Komisarz Herkules Poirot dostaje telefon od autorki książek kryminalnych - Ariadne Oliver. Autorka zaprasza do posiadłości Nasse House na festyn, w którym jedną z atrakcji ma być zabawa w Polowanie na Mordercę według scenariusza Oliver.
Po przyjeździe Komisarz poznaje obecnego właściciela posiadłości Sir Georga, jego żonę Hottie oraz byłą właścicielkę Panią Folliat.
W trakcie trwania festynu jak i zabawy w Polowanie na Mordercę, Poirot wraz z Oliver znajdują ciało młodej harcerski, która nie żyje - naprawdę!
W tym samym czasie okazuje się, że żona Sir Georga również znika.
Podejrzany staje się fakt, iż Hottie miała bać się przyjazdu niezbyt lubianego kuzyna i możliwe, że gdzieś się ukrywa.
Trwają odrębne poszukiwania mordercy wraz z szukaniem Hottie.
Domysłów jest wiele, jednak każdy trop okazuje się niewłaściwy.
Po roku od wydarzeń w posiadłości Nasse House przez totalny przypadek i błyskotliwość Poirota, zagadka zostaje rozwiązana!

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Agaty Christie. Z początku musiałam się przestawić na styl pisania - książka została wydana w 1956 roku!
Jednakże z biegiem czytania coraz bardziej mi się podobało. Rozwiązanie zagadki okazało się tak idealnie zagmatwane - kompletnie się tego nie spodziewałam!
Plusem również jest to, że książka jest króciutka, idealna na jeden wieczór.
Myślę, że to początek pięknej przyjaźni z książkami Christie.

Komisarz Herkules Poirot dostaje telefon od autorki książek kryminalnych - Ariadne Oliver. Autorka zaprasza do posiadłości Nasse House na festyn, w którym jedną z atrakcji ma być zabawa w Polowanie na Mordercę według scenariusza Oliver.
Po przyjeździe Komisarz poznaje obecnego właściciela posiadłości Sir Georga, jego żonę Hottie oraz byłą właścicielkę Panią Folliat.
W...

Zainscenizowana zabawa w morderstwo, które nagle staje się rzeczywistością, to był intrygujący punkt wyjścia. Pełno podejrzeń i dobrze budowane napięcie trzyma do samego końca. Jednak mimo tego, finał wydawał mi się zbyt uproszczony w porównaniu ze złożonością fabuły, dlatego moje pytanie na sam koniec to było "aha, i tyle?" Choć byłem rozczarowany zakończeniem, jednocześnie pod wrażeniem całej koncepcji i w żadnym momencie nie czułem się znudzony.

Zainscenizowana zabawa w morderstwo, które nagle staje się rzeczywistością, to był intrygujący punkt wyjścia. Pełno podejrzeń i dobrze budowane napięcie trzyma do samego końca. Jednak mimo tego, finał wydawał mi się zbyt uproszczony w porównaniu ze złożonością fabuły, dlatego moje pytanie na sam koniec to było "aha, i tyle?" Choć byłem rozczarowany zakończeniem,...

Zbrodnia zaskakująca i bardzo ciekawa. Natomiast jeśli chodzi o całość to już gorzej. Książka się dłużyła bo zwyczajnie była nudna. Mimo tego jeśli ktoś chciałby przeczytać kryminał to myślę że jest to godna polecenia propozycja.

Zbrodnia zaskakująca i bardzo ciekawa. Natomiast jeśli chodzi o całość to już gorzej. Książka się dłużyła bo zwyczajnie była nudna. Mimo tego jeśli ktoś chciałby przeczytać kryminał to myślę że jest to godna polecenia propozycja.

