Sięgnęłam po tę książkę zauroczona opisem i przez ładnych kilkadziesiąt stron zatopiłam się w lekturze, zachwycona humorem i nadarzających się sytuacji, ale im dalej tym bardziej zapał czytelniczy się zmniejszał.

Od początku postacie mnie zaintrygowały, każda inna i wyrazista, a od pierwszego wejrzenia pokochałam cynicznego elfa i serdecznego trolla, i byłam ciekawa jak bardzo każda z nich na siebie wpłynie i tu się zawiodłam. Postacie przedstawione na początku książki, pozostały niezmienne w charakterze do jej końca. Takie to było dla mnie nienaturalne. Nie polubiłam głównej postaci, która także była narratorką, Mili, przede wszystkim dlatego, że nie reagowała na czyjeś zaloty, podczas gdy ta druga osoba coraz bardziej budowała plany na przyszłość związane z nią, o czym otwarcie jej mówił. Natomiast zadowolona była, że w razie czego ona dostanie ze strony tej osoby pomoc. Czy to w porządku? Nie to, żeby ona była strasznie milczącą postacią i unikającą konfliktów, skoro z kim innym miała odwagę wyrazić swoje niezadowolenia dobitnie, a tylko dlatego, że ten ktoś miał takie a nie inne pochodzenie, którego ona nie lubiła. Krótko mówiąc nie uważam jej za pozytywną postać, ale doceniam, że przynajmniej została na tyle dobrze stworzona, że jest nad czym się zastanowić i w razie czego podyskutować.

W pierwszych stronach zostało powiedziane, że będzie niebezpiecznie i że nie wszyscy po misji mogą wrócić do domu, dlatego spodziewałam się, że będzie mnóstwo przygód. Niestety, rzadko kiedy coś niebezpiecznego się działo, dedykowano temu kilka stron, a przeważnie były monotonne podróże furgonem, jedzenie przed ogniskiem, kładzenie się spać pod kocami bez przebierania się (ale brudasy...) i te same przekomarzania postaci, które na początku mnie śmieszyły, ale gdy się powtarza to samo któryś raz z kolei, to, przynajmniej dla mnie, efekt jest już nie ten.

Świat magiczny poznaje się poprzez dialogi, jak zresztą nieomal cała fabuła jest w taki sposób poprowadzona, przez co nie zawsze tą formę przekazu doceniłam ze względu na to, że przynajmniej podstawy chciałabym poznać bliżej początku, a tu było porozrzucane w trakcie nieomal całej lektury. Dało mi to uczucie, że Pani Autorka sama nie wiedziała do końca co pisać. Zresztą wprowadzenie poszukiwania zaginionej osoby wydawało mi się za bardzo na siłę, takie trochę nie na miejscu, na zasadzie „chyba zaczyna to wszystko nużyć, więc dodam jeszcze coś, żeby Czytelnik nie zasnął”. Opisów w sumie nie ma, jest tylko niezbędne minimum by zdania posklejać, z rodzaju „wjechali do miasta i dojechali do placu gdzie stał ratusz” nie dając mi możliwości wejścia w ten świat i ciesząc się nim.

Nie przekonuje mnie by sięgnąć po kolejną część.

Sięgnęłam po tę książkę zauroczona opisem i przez ładnych kilkadziesiąt stron zatopiłam się w lekturze, zachwycona humorem i nadarzających się sytuacji, ale im dalej tym bardziej zapał czytelniczy się zmniejszał.

Od początku postacie mnie zaintrygowały, każda inna i wyrazista, a od pierwszego wejrzenia pokochałam cynicznego elfa i serdecznego trolla, i byłam ciekawa jak...