Polecam

Polecam

Świetna! I jak zawsze między humorem przemycone cenne informacje.

Świetna! I jak zawsze między humorem przemycone cenne informacje.

Dlaczego to jest takie krótkie?

Dlaczego to jest takie krótkie?

I znowu Papcio Chmiel przekazuje czytelnikom ogromną dawkę wiedzy o sztuce za pomocą zabawnej historii. Dzieciaki za pomocą komiksu mogą poznać mnóstwo znanych dzieł sztuki

I znowu Papcio Chmiel przekazuje czytelnikom ogromną dawkę wiedzy o sztuce za pomocą zabawnej historii. Dzieciaki za pomocą komiksu mogą poznać mnóstwo znanych dzieł sztuki

Wolałem Tytusa jako muzyka. Bo jako plastyk niestety mojego serca nie podbił. Nudna, nieciekawa, przekombinowana część.

Mam czasem takie wrażenie jakby Papcio Chmiel wpadł na ciekawy pomysł, ale zupełnie nie wie jak go zrealizować. I przez to robi się wtórny. Już raz Tytus wskakiwał do filmu i trzeba go było z niego ratować. Tym razem wskakuje w obrazy i schemat ogólnie jest ten sam.

Słabo Papciu, bardzo słabo. Ani to zabawne nie było, ani oryginalne.

Wolałem Tytusa jako muzyka. Bo jako plastyk niestety mojego serca nie podbił. Nudna, nieciekawa, przekombinowana część.

Mam czasem takie wrażenie jakby Papcio Chmiel wpadł na ciekawy pomysł, ale zupełnie nie wie jak go zrealizować. I przez to robi się wtórny. Już raz Tytus wskakiwał do filmu i trzeba go było z niego ratować. Tym razem wskakuje w obrazy i schemat ogólnie...

Uczłowieczania Tytusa ciąg dalszy, tym razem Tytus musi nabyć zdolności malarza. Trochę to już zaczyna być nużące, ale przynajmniej nadal trwa wspomnień czar, księga XVIII jest jedną z tych bardziej pamiętnych, pewnie przez to, że jest tutaj dużo zapadających w pamięć sytuacji typu Tytus wskakujący do obrazów, czy cała akcja w kubistycznym świecie. Motyw z ukochaną też spoko, szkoda że go Papcio Chmiel nie pociągnął w kolejnych komiksach. Poza tym odnoszę wrażenie, że chłopaki są coraz bardziej agresywni wobec siebie. Papcio Chmiel też trochę za często się pojawia jako podpowiadacz, dowcipy też nieco przyciężkie się robią, ale na szczęście nadal pojawiają się dobre suchary.

Nie jest to szczyt szczytów Papcio Chmiela, ale przynajmniej jest lepiej niż w beznadziejnej księdze XVII.

Najlepsze momenty - rozwałkowany Tytus, rysowanie jeża, naga modelka, kubistyczny świat

"modelka wpadła w szał", "tylko egipskie ciemności mogą mnie uratować", "nie obszczekuję postaci fikcyjnych", "jak przesuną mu oko za ucho, zmieni swoje poglądy", "po prostu małpuje"

Uczłowieczania Tytusa ciąg dalszy, tym razem Tytus musi nabyć zdolności malarza. Trochę to już zaczyna być nużące, ale przynajmniej nadal trwa wspomnień czar, księga XVIII jest jedną z tych bardziej pamiętnych, pewnie przez to, że jest tutaj dużo zapadających w pamięć sytuacji typu Tytus wskakujący do obrazów, czy cała akcja w kubistycznym świecie. Motyw z ukochaną też...

Komiksy Papcia Chmiela można ocenić jednym słowem: ZAJEBISTE. Od jakiegoś czasu chciałam zainteresować moją córkę komiksami i akurat jakimś dziwnym trafem padło na Tytusa, Romka i Atomka i tak mój czterolatek zaczął uwielbiać szczególnie Atomka!!! Wszystkie komiksy o chłopach są genialne, historie nie z tego świata, abstrakcyjne, pełne humoru i takiej subtelnej ironii:) Oraz co z kolei mi przypadło do gustu - pojawiają się elementy techniki - co jak jest zbudowane i jak działa:) Emilce za to spodobało się stosowane w tych komiksach słowotwórstwo na mistrzowskich poziomie! Z wielką przyjemnością przeczytałyśmy już praktycznie całą serię:) Polecam więc i dzieciom i dorosłym w każdym wieku!

