Travis Maddox - nie stroniący od alkoholu, panienek na jedną noc, bijatyk. Łatwo wytrącić go z równowagi jednym słowem, wpada w szał w najmniej spodziewanym momencie. Szaleńczo zakochany w Abby Abernathy, która potrafi zajść mu za skórę, jak nikt wcześniej, dla której chłopak diametralnie się zmienia, a sam nie podda się dopóki dziewczyna nie będzie tylko jego.

Trochę obawiałam się sięgać po tę książkę praktycznie zaraz po Pięknej katastrofie, ponieważ jest to wciąż ta sama historia, ukazana jedynie z perspektywy chłopaka. Z doświadczenia już wiem, że tego typu książki niewiele się różną, czasami nawet się zastanawiam po co autorzy decydują się na ich wydanie. Nie raz czytanie takiej samej historii napisanej z perspektywy drugiej osoby po prostu było nudnym doświadczeniem, niewiele się różniły od swoich poprzedniczek i niewiele nowości wnosiły. Tym razem było inaczej i okazuje się, że niektórzy potrafią napisać tę samą historię w taki sposób, że nadal jest ona ciekawa.

Dzięki Chodzącej katastrofie można było lepiej poznać psychikę Travisa, który jest postacią dość mocno skomplikowaną. Po śmierci matki z roku na rok zmieniał się coraz bardziej, aż wreszcie stał się maszyną prawie bez uczuć. Czytając Piękną katastrofę myślałam, że jest to postać, która traktuje kobiety przedmiotowo i w ogóle ich nie szanuje, i choć po przeczytaniu jego wersji nadal nie pochwalam takiego zachowania to jednak wyjaśnienie jakiego użyła autorka trochę zmienia jego postać. W końcu trzeba przyznać rację, że gdyby kobiece postaci ukazane w książce same się szanowały i nie wskakiwały mu do łóżka tylko dlatego, że był Travisem Maddoxem, on też by je szanował jest dość mocnym argumentem.

Bardzo podobało mi się to, że autorka nie powieliła historii kropka w kropkę, a bardziej się skupiła na przedstawieniu jakim Travis był człowiekiem i jakimi uczuciami się kierował. Poza tym miałam wrażenie, że nawet niektóre dialogi zmieniła tak żeby nie były identyczne z tymi, które można było przeczytać w Pięknej katastrofie. Kolejnym plusem jest również to, że pojawiały się nowe sceny, których nie było w pierwszej części i to nie tylko takie wyjaśniające niedopowiedziane w poprzedniczce momenty, ale również takie, których właściwie się nie spodziewałam.

Cieszę się, że autorka postanowiła wpleść trochę inne zakończenie do Chodzącej katastrofy, to znaczy może nie inne zakończenie w sensie zmieniania go, ale inne w sensie, że można było się dowiedzieć, jak dalej potoczyły się losy Abby i Travisa. Przez chwilę nawet czułam się zdezorientowana, bo nie do końca wiedziałam, co się dzieje, ale później wszystko się wyjaśniło i całkowicie przekonało mnie, że to była historia z prawdziwym "żyli długo i szczęśliwie".

Okazuje się, że historia pisana z perspektywy drugiego bohatera wcale nie musi być aż tak łudząco podobna do swojej poprzedniczki i można czerpać z niej dużą przyjemność. Doskonałym przykładem jest właśnie Chodząca katastrofa i jeśli ktoś ma podobne obawy, jakie ja miałam na początku, nie ma się czego bać i zachęcam do poznania również tej książki.

Travis Maddox - nie stroniący od alkoholu, panienek na jedną noc, bijatyk. Łatwo wytrącić go z równowagi jednym słowem, wpada w szał w najmniej spodziewanym momencie. Szaleńczo zakochany w Abby Abernathy, która potrafi zajść mu za skórę, jak nikt wcześniej, dla której chłopak diametralnie się zmienia, a sam nie podda się dopóki dziewczyna nie będzie tylko jego.

Trochę...