Długo oczekiwana kontynuacja serii nie spełniła niestety moich oczekiwań. Okazała się jak dotąd najsłabszą z części. Autor niesamowicie odwleka zakończenie i ostateczną rozgrywkę między ludźmi a otchłańcami, że już chyba bardziej nie można. I jeśli ktoś myśli, że w tej części coś zacznie się dziać w kierunku Sharak Ka, to może zainteresować go kilka ostatnich stron książki, bo to tam dopiero akcja posuwa się o jakiś milimetr, a wcześniej leży i kwiczy.

Co mamy w tym tomie? Leesha, poza tym, że jest coraz bardziej irytująca, wydaje na świat dziecko, Wybawiciela. Teraz pytanie, chłopiec to czy dziewczynka? Ja nie zdradzę tajemnicy, ale napomknę, że autor chyba nieźle się czymś upalił jak to wymyślił i w dodatku mu zaszkodziło. A cóż później? No powoli i nudnawo. Ostatnie pożegnania przed wyruszeniem Arlena, Jardira i ich towarzyszy do otchłani, które trwają zdecydowanie za długo, do tego trochę porno po zjedzeniu mięsa demonów, wielkie przemowy Jardira i Renny, aby nawrócić na właściwe ścieżki tych, którzy zbłądzili, a dalej mamy dużo o Ragenie i Elissie, czyli największy i najnudniejszy zapychacz w tej części.

A coś interesującego? Ashia była dla mnie zdecydowanie najlepszą postacią tej części. Ona i Briar. To oni sprawili, że na samej końcówce książki moja twarz znów promieniała. Reszta wypadła blado. Miałam chęć ocenić całość na pięć gwiazdek, bo autor mnie totalnie rozczarował, ale dam sześć. Za to zakończenie i z sentymentu chyba. Ale niech już ta historia się skończy, bo jak ma być dalej ciągnięta w tym stylu co tutaj, to ja podziękuję.

Długo oczekiwana kontynuacja serii nie spełniła niestety moich oczekiwań. Okazała się jak dotąd najsłabszą z części. Autor niesamowicie odwleka zakończenie i ostateczną rozgrywkę między ludźmi a otchłańcami, że już chyba bardziej nie można. I jeśli ktoś myśli, że w tej części coś zacznie się dziać w kierunku Sharak Ka, to może zainteresować go kilka ostatnich stron książki,...