Los chciał, że moim pierwszym spotkaniem z Agathą Christie, po książki której zamierzałam sięgnąć już dawno, była nie oryginalna powieść, ale adaptacja sztuki, napisana przez Charlesa Osborne'a. Ta krótka książeczka dała mi jednak pełny obraz stylu, w jakim Agatha Christie pisała swoje kryminały, a o którym tyle wcześniej słyszałam.

Jestem przede wszystkim pod ogromnym wrażeniem, jak w tak krótkiej formie autorom (moim zdaniem honor należy się zarówno pani Christie, jak i panu Osborne'owi, który "upchnął" sztukę w książkę) udało się zmieścić całą historię morderstwa. Historia była bowiem, mimo wszystko, dość skomplikowana i pełna drobnych szczegółów, które dopiero na koniec stały się oczywiste.

Bohaterowie, choć pewnie nie zostaną przeze mnie zapamiętani na długo z racji tego, że pojawili się w moim życiu bardzo przelotnie, byli całkiem sympatyczni. Szczególnie do gustu przypadła mi panna Peak ze swoim specyficznym charakterem. Klarysa, główna bohaterka, też była całkiem ciekawą i pozytywną postacią z racji swojego upodobania do dowcipu i rozrywki wszelkiej maści.

"Pajęczyna" jest książką na raz (i to dosłownie - przy dobrym tempie można przeczytać ją w mniej niż dwie godziny), więc ciężko byłoby się nad nią rozwodzić. Była po prostu przyjemną przerwą w czytaniu dłuższych pozycji i do czytania w takim właśnie celu przede wszystkim mogłabym ją polecić.

Los chciał, że moim pierwszym spotkaniem z Agathą Christie, po książki której zamierzałam sięgnąć już dawno, była nie oryginalna powieść, ale adaptacja sztuki, napisana przez Charlesa Osborne'a. Ta krótka książeczka dała mi jednak pełny obraz stylu, w jakim Agatha Christie pisała swoje kryminały, a o którym tyle wcześniej słyszałam.

Jestem przede wszystkim pod ogromnym...