Od kiedy Zbigniew Nienacki opuścił ten padół, pojawiło się kilkudziesięciu literackich wolontariuszy gotowych pocieszać Jego osieroconych czytelników, a przy okazji portfele własne i wydawnictwa “Warmia”. Dzięki tym gestom dobrego serca powstało sto kilkadziesiąt książek o Panu Samochodziku, inspirowanych przez Pana Samochodzika i wzorowanych na Panu Samochodziku. Jest w tym jakiś chiński syndrom, wymierny nie tylko w ilości ale i skłonności do kopiowania.
To dobrze, czy źle być podrabianym? Dobrze, bo podrabianie nobilituje (nie kopiuje się byle czego) a poza tym ułatwia dostęp mas do dóbr zarezerwowanych dla elit, gdyż masy masowo wolą metkę od jakości, nie zaprzątając sobie głowy dylematem czy mają do czynienia z luksusem czy też jego złudzeniem. Źle, bo to brzydkie zjawisko, spokrewnione z piractwem, pasożytnictwem i Bóg wie czym jeszcze.
Podrabianie pomysłów literackich jest fascynujące inaczej: Książki "inspirowane" kosztują dokładnie tyle samo co oryginały. Spróbujcie sprzedać azjatyckiego rolexa wytwarzanego w cenie dwunastu dolarów za tuzin - za dwanaście tysięcy dolarów. Nie da się. A z książkami się da. Za “Pana Samochodzika i templariuszy” trzeba zapłacić równowartość “Pana Samochodzika i promieni śmierci”, czego dotkliwą niesprawiedliwość odczuje każdy, kto przeczyta obydwie powieści. Trudno. Trzeba mieć nadzieję, że Zbigniew Nienacki ma fajne życie gdzieś w zaświatach i nie czuje się tam jak torebka Louis Vuitton.

Od kiedy Zbigniew Nienacki opuścił ten padół, pojawiło się kilkudziesięciu literackich wolontariuszy gotowych pocieszać Jego osieroconych czytelników, a przy okazji portfele własne i wydawnictwa “Warmia”. Dzięki tym gestom dobrego serca powstało sto kilkadziesiąt książek o Panu Samochodziku, inspirowanych przez Pana Samochodzika i wzorowanych na Panu Samochodziku. Jest w...