Po ostatnio przeczytanej książce pani Gardner zarzekałem się , że prozę tej autorki będę omijał szerokim łukiem . No i nie udało się ; dostałem "Nie bój się" w prezencie . Sam pomysł na kryminał oceniłbym jako ciekawy i posiadający dość duży potencjał , ale pani Lisa zrobiła wszystko , żeby go sknocić . Napisała kolejną książkę o niezbyt rozgarniętej policjantce , w której nie szczędzi nam psychologii rodem z pisemek dla nastolatek , gdzie główna postać jest tak nieprawdopodobna jak skrzyżowanie krowy z żółwiem . A jednak u pani Gardner narodziny cielęcia w kasku są możliwe ! Bzdet za bzdetem popychany kalumnią .
Gen zła to absolutna bzdura , ale nie koniecznie dla pani Gardner . Choroba polegająca na nieodczuwaniu bólu i psychopatyczny ojciec-morderca - normalka . Amnezja pourazowa to normalka . Rozumiem , że wyobraźnia autora nie zna ograniczeń , ale kiedy autor jest ograniczony ...?
To pytanie pozostawię bez odpowiedzi .
Mógłbym jeszcze napisać jakieś 1000 linijek wytykając błędy , indolencję , infantylność , głupotę , pseudo psychiatrię , ale to nie ma sensu . To jest tak jak z gównem w lesie - natykamy się na nie , budzi się w nas odrazę , odchodzimy , zapominamy , a natura i czas je utylizuje .
Odradzam , to knot i strata czasu .

Po ostatnio przeczytanej książce pani Gardner zarzekałem się , że prozę tej autorki będę omijał szerokim łukiem . No i nie udało się ; dostałem "Nie bój się" w prezencie . Sam pomysł na kryminał oceniłbym jako ciekawy i posiadający dość duży potencjał , ale pani Lisa zrobiła wszystko , żeby go sknocić . Napisała kolejną książkę o niezbyt rozgarniętej policjantce , w której...