dawnej kolonii brytyjskiej a także cywilizacja krajów rozwiniętych wyparła tożsamość rdzennych mieszkańców. Kultura plemion zamieszkujących gujańską puszczę została zmieciona przez wszelakiej maści chrześcijańskich misjonarzy i kolonizatorów. Opisując rdzennych Indian nawet Arkady Fiedler...

Jestem fanem, więc moja ocena nie jest obiektywna. Książki pana Arkadego wnosiły tyle kolorów w minionej, szarej epoce, że trudno o nich zapomnieć. Cieszą mnie bardzo ich wznowienia.

Jestem fanem, więc moja ocena nie jest obiektywna. Książki pana Arkadego wnosiły tyle kolorów w minionej, szarej epoce, że trudno o nich zapomnieć. Cieszą mnie bardzo ich wznowienia.

Całkiem lekko się czytało. Jak napisał w opisie W. Cejrowski, „tego świata już nie ma”… Sytuacja mieszkańców Amazonii zmienia się z roku na rok, Arkady Fiedler pozwolił więc na podróż w czasie. Autor opisuje mieszkańców i bogactwo przyrody, która na szczęście niezmiennie trwa i zachwyca. Z opisów tych, zgrabnych językowo i niezbyt nachalnych, można chociażby poznać najgłośniejszego ptaka świata, czyli dzwonnika białego, uważam takie wstawki za arcyciekawe. Książka zachęca do poszerzenia wiedzy, a wzbogacona jest o piękne fotografie.

Całkiem lekko się czytało. Jak napisał w opisie W. Cejrowski, „tego świata już nie ma”… Sytuacja mieszkańców Amazonii zmienia się z roku na rok, Arkady Fiedler pozwolił więc na podróż w czasie. Autor opisuje mieszkańców i bogactwo przyrody, która na szczęście niezmiennie trwa i zachwyca. Z opisów tych, zgrabnych językowo i niezbyt nachalnych, można chociażby poznać...

Ciekawa książka podróżnicza.

Ciekawa książka podróżnicza.

To druga pozycja tego pisarza, którą przeczytałem. Autor bardzo obrazowo opisuje tutaj swoją podróż do Gujany, gdzie próbuje dotrzeć do Indian, którzy nie zetknęli się jeszcze z cywilizacją. Dzisiaj już raczej nie jest to możliwe, dlatego warto sięgnąć po pozycję, która napisana została przed kilkudziesięciu laty. Specyficzne malownicze opisy i bogate rzadko używane w dzisiejszych czasach słownictwo dodają dodatkowego uroku tej pozycji. Zauważyłem, że książki napisane przez A. Fiedlera mają ciekawe i zachęcające początki, nudnawe środki i najlepsze zakończenia. Dlatego warto doczytać do końca.

To druga pozycja tego pisarza, którą przeczytałem. Autor bardzo obrazowo opisuje tutaj swoją podróż do Gujany, gdzie próbuje dotrzeć do Indian, którzy nie zetknęli się jeszcze z cywilizacją. Dzisiaj już raczej nie jest to możliwe, dlatego warto sięgnąć po pozycję, która napisana została przed kilkudziesięciu laty. Specyficzne malownicze opisy i bogate rzadko używane w...

Bardzo dobra książka podróżnicza, rzeczowa, zwięzła, ciekawie napisana, bez zbędnych opisów, skupiająca się na ludziach i ich zwyczajach. Pozycja godna polecenia i to nie tylko osobom zainteresowanym tematyką.

Bardzo dobra książka podróżnicza, rzeczowa, zwięzła, ciekawie napisana, bez zbędnych opisów, skupiająca się na ludziach i ich zwyczajach. Pozycja godna polecenia i to nie tylko osobom zainteresowanym tematyką.

Troszkę nudnawa. Napisał lepsze pozycje.

Troszkę nudnawa. Napisał lepsze pozycje.