" - Dasz mi ten rysunek? (...)
- Jak dasz mi słońce, gwiazdy, oceany i wszystkie drzewa, może się zastanowię - mówię, wiedząc, że się nie zgodzi. Wie, jak strasznie chciałbym mieć słońce i drzewa. Dzielimy świat między siebie, od kiedy skończyliśmy pięć lat. Idę na całość: po raz pierwszy władza nad światem jest w moim zasięgu.
- Noah, żartujesz chyba. (...) Okej - ciągnie. - Drzewa, gwiazdy, oceany. Dobra.
- I słońce, Jude.
- No dobra - mówi, co mnie kompletnie zdumiewa. - Dam ci słońce."


Noah nie jest zwyczajnym nastolatkiem. Jest nieśmiały i delikatny, marzy o tym by zostać artystą, bo kocha sztukę. Swój świat traktuje jak płótno, które stopniowo wypełnia barwami życia. Jude jest zupełnie inna. To pełna energii buntowniczka, która lubi ryzykować i zawsze ma wokół siebie mnóstwo znajomych. Odważna i towarzyska, ale jednocześnie bardzo przesądna. Noah i Jude są bliźniakami. Mimo dzielących ich różnic, kiedyś byli nierozłączni. Kiedyś… Czy Noah i Jude będą w stanie pogodzić się z tragedią, która na zawsze rozbiła całą ich rodzinę? Czy znajdą w sobie odwagę, aby wybaczyć dawne krzywdy i przyznać się do błędu?

"Oddam ci słońce" to przepiękna, poetycka, i zarazem mądra opowieść o relacjach pomiędzy rodzeństwem i rodzicami.

Jandy Nelson nie pisze tej historii - ona maluje ją słowami. Jej styl jest wprost odurzający: połączenie błyskotliwości, piękna, lekkości i prostoty języka są niepowtarzalne. Zachwycają i sprawiają, że aż chce się czytać! Jednak prawdziwe piękno tej historii można docenić dopiero po przeczytaniu całości - wtedy, gdy z pozoru nieistotne elementy łączą się w spójną całość - właśnie wtedy dostrzec można tę magiczną niepowtarzalność. Naprawdę wszystko jest tu dopracowane, dopięte na ostatni guzik, ubrane w znakomitą głębię i poraża jako całość. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak Jandy Nelson połączyła ze sobą poszczególne fragmenty nie wprowadzając chaosu. Duży plus dla autorki nie tylko za kreację postaci tak wyrazistych i pełnych sprzeczności, ale również za tak otwarte i mądre poruszenie wątku homoseksualizmu. "Oddam ci słońce" to książka skomplikowana, oryginalna i przede wszystkim - bardzo odważna. Poruszająca kwestię rodziny, własnej tożsamości i poczucia winy. Niezwykle dojrzała i pełna emocji.

Założeniem "Oddam ci słońce" jest to, że zarówno Noah jak i Jude mają swoją własną wersję wydarzeń. Jako czytelnicy mamy więc możliwość obserwowania przebiegu akcji z dwóch perspektyw ponieważ rozdziały pisane są na zmianę. Przygodę zaczynamy od Noaha, którego wersja jest jakby retrospekcją, jednak nie w formie wspomnień, ale tak jakby jego przeszłość była teraźniejszością. Następnie w kolejnym rozdziale razem z Jude trafiamy do teraźniejszości. I tak na przemian podróżujemy w czasie razem z bohaterami :) Dzięki tej chromatycznej konstrukcji opartej na kontrastowych odcieniach emocji - powieść emanuje wyjątkową artystyczną intensywnością, która obezwładnia i niemal odbiera oddech.

Jandy Nelson doskonale rozumie, jak ściśle splecione ze sobą są radość i smutek. Jandy wie, dlaczego czasami szczęście można osiągnąć paradoksalnie tylko poprzez utratę zrozumienia. Ona doskonale opisała to, jak smutek może ogarnąć, zmienić i rozbić rodzinę oraz w jaki sposób sztuka może uratować i przeobrazić nasze relacje. Coś cudownego! Autorka maluje słowami tak sugestywnie, że chwilami wydaje się, iż faktycznie doznajemy cierpień wraz z bohaterami... Nie mam jednak pojęcia jak mogłabym wyjaśnić te zmieszane uczucia szczęścia, słodko-gorzkiej radości i smutku, które wzbudziła we mnie lektura tej książki.

"Oddam ci słońce" to niesamowicie mocna opowieść o tym, jak błędy i wybory zmieniają i kształtują każdego z nas. Wartościowa historia o tym, jak pozornie niewielkie kłamstwo, może wpłynąć na życie naszych bliskich.

Oto jedna z najlepszych powieści, jakie w życiu czytałam. Jest niczym wielobarwny dynamiczny obraz - kontrowersyjna, emanująca seksualnością, przez którą przenika cierpienie, gniew i rezygnacja. Bardzo emocjonalna i świetnie skonstruowana powieść o dojrzewaniu, skomplikowanych relacjach i radzeniu sobie ze stratą. Ta książka zaczaruje Cię swoimi słowami i bohaterami. Pozwól więc sobie na osobistą interpretację. Przeczytaj tę książkę i rozkoszuj się jej pięknem. A potem daj ją komuś bliskiemu, ponieważ ta historia aż się prosi o przekazanie jej dalej, a poza tym ma tak fantastyczne zakończenie, że aż przytłacza potężną dawką emocji. Nigdy nie zapomnę tej książki. Już na zawsze zajmie wyjątkowe miejsce w moim sercu. Za tę książkę oddałabym słońce!

______________________________
RecenzjeAmi.blogspot.com

" - Dasz mi ten rysunek? (...)
- Jak dasz mi słońce, gwiazdy, oceany i wszystkie drzewa, może się zastanowię - mówię, wiedząc, że się nie zgodzi. Wie, jak strasznie chciałbym mieć słońce i drzewa. Dzielimy świat między siebie, od kiedy skończyliśmy pięć lat. Idę na całość: po raz pierwszy władza nad światem jest w moim zasięgu.
- Noah, żartujesz chyba. (...) Okej -...