Zamysłem autorki książki "Południca za Świątyni Słońca" Pati Maczyńskiej, jak sama napisała we wstępie, było zainteresowanie polskiej młodzieży naszą zamierzchłą historią, tą bardziej mroczną, ze strzygami, sjenami, wyszymorami, szyszakami, bubaczami...

Książka dla młodzieży, ale tematyka jakby z horroru. Lubię takie i dlatego postanowiłam przeczytać.

Kapłankę Świątyni Słońca – Orianę – spotykamy w roku 59 n.e. podczas święta Hody, przypadającego w okresie Bożego Narodzenia. Próbuje ocalić nienarodzoną jeszcze córkę. Jest ścigana. Towarzyszy jej przyjaciółka Dobrawa. Ucieka przed własną siostrą bliźniaczką - Damroką. Dziecko przychodzi na świat w dziupli drzewa, dostaje imię Mścisława i zostaje z Dobrawą. Oriana odchodzi...

Oriana, żyjąca w czasach współczesnych jest przedszkolanką, samotnie wychowującą dwunastoletniego syna Kacpra. Mieszka w Nałęczowie. Uwielbia podróże, szczególnie do miejsc, które niegdyś były obiektami kultu. Ze znajomymi planuje właśnie weekendowy wyjazd na Roztocze, do Nowin Horynieckich, aby szukać tam pradawnej Świątyni Słońca, gdzie bywają i straszą południce.

Kacper, indywidualista, który miał problemy z nawiązywaniem przyjaźni z rówieśnikami i przez to miewał w szkole różne, czasem bardzo traumatyczne doświadczenia, był gnębiony przez, jak sam określał "towarzystwo wzajemnej adoracji".

Nadchodzi majowy weekend. Oriana, Kacper i ich przyjaciele, czteroosobowa rodzina Gruszyńskich wyjeżdżają do Suśca. Pierwsze kroki kierują oczywiście na Szumy oraz do wodospadu Jelonek. W nocy Oriana ma dziwne, jakby złowieszcze sny, ale nie przejmuje się nimi.

Następnego dnia przed południem wyruszają do Nowin Horynieckich na wyprawę poszukiwawczą. Wchodząc do lasu Oriana ma wrażenie deja vu ale też czuje dziwny niepokój, związany z zaobserwowaną sową płomykówką. Rodziny rozdzielają się. Okazuje się, że sowa wskazuje kierunek marszu. Matka z synem podążają za nią. Docierają do polany z ogromnym głazem pośrodku i mniejszymi ułożonym wokół. Wszyscy uczestnicy ekspedycji zbierają się tam.

Wybija dwunasta, południe...czas magiczny dla południc...

Sowa zamienia się w dziewczynę, wierną kopię współczesnej Oriany i mówi jej, że na nią długo czekała oraz, że jest jej przodkinią. Ma również dla niej zadanie do wykonania. Zadanie, które może być trudne i niebezpieczne ze względu na nadal istniejący i działający czar Damroki, która przeklęła wszystkie potomkinie swojej siostry, nie miały cieszyć się miłością. Opowiada, a właściwie pokazuje przyjaciołom wydarzenia sprzed wieków, które doprowadziły do tego, co jest teraz. To, do czego może doprowadzić zazdrość i zawiść oraz dążenie do własnego, wydumanego celu, pożądanie tego, co mają inni.

Zadaniem współczesnej Oriany jest odnalezienie potomka Światosława, ukochanego Oriany kapłanki. Kiedy Sowińska się zgadza znów pojawia się płomykówka w miejsce dziewczyny.

Wszystkie elementy dotychczasowego życia Oriany i jej rodziny zaczynają się układać w logiczną całość, pasującą do przepowieni kapłanki. Następujące po sobie wydarzenia i przypadkowe wydawałoby się spotkania utwierdzają Orianę w przekonaniu, że wszystko co się obecnie dzieje zostało w jakiś sposób zaplanowane i ma jakiś cel. Przydatna okazuje się również umiejętność czytania runów. Odnajdywane wskazówki prowadzą do konkretnych miejsc i ujawniają kolejne tajemnice.

Mija kilka tygodni.Sowa płomykówka towarzyszy Orianie i Kacprowi.

Nadeszły wakacje i Sowińscy wraz z przyjaciółką Brygidą wyjechali do Mostowa, niedaleko Koszalina. W planach Oriany było oczywiście zajęcie się "sprawą rodzinną". Już pierwszego wieczoru poznaje Nataniela – archeologa, który pracuje z młodzieżą w Grzybnicy na cmentarzysku z pierwszego wieku i kamiennym kręgu słowiańskim. Umawiają się na obejrzenie i zwiedzanie miejsca wykopalisk.

Nie jest to jednak proste...coś im ciągle przeszkadza...czyżby klątwa Damroki??????????????

Elementy układanki złożonej z losów dwóch słowiańskich bohaterów Oriany i Światosława wskakują na swoje miejsce, uzupełniają się, odnajdują się brakujące szczegóły i fakty.

Świetna książka dla młodzieży, dorośli też mogą czytać. Nie sposób się przy niej nudzić. A przy okazji można nauczyć się czegoś o historii i zwyczajach Słowian, poznać ciekawe miejsca, które choć nie występują w katalogach biur podróży to istnieją i dodatkowo niejednokrotnie kryją w sobie tajemnice i zagadki do rozwiązania. Wiedza zdobyta dzięki lekturze może zaś posłużyć do stworzenia ciekawego szlaku wakacyjnych lub weekendowych wypadów za miasto.

Polecam

Zamysłem autorki książki "Południca za Świątyni Słońca" Pati Maczyńskiej, jak sama napisała we wstępie, było zainteresowanie polskiej młodzieży naszą zamierzchłą historią, tą bardziej mroczną, ze strzygami, sjenami, wyszymorami, szyszakami, bubaczami...

Książka dla młodzieży, ale tematyka jakby z horroru. Lubię takie i dlatego postanowiłam przeczytać.

Kapłankę Świątyni...