W tej książce Poirot porównuje rozwiązywanie sprawy kryminalnej do układania pucli [ tak to słowo jest pisane w moim wydaniu 1996 r ] . Jak zwykle u Agthy Christie mamy sporo elementów układanki , a rozwiązanie jest misterne. Zbyt misterne- za dużo o jedną , zupełnie niepotrzebną przebierankę. Nie czytałam żadnych wypowiedzi pani Christie na temat realizmu w fabule jej książek , ale przypominam sobie Marka Krajewskiego , który stwierdził , że 99% morderstw w statystykach policyjnych dotyczy tego , że szwagrowie się upili i jeden drugiemu dał butelką po głowie. To nic interesującego dla czytelnika więc autorzy przedstawiają mniej dosłowne wizje. Trudno z tego robić poważny zarzut , chociaż widzę że we współczesnych kryminałach jest wiecej realizmu. Jeśli chcemy szukać prawdy w książkach Agathy Christie to nie w samej intrydze kryminalnej , ale w innych elementach.
Tym razem rzuciło mi się w oczy zdanie młodego architekta: " ludzie , ktory chcieliby zbudować coś porządnego , nie mają pieniędzy , a ci , którym pieniędzy nie brakuje , zamawiają jakieś obrzydliwe cholerstwa" . To odwieczny problem. Weźmy choćby Swiątynię Opatrzności Bożej w Wilanowie , która jest wotum za odzyskanie niepodległości. W konkursie nia nią wygrał świetny projekt, który mógł się stać ikoną polskiej architektury , ale inwestor wybrał do realizacji budynek , który przypomina mi jakiś socrealistyczny grzmot.
Albo panna Lemon - sekretarka Poirota " sięga jedynie po lektury duchowo wzbogacające , a kryminały traktuje z pogardą". Odpowiada to rzeczywistości z czasów napisania i pierwszych wydań tej książki. Dopiero od niedawna uznaje się , że kryminały mogą też nieść jakieś treści społeczne i nie muszą być wstydliwą lekturą.
Zauważyłam też , że mimowolnie wyłapuję potknięcia autorki. Np. inspektor mówi , że po kilku tygodniach w wodzie ciała nie uda się już rozpoznać. Jak to ? A zęby? Chyba nie wypadną tak szybko z żuchwy ? Pamietajcie o zębach !

W tej książce Poirot porównuje rozwiązywanie sprawy kryminalnej do układania pucli [ tak to słowo jest pisane w moim wydaniu 1996 r ] . Jak zwykle u Agthy Christie mamy sporo elementów układanki , a rozwiązanie jest misterne. Zbyt misterne- za dużo o jedną , zupełnie niepotrzebną przebierankę. Nie czytałam żadnych wypowiedzi pani Christie na temat realizmu w fabule jej...

Pewnego dnia Herkules Poirot odbiera telefon od Ariadny Oliver, która prosi go o pilny przyjazd do Nassecombe w Devonie. W jej głosie daje się czuć delikatną nutę obawy i mimo braku jakichkolwiek wyjaśnień z jej strony Poirot postanawia przybyć we wskazane miejsce.
Jak się okazuje pani Oliver, znana autorka powieści kryminalnych, zostaje poproszona o zorganizowanie Polowania na Mordercę, które odbyć ma się podczas festynu w rezydencji bogatych Państwa Stubbs, ale coś wydaje się jej nie w porządku. Herkules pod pretekstem wręczenia nagrody zwycięzcy gry ma odkryć… no właśnie, co? Wszystko zapowiada się idealnie do momentu gdy udawany trup staje się rzeczywistym, a sama pani domu znika nieoczekiwanie…

Christie ponownie, w fenomenalny sposób, bałamuci czytelnika. Kolejny raz mamy przed sobą wieloaspektową fabułę, ukazującą nam koloryt ludzkich zachowań oraz prawdziwych osobliwości. Poirot i pani Oliver staną przed prawdziwym wyzwaniem, gdyż sam prolog zbrodni zdaje się być kompletnie niejasny i wręcz niepojęty! Z wielką przyjemnością pragnę więc zaprosić Was na ten wyjątkowy festyn i życzę udanej zabawy w Polowaniu na Mordercę! Ja w każdym razie bawiłam się świetnie, a Christie znów wystrychnęła mnie na dudka!

