http://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2015/08/jamie-mcguire-chodzaca-katastrofa.html

A gdyby tak poznać historię miłości Abby i Travisa z męskiego punktu widzenia?
Co tym razem opowie nam ukochany Gołąbka?

Po raz drugi mam do czynienia z powieścią, historią napisaną z innego punktu, męskiego. Nigdy nie byłam przekonana, że to samo, te same teksty i sytuacje się udadzą. Przekonała mnie do tego cudowna Tammara Webber, ale czy McGuire to podtrzymała? Po części. Zauważyłam, że zastosowała bardzo przyjemną taktykę, czyli zupełnie inaczej ubrane słowa. Sytuacje takie same, ale zupełnie, lekko zmienione dialogi, co bardzo mi się spodobało i dało duży plus.

W Pięknej katastrofie strasznie irytowała mnie postać głównej bohaterki, ale w Chodzącej katastrofie, to Trav przejął rolę od swojej ukochanej kobiety i strasznie mnie irytował. Nie było to coś wielkiego, ale jednak. Kreacja bohaterów działa na minus, ale America została moją faworytką, niezależnie od sytuacji.

Poznanie męskiego punktu widzenia autorki, było ciekawym doświadczeniem. McGuire pokazała, że umie opisać historię na dwa różne sposoby, ale nie podołała kreacji bohaterów. Do reszty nie mogę się przyczepić, bo jest bardzo dobrze i widać, że autorka się poprawiła. Pozostaje jeszcze kwestia okładek, które są śliczne i klimatyczne.

Polecam, jeśli czytało się pierwszy tom, ale nie jest to lektura z tych obowiązkowych. Przyjemnie spędziłam czas, ale obeszłabym się przez przeczytania. Książka nie zmusza, ale jest dobra, choć pierwsza była lepsza pod względem samej fabuły.

http://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2015/08/jamie-mcguire-chodzaca-katastrofa.html

A gdyby tak poznać historię miłości Abby i Travisa z męskiego punktu widzenia?
Co tym razem opowie nam ukochany Gołąbka?

Po raz drugi mam do czynienia z powieścią, historią napisaną z innego punktu, męskiego. Nigdy nie byłam przekonana, że to samo, te same teksty i sytuacje się udadzą....