(...) bezkrytyczne wielbienie żony było jego obowiązkiem biologicznym! [s. 19].

(...) bezkrytyczne wielbienie żony było jego obowiązkiem biologicznym! [s. 19].

(...) do gabinetu Karola wślizgnął się przez uchylone drzwi Pucuś. Jak każdy kot, był indywidualnością i miał swoje prywatne upodobania. Lubił papier. Pucuś (...) napisu na kartce nie czytał, ale obwąchał ją (...). Po czym spróbował wziąć w zęby, co na gładkim, śliskim blacie okazało się niemożliwe. Pomógł sobie łapką i przesuwał papier tak długo, aż (...) kartka spłynęła na podłogę. (...) zeskoczył za nią i pomiętosił ją pazurami, wdeptując w dywan, dzięki czemu przestała być taka obrzydliwie gładka i pozwoliła się chwycić zębami. Promieniując zadowoleniem, kot wymaszerował z gabinetu z pomiętym nieco kawałkiem papieru w pyszczku i poszedł do siebie, to znaczy na dużą (...) poduchę (...). Tam oddał się szczytowej przyjemności, polegającej na ponownym deptaniu i delikatnym naddzieraniu, to ząbkami, to pazurkiem. Cichutkie trzaski i szelesty wprawiały go w stan upojenia [s. 137].

(...) do gabinetu Karola wślizgnął się przez uchylone drzwi Pucuś. Jak każdy kot, był indywidualnością i miał swoje prywatne upodobania. Lub...

(...) kłócić się należy po cichu, tak, żeby nikt nie słyszał (...) [s. 56].

(...) kłócić się należy po cichu, tak, żeby nikt nie słyszał (...) [s. 56].