Urzekła mnie ta książka i to urzekła bez reszty. Towarzyszyła mi przez ponad tydzień, a to dlatego, że nie jest to powieść, którą można sobie czytać w przelocie, bez przemyśleń. Nie można jej traktować byle jak. Należy się jej uwaga i skupienie, a w zamian otrzymamy piękną historię, która pewnie zostanie ( przynajmniej w moim przypadku ) na długo w naszej głowie.
Słyszałem pochlebne opinie o Johnie Irvingu, jako o gawędziarzu, który snuje swą opowieść w taki sposób, że trudno przejść obok niej obojętnie, a jako że sam mam się za gawędziarzem więc uznałem, że trzeba w końcu dać temu autorowi szansę. Napewno nie będę tej decyzji żałował i cieszę się , że zacząłem tą znajomość właśnie od "Regulaminu tłoczni win".

Jest to opowieść ponadczasowa. John Irving opowiada historię Homera Wellsa - sieroty, który pragnie zostać "bohaterem w swoim życiu", bezimiennego chłopca z przypadkowym imieniem i nazwiskiem, który szuka swojego miejsca na świecie i którego pragnienie posiadania rodziny rzuca w świat niejasnych dla niego reguł, które rządzą miłością, przyjaźnią i ogólnie rzecz biorąc życiem. Dokonuje on swego czasu trudnej decyzji o opuszczeniu sierocińca, a tym samym swego mentora Wilbura Larcha, celem podjęcia inicjacji i wkroczenia w dorosłość. Zmęczony czekaniem na swoją rodzinę, która go adoptuje ( a kolejne adopcje kończą się fiaskiem ) postanawia sam poszukać własnego miejsca na ziemi.

po więcej zapraszam na: osinskipoludzku.blogspot.com

Urzekła mnie ta książka i to urzekła bez reszty. Towarzyszyła mi przez ponad tydzień, a to dlatego, że nie jest to powieść, którą można sobie czytać w przelocie, bez przemyśleń. Nie można jej traktować byle jak. Należy się jej uwaga i skupienie, a w zamian otrzymamy piękną historię, która pewnie zostanie ( przynajmniej w moim przypadku ) na długo w naszej głowie.
Słyszałem...