Komiksy Papcia Chmiela można ocenić jednym słowem: ZAJEBISTE. Od jakiegoś czasu chciałam zainteresować moją córkę komiksami i akurat jakimś dziwnym trafem padło na Tytusa, Romka i Atomka i tak mój czterolatek zaczął uwielbiać szczególnie Atomka!!! Wszystkie komiksy o chłopach są genialne, historie nie z tego świata, abstrakcyjne, pełne humoru i takiej subtelnej ironii:)...

Papcio Chmiel szkoli Tytusa w rozumieniu sztuki. A my wraz z bohaterami poznajemy najróżniejsze gatunki malarskie i tajniki warsztatu.

Dużo mądrej zabawy, sporo nauki, mnóstwo humoru i pokaz talentu, jaki drzemie w autorze. Nie mam więcej do dodania, poza tym, że polecam gorąco!

Papcio Chmiel szkoli Tytusa w rozumieniu sztuki. A my wraz z bohaterami poznajemy najróżniejsze gatunki malarskie i tajniki warsztatu.

Dużo mądrej zabawy, sporo nauki, mnóstwo humoru i pokaz talentu, jaki drzemie w autorze. Nie mam więcej do dodania, poza tym, że polecam gorąco!

Ta księga (do tej pory) podoba mi sie najbardziej. Dlaczego? bo koniec mi sie podobał a koniec polegał na tym, że: Tytus wyskoczył z obrazu wraz z Asizo (jego ,,narzeczoną" która była z tego obrazu lecz to był obraz fantazyjny i Asizo miała wszystkie części ciała na niepoprawnych miejscach) a romek powiedział ,,Znów ta pokraka ?" a profesor t.alent na to ,,dziś komputery robią cuda spróbujemy ją uporządkować do ludzkiej postaci." Asizo weszła do ,,kabiny" i tam nagle jej części ciała zaczęły sie przesuwać na poprawne miejsca na jej ciele" wszyscy się bardzo zdziwili bo teraz z ,,kabiny" wyszła przepiękna dziewczyna i powiedziała ,,Cześć jak się wam podobam ? nie tylko moje części ciała sie uporządkowały ale i moje imię. Już nie jestem Asizo lecz Zosia (wystarczy poprzemieniać litery w słowie Asizo i wyjdzie wam Zosia) nagle Romek wyskoczył do przodu mówiąc ,, Witaj ja nazywam sie Romek i zapraszam cię na lody. Mówiąc to pocałował ręke Zosi. Nagle Tytus wszedł między nich i rozdzielił na 2 strony mówiąc ,,Moment, moment! kto przed chwilą nazywał Zosie pokraką?! kto ją wyciągnął z fantazyjnego obrazu?! Po tych słowach Tytus wziął Zosie za ręke i rzekł ,,chodź kochanie pokarze ci piękność naszego świata dziękuje profesorze! Pa!
Już wiecie dlaczego ta księga podoba mi się najbardziej :D dzęki za przeczytanie opini :) jeśli nie czytałeś jeszcze tej księgi to przepraszam za spoiler ale nie mogłam się oprzeć ;) życze miłego czytania.

Ta księga (do tej pory) podoba mi sie najbardziej. Dlaczego? bo koniec mi sie podobał a koniec polegał na tym, że: Tytus wyskoczył z obrazu wraz z Asizo (jego ,,narzeczoną" która była z tego obrazu lecz to był obraz fantazyjny i Asizo miała wszystkie części ciała na niepoprawnych miejscach) a romek powiedział ,,Znów ta pokraka ?" a profesor t.alent na to ,,dziś komputery...

Perełka. Perełka pośród ostatnich odcinków Tytusa. Dowiedziałem się z tego komiksu więcej o malarstwie niż z lekcji plastyki w szkole. Widać to jest właściwa droga do przyswajania materiału (przynajmniej dla mnie). Oczywiście nie jest to wiedza dogłębna ale komiks pozostawił sporą orientację w temacie i zaszczepił pewną "wrażliwość na piękno".
Sam komiks jest dosyć spójny tematycznie, brak w nim "przestojów", akcja goni akcję, przeskakujemy z obrazu do obrazu - dosłownie. Humor - przeważa inteligentny, mało tu prostych dowcipów. No i nowość - pojawia się w końcu wątek miłosny.

Perełka. Perełka pośród ostatnich odcinków Tytusa. Dowiedziałem się z tego komiksu więcej o malarstwie niż z lekcji plastyki w szkole. Widać to jest właściwa droga do przyswajania materiału (przynajmniej dla mnie). Oczywiście nie jest to wiedza dogłębna ale komiks pozostawił sporą orientację w temacie i zaszczepił pewną "wrażliwość na piękno".
Sam komiks jest dosyć spójny...