XIX-wieczny Kraków, brak Internetu, telefonów, telewizji. Schadzki, konwenanse, pogrzeby i przechodzące z ust do ust szepty oraz ploteczki. W takich realiach profesorowa Szczupaczyńska decyduje się nie tylko podważyć opinię policji na temat motywów i morderców, ale również rozpocząć własne, nieco niekonwencjonalne, śledztwo.

Powołana przez Jacka Dehnela i Piotra Tarczyńskiego autorka, Maryla Szymiczkowa, jak na krakowiankę przystało, osadza intrygę kryminalną w Krakowie oraz jego okolicy. Akcja rozpoczyna się i rozgrywa w całości na przestrzeni jednego miesiąca roku 1893, kiedy to główna bohaterka, mająca nieco dość dotychczasowego życia przepełnionego wspieraniem kariery małżonka i opieką nad domem, decyduje się rozpocząć, jak bywało to w ówczesnej modzie, działalność dobroczynną. Przypadkiem dowiaduje się jednak, że w Domu Ubogich fundacji imienia Ludwika i Anny Helclów, największej i najnowszej fundacji dobroczynnej w Krakowie, ginie jedna z pensjonariuszek. Od tej chwili Pani Profesorowa decyduje się na własną rękę rozwiązać tę mroczną zagadkę. Już wkrótce okazuje się, że to dopiero początek skomplikowanej intrygi, co budzi w niej jeszcze większe zainteresowanie. Oficjalnie śledztwo prowadzi sędzia śledczy Klossowitz, który szybko znajduje sprawców i zamyka sprawę. Dla Profesorowej Szczupaczyńskiej oznacza to tylko tyle, że policja idzie na łatwiznę – ona zaś, wraz ze swą detektywistyczną intuicją, postanawia kontynuować wyjaśnianie tajemniczych wydarzeń, w których dostrzega dużo więcej, aniżeli funkcjonariusze. Pytanie – czy to kwestia jej wyobraźni i marzenia o byciu prawdziwą śledczą, czy dobrze ulokowana intuicja i przeczucie, mówiące, że w tej sprawie nic nie jest takie, na jakie wygląda i czas stoczyć bój z pozorami, aby odkryć prawdę o zbrodni.

Książka łączy w sobie talenty jej twórców – z jednej strony doświadczenie pisarskie Jacka Dehnela, a z drugiej historyczne i faktograficzne zacięcie rodowitego krakusa, Piotra Tarczyńskiego. Autorzy, dzięki dość precyzyjnym opisom miejsc, w których rozgrywają się opisywane historie, a także dzięki użytemu językowi umożliwiają nam nie tylko śledzenie kryminalnej intrygi, ale pozwalają również poczuć się świadkiem wydarzeń, które rozgrywały się na bruku XIX-wiecznego Krakowa. Uczestniczymy w życiu towarzyskim, odwiedzamy między innymi Kościół Mariacki, Teatr Miejski czy Cmentarz Rakowicki i wszędzie tam możemy poczuć atmosferę ówczesnych dni – pewnej sztuczności i gry, którą prowadzili aspirujący do wyższych sfer Panowie i Panie, hrabiowie, baronowie czy profesorowie oraz oczywiście ich małżonki. Tytuły, piękne kreacje, maniery. Ciągła czujność tego, gdzie i z kim przebywają. Co mogą, a co nie wypada? Co się opłaci i co doda prestiżu? Ta atmosfera dodaje niewątpliwie autentyczności oraz pozwala czytelnikowi wciągnąć się w świat przedstawiony, znajdując ciekawe informacje na temat tego, jak wyglądało życie mieszczan w opisywanym czasie, a także jak wyglądały i jakie miały znaczenie dla mieszkańców Krakowa wydarzenia historyczne – np. otwarcie Teatru Miejskiego, czy pogrzeby Adama Mickiewicza, a później Jana Matejki.

Jedynym minusem książki, który odczułem, było to, że część akcji i rozmyślań Profesorowej dzieje się poza obszarem dostępnym dla czytelnika. Powoduje to, że bardzo trudno w trakcie lektury samodzielnie rozwiązać wątek kryminalny. A szkoda, bo (przynajmniej w moim przypadku) powoduje to jeszcze większe zaangażowanie w historię oraz chęć rozwiązania intrygi. Podczas ogłoszenia przez profesorową Szczupaczyńską wyników jej śledztwa część faktów była dla mnie, jako czytelnika, mimo wszystko nieznana. A szkoda, bo chętnie sam spróbowałbym wcześniej rozwiązać tajemnicę wydarzeń mających miejsce w Domu Helclów.

Mam nadzieję, że autorzy dotrzymają, danego podczas Festiwalu „Puls Literatury”, słowa i spotkamy się z profesorową Szczupaczyńską na kartach kolejnych opowieści, ponieważ z wielką ciekawością poznam nie tylko dalsze losy bohaterki, która będzie rozwijała swoje zdolności śledcze, ale również chciałbym uczestniczyć w kolejnych dziejach Krakowa, obserwując je „od środka”. Twórczość Maryli Szymiczkowej zdecydowanie na to pozwala, rozpalając jednocześnie ciekawość i budząc wyobraźnię świadka opisywanych na kartach książki wydarzeń.

Recenzja na: http://zkamerawsrodksiazek.pl/korekta-tajemnica-domu-helclow/

XIX-wieczny Kraków, brak Internetu, telefonów, telewizji. Schadzki, konwenanse, pogrzeby i przechodzące z ust do ust szepty oraz ploteczki. W takich realiach profesorowa Szczupaczyńska decyduje się nie tylko podważyć opinię policji na temat motywów i morderców, ale również rozpocząć własne, nieco niekonwencjonalne, śledztwo.

Powołana przez Jacka Dehnela i Piotra...