"Jeśli jedno z bliźniąt się zrani, drugie będzie krwawić".

Noah i Jude to rodzeństwo bliźniacze, które cechuje niezwykle głęboka więź. Potrafią współodczuwać, przenikać się myślami i doznaniami są w pewien nieokreślony sposób zależni od siebie, nie mogą bez siebie istnieć, dlatego rozłąka w ich wypadku może stać się bardzo bolesna, wręcz traumatyczna, natomiast nagły brak porozumienia popycha ich do kuriozalnych zachowań, które na zawsze odmienią ich życie.

"Ona wydziela światło. Ja wydzielam mrok".

Noah to nieśmiały i zamknięty w sobie chłopiec, który przez swą delikatność i lęk nie potrafi nawiązać porozumienia z ojcem, tylko w matce widzi oparcie. Łączy go z nią wyjątkowe zgodność, oboje mają artystyczną duszę, która jednoczy ich w niezwykły sposób. Noah'a wyróżnia wyjątkowy dar, chłopiec potrafi malować w głowie obrazy, tworząc przy tym zupełnie nowy świat, w niezwykły sposób wydobywa z niego piękno, pomijając to, co szare i nieciekawe. Dzięki talentowi, który posiada, potrafi w fascynujący sposób wyrażać swoją fantazję i artyzm poprzez rysunki. Świat w jego wyobraźni jest zupełnie odmienny od rzeczywistego, dlatego w życiu realnym chłopak czuje się zagubiony, wyobcowany, jakby całkowicie oderwany od rzeczywistości. Nie odnajduje porozumienia z rówieśnikami, przez co zamyka się w swoim świecie, poszukując w wyobraźni ideałów. Jego największym marzeniem jest dostać się do szkoły plastycznej, w której będzie mógł pogłębiać swoją pasję oraz przelewać ze swojej wyobraźni gotowe obrazy na płótno. Jednak Noah ma jeszcze jedno pragnienie, które stanowi dla niego cel, bez którego inne dążenia tracą na wartości i mocno zakłócają jego wewnętrzny stan umysłu.

Jude to zagubiona buntowniczka z duszą marzycielki, odważna, ale bez poczucia własnej wartości. Znajduje nić porozumienia z ojcem, jednakże zupełnie nie odnajduje się w relacjach z matką. Zabiega o jej uwagę i podziw, jakim matka wydaje się darzyć wyłącznie jej brata Noah'a. Jude odnosi wrażenie, że matka zupełnie jej nie dostrzega, nie docenia jej wartości, wytykając wyłącznie złe zachowania, które są przecież tylko wyrazem jej buntu i niezadowolenia. Zatracona w swoim smutku i odtrąceniu nawiązuje porozumienie z nieżyjącą babcią, która przekazała jej osobliwą biblię, nasyconą wierzeniami i symbolami. Jude doszukuje się w codzienności odniesienia do tych wierzeń i przesądów, nosi w kieszeniach kuriozalne talizmany, które mają ją chronić przed złem i przynosić szczęście. Dziewczyna tak bardzo potrzebuje bliskości matki, jej uwagi i podziwu, że skłonna jest posunąć się do zachowań, które wywołają w niej ogromny niepokój i które na zawsze odmienią życie jej oraz życie Noah'a.

"Nasze prawdziwe osobowości są głęboko ukryte w tych fałszywych". Str. 157
"Kiedy spotkasz pokrewną duszę, to jakbyś wszedł do domu, w którym już kiedyś byłeś". Str. 227

"Oddam ci słońce" to bardzo oryginalna i niebanalna powieść, nasycona różnorodnymi emocjami i symbolami. Lektura tej książki stanowi wyzwanie bowiem nie jest łatwą, lekką i wyłącznie przyjemną powieścią, jest swoistym podążaniem w poszukiwaniu klucza, który pozwoli otworzyć drzwi do zawartych w niej tajemnic. Jest specyficzną układanką, którą czytelnik zespala, odkrywając kolejne fragmenty, celem zrozumienia istoty i wyłuskania kwintesencji. Ta publikacja momentami wzbudzała we mnie sprzeczne uczucia bowiem, najpierw mnie fascynowała, po czym zaczęła przez chwilę irytować, odrobinę męczyć, po to, aby w dalszej części zupełnie mnie pochłonąć i pozwolić się w niej totalnie zatracić. Dla mnie to jedna z tych książek, które należy czytać w ciszy i skupieniu, delektować się każdym słowem, ogromem emocji wykreowanych postaci, które są niezwykle barwne, nasycone bólem, obsesjami, brakiem porozumienia. Bohaterowie tej opowieści są zatraceni w dążeniu do doskonałości, przesiąknięci sprzecznymi uczuciami, które nawarstwiają dylematy, prowadzą do trudnych wyborów, które w konsekwencji mają olbrzymi wpływ na ich życie. W tej powieści każda kreacja ma kluczową rolę i ma ogromny wpływ na bieg wszystkich wydarzeń. Ponadto autorce w subtelny i zjadliwy sposób udało się przemycić bardzo kontrowersyjny i niełatwy temat związany z homoseksualizmem. Dzięki tej książce czytelnik ma możliwość zatopić się w umysł osoby, która boryka się ze swoją odmiennością, z brakiem tolerancji i zrozumienia, z próbą odwrócenia uwagi od swojej odrębności, poprzez ucieczkę do własnego wnętrza, swoistego ukrycia się we własnej podświadomości. Być może dzięki tej publikacji w wielu z nas obudzi się nić tolerancji i zrozumienia bowiem ta powieść, mimo iż wywołuje sprzeczne uczucia to przede wszystkim w niezwykły sposób skłania do refleksji, do zastanowienia się nad otaczającym nas światem oraz nad odwieczną walką dobra ze złem.

W mojej opinii "Oddam ci słońce" Jandy Nelson to osobliwa podróż przez rozdarte dziecięce umysły, zatracone w problemach dorosłych, we własnej odmienności oraz jadowitej i nietolerancyjnej rzeczywistości. To powieść o zaburzonych koligacjach rodzinnych, o skomplikowanych relacjach między rówieśnikami, o dążeniu do porozumienia, o poszukiwaniu własnej drogi oraz próbie realizacji marzeń. To bardzo poruszająca i niebanalna powieść nasycona emocjami i artystyczną pasją, wywołującą niespokojny stan umysłu. To jedna z tych powieści, które każdy czytelnik odbiera na swój indywidualny sposób, dla jednych może być niestrawna i trudna w odbiorze dla innych może stanowić niezapomnianą przygodę, swoistą drogę przez szereg różnorodnych doznań bowiem autorka za pomocą słów namalowała nieprzeciętną historię, trochę metafizyczną, tajemniczą, szalenie barwną i błyskotliwą, ale i niesłychanie ujmującą. Polecam!

nieterazwlasnieczytam.blogspot.com

"Jeśli jedno z bliźniąt się zrani, drugie będzie krwawić".

Noah i Jude to rodzeństwo bliźniacze, które cechuje niezwykle głęboka więź. Potrafią współodczuwać, przenikać się myślami i doznaniami są w pewien nieokreślony sposób zależni od siebie, nie mogą bez siebie istnieć, dlatego rozłąka w ich wypadku może stać się bardzo bolesna, wręcz traumatyczna, natomiast nagły brak...