Pewnego dnia Herkules Poirot odbiera telefon od Ariadny Oliver, która prosi go o pilny przyjazd do Nassecombe w Devonie. W jej głosie daje się czuć delikatną nutę obawy i mimo braku jakichkolwiek wyjaśnień z jej strony Poirot postanawia przybyć we wskazane miejsce.
Jak się okazuje pani Oliver, znana autorka powieści kryminalnych, zostaje poproszona o zorganizowanie...

Początkowo nie mogłam złapać odpowiedniego konceptu tej książki.
Wydała mi się bardzo chaotyczna. Jak sama Pani Oliver. Na marginesie, jej telefon do Poirota z prośbą o przyjazd - cała Pani Oliver.
Po dokonaniu zbrodni I coraz lepszym zapoznaniu się z bohaterami, nie mogłam juz oderwać się od tej historii.

Niewinna zabawa kończy się tragicznie. Na festynie zostaje zamordowana młoda dziewczyna, a żona właściciela majątku znika bez śladu. Pojawia się też tajemniczy krewny. Czy to on może stać za wszystkimi wydarzeniami.

Tym razem byłam w kropce jak sam nasz Poirot. Nie rozwiązałam sama tej zbrodni. Ba, nawet nie podejrzewałam takiego wyniku śledztwa.
Bardzo dobrze napisany kryminał.

Początkowo nie mogłam złapać odpowiedniego konceptu tej książki.
Wydała mi się bardzo chaotyczna. Jak sama Pani Oliver. Na marginesie, jej telefon do Poirota z prośbą o przyjazd - cała Pani Oliver.
Po dokonaniu zbrodni I coraz lepszym zapoznaniu się z bohaterami, nie mogłam juz oderwać się od tej historii.

Niewinna zabawa kończy się tragicznie. Na festynie zostaje...

"Zbrodnia na festynie" akcja rogrywa się nieco inaczej niż w większości książek Christie, co przypadło mi do gustu. Natomiat samo zakończenie oceniam nieco słabiej. Mam wrażenie, że było nieco naciągane, do tego nie wszystkie wątki były wyjaśnione.

"Zbrodnia na festynie" akcja rogrywa się nieco inaczej niż w większości książek Christie, co przypadło mi do gustu. Natomiat samo zakończenie oceniam nieco słabiej. Mam wrażenie, że było nieco naciągane, do tego nie wszystkie wątki były wyjaśnione.

Mimo taki dużej ilości napisanych książek Agatha Christie często zadziwia mnie nowymi pomysłami i błyskotliwymi uwagami o ludzkich postawach i emocjach. Jest tak też w "Zbrodni na festynie" a do tego akcja zawiązuje się bardzo szybko i narracja skupia się cały czas na rozwiązywaniu zagadki . Umożliwia to oddanie części śledztwa inspektorowi policji . Pojawia się też, bardzo lubiana przeze mnie, Ariadna Oliver.

Mimo taki dużej ilości napisanych książek Agatha Christie często zadziwia mnie nowymi pomysłami i błyskotliwymi uwagami o ludzkich postawach i emocjach. Jest tak też w "Zbrodni na festynie" a do tego akcja zawiązuje się bardzo szybko i narracja skupia się cały czas na rozwiązywaniu zagadki . Umożliwia to oddanie części śledztwa inspektorowi policji . Pojawia się też,...

"Polowanie na mordercę". Taki to motyw przewodni festynu wymyślono. Brzmi intrygująco... ?

"Polowanie na mordercę". Taki to motyw przewodni festynu wymyślono. Brzmi intrygująco... ?

W porównaniu z innymi kryminałami Agaty Christie książka reprezentowała słabszy poziom, troszkę za szybko rozwinęła się akcja.

W porównaniu z innymi kryminałami Agaty Christie książka reprezentowała słabszy poziom, troszkę za szybko rozwinęła się akcja.