Aleksander to zwykły nastolatek i jak każdy nastolatek musi się wyszumieć w życiu. Choć inteligentny, obniża się w nauce, zaczyna imprezować, poznawać dziewczyny. W pewnym momencie zaplątuje się na tyle, że sam nie potrafi zrozumieć własnych uczuć. Nie może również liczyć na wsparcie rodziców. Z mamą od dziecka się nie dogadywał, z ojcem-pracoholikiem nigdy nie miał tematów do rozmów. A jednakże przychodzi moment, w którym Alek musi zdecydować, co jest w jego życiu najważniejsze - jakby nie było, stoi właśnie na progu dojrzałości...

Muszę już na wstępie zaznaczyć, iż "Nie do pary" to jedna z tych powieści, których nie sposób krytykować. Z dniem dzisiejszym ogłaszam ją jedną z najlepszych historii dla młodzieży, jakie w życiu czytałam. Ewa Nowak skradła moje czytelnicze serduszko tym niezwykłym ukazaniem rzeczywistości polskiej, wykreowaniem prawdziwych ludzi z krwi i kości oraz potoczeniem akcji w taki sposób, że nieustannie byłam zaskakiwana pomysłowością autorki. Właśnie na tych książkach powinno dorastać nasze młode pokolenie - to właśnie "Nie do pary" powinno zostać włączone do spisu lektur szkolnych!

"Nie do pary" opowiada historię z punkty widzenia Aleksandra M. - szesnastolatka mieszkającego w miejscowości L. Od pierwszych stron przedstawia nam teraźniejsze wydarzenia, przeplatając je z przeszłością. Nie ma super mocy, nie jest mega przystojny, mega inteligentny - nie ma na celu uratować świata. Ot, taki zwykły nastolatek ze zwykłymi problemami z rodziną, szkołą, dziewczynami. Przeżywa dopiero swoje pierwsze uniesienia i przez własne kłamstwa- całkowicie się gubi. Nie ma wsparcia rodziny, która nigdy nie należała do najbardziej kochającej się najmniejszej komórki społeczeństwa - brak mu autorytetu. Jednakże chłopak nie przestaje w próbach cieszenia się nieskomplikowanym życiem bez kłamstw i obłudy - postanawia zmienić się na lepsze.

Fabuła nie brzmi wymyślnie, prawda? A jednakże - możecie mi wierzyć - Ewa Nowak nieustannie zaskakuje tą "codziennością". Akcja często pędzi jak szalona, ale nie ma mowy, by czytelnik poczuł się "zmęczony". Od początku do samego końca cała historia jest spójna, logiczna i naprawdę robi wrażenie na czytelniku. Nie dość, że bawi, to jeszcze moralizuje i poucza! W każdym zdaniu odnajdujemy naszą codzienność - coś, co każdy z nas zna bardzo dobrze z własnego życia. To sprawia, iż historię zawartą w tym niepozornym tytule: "Nie do pary" przeżywamy głębiej - tak, jakbyśmy czytali w niej o sobie bądź o kimś bliskim.

Bohaterowie - na czele z głównym bohaterem-narratorem - zostali po prostu genialnie wykreowani! Od najmniejszych szczególików po te najważniejsze fakty z ich życia. Ewa Nowak jest mistrzynią w przenoszeniu nie tylko rzeczywistości na papier, ale także "rzucania uroków" na ludzi z naszego życia na kartki powieści. Osobiście zobaczyłam w nich twarze niektórych moich znajomych! Co ważniejsze, możemy zżyć się z każdą postacią bez wyjątków, ponieważ zarówno Alek, jego mama, tata, Karina, Gaweł, Iza, a nawet Agata mają swoją własną filozofię życia, (którą poznajemy) że po prostu nie sposób ich znienawidzić.

"Nie do pary" to historia opisywana z punkt widzenia głównego bohatera. Jest to powieść-pamiętnik, przeplatana naprzemiennie uwagami bohatera, jego refleksjami, lecz przede wszystkim opowieścią główną, jaką jest jego obecne życie. A jako że narratorem jest nastolatek, autorka zachowała wszelkie obowiązujące normy mowy młodzieżowej - i wyszło jej to znakomicie! W pewnym momencie naprawdę czułam, iż czytam pamiętnik nastolatka!

Cóż mogę jeszcze dodać, oprócz tego, że naprawdę zakochałam się w "Nie do pary". Jestem pewna, że będę do niej nie raz powracała - niezależnie od wieku - i na pewno będę polecała wszystkim wkoło. To książka naprawdę dla wszystkich - dzięki niej młodzież zrozumie swoich znajomych i rodzinę, a także rodzice pojmą rozumowanie nastolatków! Gorąco polecam!

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/06/nie-do-pary-ewa-nowak.html

Aleksander to zwykły nastolatek i jak każdy nastolatek musi się wyszumieć w życiu. Choć inteligentny, obniża się w nauce, zaczyna imprezować, poznawać dziewczyny. W pewnym momencie zaplątuje się na tyle, że sam nie potrafi zrozumieć własnych uczuć. Nie może również liczyć na wsparcie rodziców. Z mamą od dziecka się nie dogadywał, z ojcem-pracoholikiem nigdy nie miał tematów...