Ach, Kou Yoneda.
Co Ty zrobiłaś najgorszego z moim sercem?

Ach, Kou Yoneda.
Co Ty zrobiłaś najgorszego z moim sercem?

CYKL: "ZŁAMANE SKRZYDŁA" (TOM 2)

Drugi tom komiksu "Złamane skrzydła" różni się (na plus) od pierwszego, nieco większą dozą humoru. Tu najbardziej przoduje rozdział piąty i dialogi: głównie między Yashiro a Doumekim. Natomiast wątek gangsterski coraz bardziej intryguje wraz z rozdziałem ósmym.
Niestety wciąż są tutaj sytuacje dość naiwne i trochę irytuje fakt, że niemal wszystko podporządkowane jest jednemu tematowi (seksu) lub sprowadza się do traumy z dzieciństwa poszczególnych bohaterów. Z uwagi na wątek gangsterski, drugi tom zyskuje pod koniec, kiedy to zaczyna intrygować końcówka rozdziału dziesiątego.

Drugi tom trzyma poziom pierwszego, wobec tego w mojej opinii nadal jest niezły.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/12/zamane-skrzyda-2.html

CYKL: "ZŁAMANE SKRZYDŁA" (TOM 2)

Drugi tom komiksu "Złamane skrzydła" różni się (na plus) od pierwszego, nieco większą dozą humoru. Tu najbardziej przoduje rozdział piąty i dialogi: głównie między Yashiro a Doumekim. Natomiast wątek gangsterski coraz bardziej intryguje wraz z rozdziałem ósmym.
Niestety wciąż są tutaj sytuacje dość naiwne i trochę irytuje fakt, że niemal...

Wzruszające historie o romansujących ze sobą gangsterach interesowały mnie od kiedy za dzieciaka obejrzałam 'Wściekłe psy' Tarantino, ale 'Skrzydła' to raczej ponury hiperrealizm niż kicz i przesada do których jestem przyzwyczajona w komiksach tego sortu. No i nikt z nikim nie romansuje. Bardzo ładne.

Wzruszające historie o romansujących ze sobą gangsterach interesowały mnie od kiedy za dzieciaka obejrzałam 'Wściekłe psy' Tarantino, ale 'Skrzydła' to raczej ponury hiperrealizm niż kicz i przesada do których jestem przyzwyczajona w komiksach tego sortu. No i nikt z nikim nie romansuje. Bardzo ładne.

W tej części aż boli wiara autora, że czytelnik uwierzy, iż okropnych przestępców produkują źli ojczymowie.

W tej części aż boli wiara autora, że czytelnik uwierzy, iż okropnych przestępców produkują źli ojczymowie.

ja wiem, że to yaoi i w ogóle... ale czy członkostwo w yakuzie naprawdę nie wiąże się z niczym innym, jak tylko piciem drogich trunków, grą w mahjonga i ostrym rżnięciem Yashiro?
No... ale kreska zacna, a rozmieszczenie dymków przejrzyste i zrozumiałe nawet dla najbardziej opornego Czytelnika mang ever. A i niekiedy nasi gangsterzy podciągają spodnie, przypominając sobie, że wypadałoby trochę "popracować". I wtedy Czytelnik może liczyć na niezgorszą intrygę rodem z filmów noir.
Oryginalne charakterki. Misumi jest moim faworytem. Miłość to za mało. ❤ Z kolei Doumeki to jakaś życiowa pomyłka jego matki. Ckliwa nastolatka w ciele rosłego mężczyzny. Ryki, kwiki i pierdzenie lukrowanymi serduszkami. Pozostali członkowie bandy... zacni, nie powiem.
Ostatecznie jednak manga wypada nieco bardziej na plus. Ale mogło być lepiej.

ja wiem, że to yaoi i w ogóle... ale czy członkostwo w yakuzie naprawdę nie wiąże się z niczym innym, jak tylko piciem drogich trunków, grą w mahjonga i ostrym rżnięciem Yashiro?
No... ale kreska zacna, a rozmieszczenie dymków przejrzyste i zrozumiałe nawet dla najbardziej opornego Czytelnika mang ever. A i niekiedy nasi gangsterzy podciągają spodnie, przypominając sobie,...

Niech mu w końcu stanie.

Niech mu w końcu stanie.

Uwielbiam Yonedę i jej koncepty na prowadzenie plotu. Tworzy silne i mocno niezależne postaci, o dość nietypowym usposobieniu, przez co jej mangi są dość ciężkie, ale ciekawe. Skrzydła zaś są chyba najlepszym, co stworzyła!

Uwielbiam Yonedę i jej koncepty na prowadzenie plotu. Tworzy silne i mocno niezależne postaci, o dość nietypowym usposobieniu, przez co jej mangi są dość ciężkie, ale ciekawe. Skrzydła zaś są chyba najlepszym, co stworzyła!