Co może nam zaoferować współczesna medycyna, gdy musimy się zmierzyć z nieuleczalną chorobą, starością i umieraniem?

Możliwości, jakie daje współczesna nauka, całkowicie odmieniły bieg ludzkiego życia. Ludzie żyją dłużej i lepiej niż kiedykolwiek. Jednak postęp nauki sprawił, że procesy starzenia się i umierania przebiegają pod kontrolą specjalistów ze służby zdrowia. Tymczasem okazuje się, że przedstawiciele świata medycyny, są niemal całkowicie do tego nieprzygotowani.
Rzeczywisty stan rzeczy pozostaje w dużej mierze ukryty, gdyż ludzie wiedzą coraz mniej o ostatnim etapie życia. Jeszcze w 1945 roku większość zgonów miała miejsce w domach. Do lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku było to już tylko 17 procent. Ci którym w jakiś sposób udało się umrzeć we własnym domu, zmarli pewnie zbyt nagłą śmiercią, aby zdążyć do szpitala- powiedzmy na skutek, ataku serca, wylewu krwi do mózgu lub gwałtownych obrażeń- albo żyli z dala od miejsc, w których mogliby otrzymać pomoc. Szpitale i domy spokojnej starości, nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale w całym uprzemysłowionym świecie, stały się miejscami, w których najczęściej spędza się obecnie późna starość i umiera.

Wystarczy pobyć trochę w towarzystwie osób w podeszłym wieku lub śmiertelnie chorych, aby przekonać się, jak często medycyna zawodzi ludzi w sytuacjach, gdy powinna pomagać. ostatnie dni naszego życia poświęcamy na leczenie, które zaćmiewa nam umysł i wyczerpuje nasze ciało, a w zamian uzyskujemy znikomą szansę na poprawę zdrowia. Spędzamy ten czas w instytucjach- domach spokojnej starości lub na oddziałach intensywnej terapii- gdzie anonimowe procedury odcinają nas od tych wszystkich rzeczy, które ostatecznie liczą się dla nas w życiu. Niechęć do uczciwego przyjrzenia się doświadczeniom, jakie stanowi starzenie się i umieranie, sprawia, że czynimy ludziom często więcej szkody niż pożytku i pozbawiamy ich podstawowych wygód, których najbardziej wtedy potrzebują. Przy braku spójnych poglądów na to, w jaki sposób można dobrze przeżyć swoje ostatnie dni, pozwalamy medycynie, aparaturze i całkowicie obcym nam ludziom zawładnąć naszym losem.

Książka ta została napisana w nadziei, że pomoże ona zrozumieć to, co się stało. Śmiertelność bywa jednak drażliwym tematem. Niektórych może zaniepokoić, że lekarz pisze o tym, iż utrata zdrowia i śmierć są czymś nieuchronnym. Takie postawienie sprawy- nawet w ostrożny sposób- wiele może uznać za zapowiedź pojawienia się społeczeństwa gotowego poświęcić życie osób chorych i starszych wiekiem. Być może jednak to już nastąpiło? Czyż nie poświęciliśmy chorych i starych, każąc im cierpieć straszliwe męki, bo nie chcemy się pogodzić z nieuchronnym cyklem życia? A może tuż przed naszymi oczami znajdują się lepsze rozwiązania, które tylko czekają na odkrycie?

Książka ta jest o doświadczeniu śmiertelności we współczesnym świecie- o tym, jak to jest być stworzeniem, które starzeje się i umiera, w jaki sposób medycyna zmieniła to doświadczenie i gdzie jej się to nie udało, ponieważ nasze pomysły na radzenie sobie ze skończonością życia ludzkiego rozminęły się z rzeczywistością.

Co może nam zaoferować współczesna medycyna, gdy musimy się zmierzyć z nieuleczalną chorobą, starością i umieraniem?

Możliwości, jakie daje współczesna nauka, całkowicie odmieniły bieg ludzkiego życia. Ludzie żyją dłużej i lepiej niż kiedykolwiek. Jednak postęp nauki sprawił, że procesy starzenia się i umierania przebiegają pod kontrolą specjalistów ze służby zdrowia....