Taką Nurowską chyba lubię najbardziej, mianowicie, kiedy dostarcza czytelnikowi studium kobiety. Kobiety- córki, matki i kochanki jednocześnie. I chyba w tym Nurowska jest najlepsza, potrafi przedstawić pełny portret kobiety z jej wadami i zaletami, rozterkami i małymi szczęściami. Może i „Rosyjski kochanek" nie jest najbardziej udaną powieścią autorki, ale mieści się gdzieś pośrodku, tak bliżej czołówki. Zdarzyły się tu pani Marii chwilowe dłużyzny, jak choćby całkiem niepotrzebny, nie wnoszący żadnych treści, pobyt bohaterów na Majorce, jednak lektura sprawiła mi sporo przyjemności. Poza tym nie odkryłam do końca, jakie zadnie o Rosjanach autorka chciała nam przedstawić, z jednej strony poszczególne postaci miały wiele zalet, ale były takie sceny, gdzie przedstawiała ich jako zbiorowisko wad- takie zaprzeczanie samej sobie. Za to rewelacyjny portret Julii i dość udany obraz Saszy wynagrodziły mi całą resztę.

Taką Nurowską chyba lubię najbardziej, mianowicie, kiedy dostarcza czytelnikowi studium kobiety. Kobiety- córki, matki i kochanki jednocześnie. I chyba w tym Nurowska jest najlepsza, potrafi przedstawić pełny portret kobiety z jej wadami i zaletami, rozterkami i małymi szczęściami. Może i „Rosyjski kochanek" nie jest najbardziej udaną powieścią autorki, ale mieści się...