Spodziewałem się czegoś wielkiego, otrzymałem bardzo dobre czytadło. Lemire nie jest wielkim rysownikiem, ale z każdym zeszytem kadry są ciekawsze, poza tym w pewnym momencie autor fajnie zmienia styl w zależności od przedstawianych retrospekcji. Pokazany świat to typowe postapo obecne w popkulturze i zajechane maksymalnie, ale już postać głównego bohatera dosyć oryginalna. Spójna i wciągająca seria.

(ocena dotyczy całego cyklu)

Spodziewałem się czegoś wielkiego, otrzymałem bardzo dobre czytadło. Lemire nie jest wielkim rysownikiem, ale z każdym zeszytem kadry są ciekawsze, poza tym w pewnym momencie autor fajnie zmienia styl w zależności od przedstawianych retrospekcji. Pokazany świat to typowe postapo obecne w popkulturze i zajechane maksymalnie, ale już postać głównego bohatera dosyć oryginalna....

Poziom utrzymany.

Tym razem historia dzieje się na dwóch płaszczyznach. Z jednej strony przyglądamy się Gusowi, więzionemu w wojennej placówce, gdzie jako wyjątkowy okaz nowego gatunku staje się największą nadzieją ludzkości. Wbrew własnej woli stanowi więc obiekt badawczy, w tym samym momencie próbując walczyć o wolność. W tym samym momencie następuje wgląd w przeszłość Jepperda, skupiający się na tym, co poprowadziło go do zostania tym, kim jest teraz, zdradzający przykre i mroczne wspomnienia, a także plany na przyszłość.

Bardzo dobry tom. Choć nie odkrywa zbyt wiele, a na temat Gusa zadaje tylko więcej pytań, to i tak świetnie się to czyta, głównie za sprawą historii Jepperda. Obyczajowa opowieść jego relacji z żoną i to, jak potoczyły się ich losy po epidemii to kawał dobrego scenariusza. Doskonale widać emocje postaci, sytuacje, które poprowadziły do ich przemiany, motywacje w działaniach i rozterki. Pozwala polubić postacie, których można było wcześniej nienawidzić (to działa też w drugą stronę) i zacząć im kibicować. Do tego bardzo ładnie rozwija wizję świata. No a sama intryga dotycząca końca ludzkości rozwija się z klasą, nie za szybko, nie rzucając kilkudziesięcioma zbędnymi zwrotami czy zagadkami. Na spokojnie porusza najciekawsze kwestie, odkrywa niewiele, lecz na tyle, by zainteresować.

Klasa, spore oczekiwania i pobudzona ciekawość. Dalszego ciągu się nie mogę doczekać, głównie dlatego, że to Jeff Lemire, więc o poziom zmartwiony nie jestem.

Poziom utrzymany.

Tym razem historia dzieje się na dwóch płaszczyznach. Z jednej strony przyglądamy się Gusowi, więzionemu w wojennej placówce, gdzie jako wyjątkowy okaz nowego gatunku staje się największą nadzieją ludzkości. Wbrew własnej woli stanowi więc obiekt badawczy, w tym samym momencie próbując walczyć o wolność. W tym samym momencie następuje wgląd w przeszłość...