Sięgając po to dzieło ma się świadomość zetknięcia z legendą i wielkością osoby Williama Szekspira. Nie trzeba być zagorzałym czytelnikiem, żeby znać chociaż we fragmentach historię Makbeta. Znajdują się bowiem w nim motywy, do których nawiązania często można było dostrzec w innych wytworach kultury. Dowiedziawszy, że to będzie kolejna lektura nabrałem potwornej ciekawości, jak mi się będzie ją czytało. Początek był naprawdę obiecujący, później jednak niestety nieco pogubiłem się w archaizmach, nazwach i imionach, aby w końcowej fazie tragedii znowu nabrać przyjemności z czytania. Niestety trochę wymęczyłem tę książkę i nadal Pan Szekspir nie do końca przemówił do mnie swoją osobą. Mam jednak świadomość, że jest to efekt czasów, w jakich żyjemy i mowy, którą stosujemy. Ciężko polubić książkę, której się nie do końca rozumie. Być może do niej trzeba dojrzeć dlatego też uważam, że wybranie jej na lekturę szkolną, nie jest zbyt trafnym pomysłem. Zwłaszcza, że następstwem tego jest często odstraszenie od siebie osób, które za pierwszym razem nie przeczytały jej z przyjemnością. Ja z miłą chęcią spróbuje kiedyś jeszcze raz. Na dzień dzisiejszy uważam, że jest ona lepsza od "Romea i Julii" i gdybym żył w tamtych czasach to wielce prawdopodobne, że byłbym wielkim fanem Pana Williama.

Sięgając po to dzieło ma się świadomość zetknięcia z legendą i wielkością osoby Williama Szekspira. Nie trzeba być zagorzałym czytelnikiem, żeby znać chociaż we fragmentach historię Makbeta. Znajdują się bowiem w nim motywy, do których nawiązania często można było dostrzec w innych wytworach kultury. Dowiedziawszy, że to będzie kolejna lektura nabrałem potwornej ciekawości,...