To drugi tom wspomnień pana Jacka, opowiada w nim głównie o pracy w radiu zaczynając od lat 50-tych a kończąc na 90-tych. Imponujący staż pracy! O pracy w filmie lub telewizji pisze autor bardzo mało. A napisane to tak, jakby to on mówił: lekko, potoczyście i przyjemnie. Sporo tam pysznych anegdotek, chciałoby się wysłuchać książki w formie audiobooka, oczywiście czytanej przez autora.

Znajdujemy w książce wiele pysznych historyjek i anegdotek ze starych czasów. I tak pisze pan Jacek o triumfalnym tournée teatrzyku Bim-Bom w 1956r., podczas którego odwiedzili trzy miasta: Stalinogród, Katowice i Kraków. W tej kolejności chronologicznej, Pytanie, w ilu miastach byli? Inna historyjka: w latach 50-tych wszystkie rowery miały tablice rejestracyjne, a rowerzyści byli skrupulatnie sprawdzani i legitymowani przez milicjantów. Przytacza też fragmenty starych raportów milicyjnych: „…pobił on swoją żonę, z którą miał dwoje dzieci przy użyciu sznurka”.

Pisze Fedorowicz o początkach legendarnej postaci kolegi Kierownika, z kultowej audycji radiowej „60 minut na godzinę”. Przytacza kilka monologów kolegi Kierownika, niestety nie da się tego czytać, znowu aż się prosi żeby pan Jacek przeczytał swoje wspomnienia i jeszcze raz wcielił się w rolę kolegi Kierownika.

Sporo dostajemy opowieści o życiu artysty estradowego w PRL, pełnego potyczek z cenzurą i absurdalnymi przepisami finansowymi. Dość powiedzieć, że niezmiernie popularny piosenkarz jakim był Piotr Szczepanik, dostawał sztywną i nędzną stawkę za koncert, jedyną szansą dorobienia się był wyjazd na turnee do USA. Z drugiej strony to historia kariery artysty estradowego, który kwitł w czasach komuny, a gdy nastała niepodległość to zwiądł, nowa publika go odrzuciła. No cóż, inne czasy, inne preferencje....

Czyta się to bardzo fajnie, z drugiej strony rzecz cała czasami się dłuży, autor zwyczajnie przynudza, ale taka to już uroda gawędy, gdzie rzeczy ważne przeplatają się z błahostkami. Dlatego wydaje się, że dużo lepiej wypadła by ta książeczka w formie audiobooka, oczywiście czytana przez autora, z jego miękkim głosem nie do podrobienia.

To drugi tom wspomnień pana Jacka, opowiada w nim głównie o pracy w radiu zaczynając od lat 50-tych a kończąc na 90-tych. Imponujący staż pracy! O pracy w filmie lub telewizji pisze autor bardzo mało. A napisane to tak, jakby to on mówił: lekko, potoczyście i przyjemnie. Sporo tam pysznych anegdotek, chciałoby się wysłuchać książki w formie audiobooka, oczywiście czytanej...