Książka Marka Orzechowskiego „Mój sąsiad islamista. Kalifat u drzwi Europy” to dziennikarska i publicystyczna próba zmierzenia się z poruszającymi aktualnie opinię publiczną zagadnieniami tak zwanej islamizacji Europy Zachodniej. Jest to próba niepozbawiona pewnych generalizacji i uproszczeń, jednak w swej ostatecznej wymowie mamy do czynienia z dziełem frapującym, opartym na niepokojących faktach i procesach oraz dowodzącym imponującej wiedzy teoretycznej autora.

Marek Orzechowski jest dziennikarzem, publicystą i pisarzem, a także wieloletnim korespondentem telewizji w Brukseli i Bonn. W swoim dorobku ma wywiady z czołowymi politykami Europy, a także setki komentarzy, artykułów i reportaży, w tym między innymi z wojny na Bałkanach. Autor każdorazowo pisze o miejscach i zagadnieniach, które gruntownie zgłębił. Jego „Belgijska melancholia” ukazywała kulisy życia w Brukseli, bestsellerowa „Holandia” konfrontowała czytelnika z tajemnicami tego kraju, natomiast „Zdarzyło się w Berlinie” było osobistą historią opowiadającą o podziale i zjednoczeniu Niemiec.

W swojej najnowszej książce „Mój sąsiad islamista” dziennikarz mieszkający na stałe w Brukseli opowiada o niebezpiecznych zjawiskach, które złożyły się na sukces islamistów w Europie Zachodniej. Począwszy od tragicznych zamachów we Francji, poprzez spory o miejsca na basenach kąpielowych, specyfikę brukselskiej dzielnicy Molenbeek (powszechnie uważanej za siedlisko dżihadystów belgijskich), problemy z burkami w przestrzeni publicznej, dyskusje na temat zakazu posiłków z wieprzowiną w szkołach czy wreszcie na pojemnych zagadnieniach szariatu kończąc, Orzechowski szkicuje problemy i groźne zjawiska, które stają się na co dzień udziałem wnikliwego obserwatora.

Autor przytacza niepokojące prognozy demograficzne, świadczące o nieuchronnych zmianach, czekających społeczeństwa europejskie. Odnosi się także do niezwykle aktualnej problematyki braku integracji imigrantów w Europie, niemożności stworzenia przez struktury państwowe sensownych szans, umożliwiających przybyszom adaptację w warunkach cywilizacji zachodniej przy jednoczesnym zachowaniu własnej odrębności. Publicysta i dziennikarz porusza także zagadnienia inwigilacji współczesnych społeczeństw związane ze wzrostem zagrożeń terrorystycznych i dowodzi, powołując się przy tym na Edwarda Snowdena i ekspertyzy amerykańskich służb specjalnych, że podsłuchiwanie nie zabiegło dotąd żadnemu zamachowi terrorystycznemu.

Podstawowy jednak zarzut, jaki Marek Orzechowski formułuje w swojej książce pod adresem islamu i w którym zarazem upatruje najpoważniejszego zagrożenia dla Europy, sprowadza się do tezy, iż jest on czymś znacznie więcej niż zaledwie religią: Islam jest nie tylko religią. To zamknięty w sobie system dominacji w państwie i społeczeństwie. Islam nie jest prywatną sprawą jego wyznawców. Każdy jego wyznawca jest zobowiązany do utrwalania islamu i poszerzania obszaru jego dominacji. Islam jest słowem Allaha i bezlitosnym kodeksem życia w rodzinie, grupie, społeczeństwie, w państwie. Istotą islamu jest wpisana w jego księgi dominacja. Nad własnymi wyznawcami i nad niewiernymi. Islam nie podlega reformacji, uzupełnieniom, rozwojowi, najpełniej wyraża się w formie znanej przed czternastoma wiekami, kiedy powstawał.

Z poszczególnymi tezami Orzechowskiego można by polemizować. Wydaje się nawet, że autor na to liczy, a skłonienie czytelnika do krytycznej refleksji nad zarysowanymi przez niego zjawiskami było jednym z celów przyświecających mu przy pisaniu książki. Jednak niezależnie od indywidualnych światopoglądów, tezy formułowane przez autora wyróżniają się dojrzałością analiz i wniosków oraz znajomością tematu. Ich potwierdzenie i ugruntowanie można znaleźć choćby w opublikowanej właśnie na polskim rynku kontrowersyjnej książce Ayaan Hirsi Ali „Heretyczka”, w której autorka jednoznacznie dowodzi zakorzenionej w islamie ideologii politycznej.

Książka Marka Orzechowskiego to wyróżniająca się pozycja na rynku wydawniczym. W swoich publicystycznych rozważaniach autor daje wyraz własnym przekonaniom i lękom. Nie jest to jednak książka napisana pod jakąś wcześniej ustaloną tezę bądź na zamówienie polityczne. Odnosi się wrażenie, iż zdając sobie sprawę z powagi poruszanej materii oraz niebezpieczeństw uwikłań własnych analiz w bieżące spory, autor zachował daleko posunięty obiektywizm oraz rzetelność dziennikarską. W tym kontekście zupełnie zrozumiały wydaje się cytat z Alberta Camusa otwierający książkę: Kto rzeczy nie nazywa po imieniu, przyczynia się do nieszczęścia świata.

Ewelina Tondys