Moja przygoda z tą książką nie należy do najłatwiejszych. Początkowo podchodziłam do niej jak pies do jeża, więc musiała swoje odczekać na półce. Kiedy w końcu zabrałam się za lekturę, przeczytałam około pięćdziesiąt stron i... utkwiłam. Po prostu nie potrafiłam ruszyć dalej. Potem doszły jeszcze upały i jak pomyślałam, że mam trzymać w dłoniach tak ciężką książkę, to od razu rezygnowałam... W końcu jednak zebrałam się w sobie, powtarzając: "No, kto jak nie ty?". I nie żałuję tej podróży, choć była długa i... wyboista.

Ben Kane zabiera nas w odległe czasy, do starożytnego Rzymu. Wcześniej ta tematyka średnio mnie interesowała - owszem "Quo vadis" przeczytałam w całości i bardzo mi się podobało, ale nie na tyle, by dalej szukać książek w podobnym guście. Autor naprawdę ciekawie i porywająco opisuje zapomniany świat - nie skupia się jednak tylko na życiu elit: senatorów czy bogatych kupców - ale wyrusza w podróż po ciemnych zakamarkach tego świata: targach niewolników, gladiatorów walczących każdego dnia czy życiu prostytutek. I robi to tak dobrze, że niejednokrotnie czułam się, jakbym naprawdę przeniosła się do tego świata i oglądała go z perspektywy podróżnika noszącego czapkę-niewidkę.

Do tej pory nie potrafię zdecydować, który wątek najbardziej mnie zainteresował: czy ten o Romulusie, sprzedanym do szkoły gladiatorów czy dzieje jego siostry, sprzedanej do najbardziej ekskluzywnego domu publicznego w Rzymie, czyli Lupanaru, a może perypetie Tarkwiniusza, ostatniego etruskiego wróżbity i wojownika? Chyba jednak postać Fabioli przemawiała do mnie najmocniej. Dziewczyna jako trzynastolatka została zmuszona do pracy w najstarszym zawodzie świata. Owładnięta rządzą zemsty na człowieku, który zgwałcił jej matkę, próbuje odnaleźć się w nowym otoczeniu i jak najlepiej wykonywać... swoją pracę. Wkrótce udaje się jej pozyskać Brutusa (jedną z obiecujących postaci rzymskiej Republiki) jako stałego klienta. Dziewczyna zna swój cel i jest konsekwentna: odkłada zarobione pieniądze, by jak najprędzej wykupić brata z Ludus Magnus (szkoły gladiatorów), a przy okazji dokonać zemsty, o której jej brat również marzy.

Los bywa jednak przewrotny - Romulus w wyniku głupiej sprzeczki zmuszony zostaje opuścić Rzym w towarzystwie swojego przyjaciela Gala Brennusa. Czeka ich długa i niezwykle męcząca podróż, która potrwa wiele lat. I to właśnie z ich losami związany jest tytułowy Zapomniany Legion. Dziesięć tysięcy rzymskich legionistów, którzy przeżyli klęskę pod Carrhae, zmuszonych jest wędrować na wschód pod wodzą zwycięzców - Partów. Mają im służyć jako straż przyboczna, a że poruszają się po niespokojnych terenach, co chwilę muszą walczyć. Opisy walk są w powieści niezwykle barwne, jednak w niektórych przypadkach mogłyby być po prostu... krótsze.

"Zapomniany legion" to intymny portret starożytnych Rzymian żyjących w pierwszym wieku przed Chrystusem. Autor w całej okazałości ukazał zepsucie tego świata. Wartka akcja to ogromny plus tej powieści - muszę przyznać, że po trudnym (dla mnie) początku, książka wciąga tak mocno, że "przepadałam" dla świata na wiele godzin. Umiejętne połączenie faktów historycznych z fikcją literacką sprawia, że lektura jest przyjemnością. A przy tym mamy okazję poznać realia tamtych czasów.

Książka ta otwiera trylogię "Kroniki Zapomnianego Legionu". Kolejne tomy mają się ukazać już wkrótce.

Moja przygoda z tą książką nie należy do najłatwiejszych. Początkowo podchodziłam do niej jak pies do jeża, więc musiała swoje odczekać na półce. Kiedy w końcu zabrałam się za lekturę, przeczytałam około pięćdziesiąt stron i... utkwiłam. Po prostu nie potrafiłam ruszyć dalej. Potem doszły jeszcze upały i jak pomyślałam, że mam trzymać w dłoniach tak ciężką książkę, to od...