…”Pomyślał, że polska romantyczna fantazja jest naprawdę urocza…”

Ta powieść to kolaż. Mamy aferę międzynarodową z głowami państwa na czele i armią amerykańską w tle, ataki terrorystyczne, planowaną kradzież stulecia, przygodę i ucieczkę, trochę romantyzmu, trochę Tatr i trochę sztuki, a wszystko to połączono zwiewną tajemnicą z przeszłości. Ten swoisty miszmasz ma swój urok, a powieść czytało mi się szybko, sprawnie i z zainteresowaniem.

Czasami raziła mnie „maniera” autora w opisywaniu postaci - wszyscy byli ironiczni, sarkastyczni, nonszalanccy, pełni ciętych ripost i kpin, wydumanych porównań, krytycyzmu, w stopniu tak dużym – że zamazywało mi to ich żywą inteligencję, odwagę, nawet poświęcenie. W cyklu o Teodorze Szackim – tylko główny bohater pozował na zbyt „cool”:), tak tu mamy takiego bohatera razy cztery, co było dość męczące. Z czworga bohaterów, najbardziej denerwował mnie Karol, do momentu, kiedy zachwycił się filmem „Niekończąca się opowieść”:) (każdy, kto wzruszył się na scenie, kiedy konik ginie w bagnach smutku – jest moją pokrewną duszą:), ale na końcu – znowu miałam ochotę go uderzyć – co za niezdara!!!

Jest to dobra lektura na wakacje, odpręża, nie wymaga myślenia i daje dużo zadowolenia.

…”Pomyślał, że polska romantyczna fantazja jest naprawdę urocza…”

Ta powieść to kolaż. Mamy aferę międzynarodową z głowami państwa na czele i armią amerykańską w tle, ataki terrorystyczne, planowaną kradzież stulecia, przygodę i ucieczkę, trochę romantyzmu, trochę Tatr i trochę sztuki, a wszystko to połączono zwiewną tajemnicą z przeszłości. Ten swoisty miszmasz ma swój...