Mój maraton z opowieściami chmielewskiej trwa, teraz przyszła pora na “Dzikie białko”.

Tym razem odpoczywamy od Joanny i wracamy do starych znajomych z pracowni architektonicznej - Lesia i spółki. Z racji że “Dzikie białko” jest kontynuacją “Lesia” ciężko się powstrzymać od ich ciągłego porównywania.

Fabuła składa się z trzech pomniejszych historyjek, które luźno łączy temat “poszukiwań zdrowej żywności”. Jest to schemat bardzo podobny do tego, co działo się w “lesiu”.
Mi się w obu książkach taka forma pasowała, ale nie każdy to lubi.

Jak zwykle nie zawiódł humor. Jak różne mam odczucia po czytaniu książek Chmielewskiej, tak na jej dowcipie nie zawiodłam się nigdy, zawsze mnie on bawi. W “Dzikim białku” jest to samo.

Według mnie autorka niepotrzebnie powiększyła grono bohaterów. W “Lesiu” wydarzenia skupiały się wokół czterech postaci:Lesia, Karola, Janusza i Barbary.Dzięki temu każde z nich miało dobrze zarysowany charakter i swój czas na pokazanie się czytelnikowi. W “dzikich białku” do grupy zostały dołączone dodatkowe osoby, co w moim odczuciu, spowodowało lekki tłok na pierwszym planie. Bardziej skupiono się na działaniach grupowych niż indywidualnych, przez co osobowości bohaterów bardzo się rozmyły. W czasie czytania ubolewałam bardzo, że Lesio nie jest już taki naiwnie rycerski, a Barbara - tak złośliwa.

Dla mnie największym plusem “Dzikiego białka” jest to, że po jego przeczytaniu zaczęłam doceniać poprzednią część. Tak jak “Lesio” wydawał mi się dobrą książką, tak po przeczytaniu kontynuacji, uważam go za jeszcze lepszego. Raczej tak będę pamiętać “Dzikie białko”; jako średnie dzieło, które uświadomiło mi, jak dobry jest jego poprzednik.

Nie za bardzo wiem, czy warto polecać tę książkę. Sama w sobie nie jest ani zła, ani szkodliwa, ale nie jestem pewna, czy “Lesio” zasłużył na taką średnią kontynuację.

Mój maraton z opowieściami chmielewskiej trwa, teraz przyszła pora na “Dzikie białko”.

Tym razem odpoczywamy od Joanny i wracamy do starych znajomych z pracowni architektonicznej - Lesia i spółki. Z racji że “Dzikie białko” jest kontynuacją “Lesia” ciężko się powstrzymać od ich ciągłego porównywania.

Fabuła składa się z trzech pomniejszych historyjek, które luźno łączy...