Niekoniecznie głęboka, niezbyt odkrywcza, plasująca się gdzieś między moralitetem a powieścią brukową - jeśli jednak wiesz, czego się spodziewać, przypadnie ci do gustu. Pochłonęłam ją w dwa dni, nie mogłam się od niej oderwać. Nie jest jakaś wybitna, można ją nazwać lekkim "odmóżdżaczem", ale niesie pewne przesłanie. Szkoda, że postać Anki jest karykaturalna od początku do końca - autor nie daje pola do manewru, nie daje czytelnikowi zdecydować kto jest stroną skrzywdzoną w tej grze w bingo, wszystko jest jakby "ustawione", wiadomo, że mamy pokochać Pawła i znienawidzić Ankę... Gdyby postać była opisana jako lepsza osoba, gdyby czytelnik nie zgrzytał zębami, czytając jej płytkie wynurzenia na temat podglądanych sąsiadów czy idiotyczne przemyślenia związane z rewelacjami na temat męża - szłoby rozpatrzyć 'Bingo' jako pozycję mniej tendencyjną (i samemu dojść do tego, że zdradę w niektórych przypadkach można wybaczyć lub przynajmniej należałoby o tym porozmawiać). Niestety jest inaczej - "gej jest niewinny, kto by przy takiej babie nie przestał być hetero"... Wiadomo, że nie o to w tej książce chodzi, ale dodanie do życiowych problemów Pawła jeszcze irytującej wrednej baby u boku sprawia, że całość staje się zbyt oczywista, prawie że modelowa, a także umniejsza znaczenie pokręconych relacji bohatera z ojcem czy matką, którą utracił a potem odzyskał. Plus za postać Krisa - nie stał się tym, kim obawiałam się, że się stanie. Za Wojtka, którego pokochałam całym serduchem. Za każdą postać, o której autor zadecydował, że ma być pozytywną - bo takich postaci w świecie (i literackim i prawdziwym) brakuje wokół takich Pawłów.

Niekoniecznie głęboka, niezbyt odkrywcza, plasująca się gdzieś między moralitetem a powieścią brukową - jeśli jednak wiesz, czego się spodziewać, przypadnie ci do gustu. Pochłonęłam ją w dwa dni, nie mogłam się od niej oderwać. Nie jest jakaś wybitna, można ją nazwać lekkim "odmóżdżaczem", ale niesie pewne przesłanie. Szkoda, że postać Anki jest karykaturalna od początku do...