Świetna książka, nie do końca historyczna a przynajmniej nie w klasycznym sensie. W sugestywny sposób autor pokazuje chaos i zamieszanie roku zerowego. Bo powojnie jest kontynuacją wojny i nierozerwalnie jest z nią związane. Podpisanie kapitulacji nie jest grubą kreską odcinającą przeszłość. To tylko symboliczna data i nic więcej. Owszem, ustają wielkie działania zbrojne, ale chaos wręcz narasta. Buruma w wielce sugestywny sposób pokazuje euforię po zakończeniu wojny, ale owa euforia jest bardzo gorzko smakuje. Nastaje czas iście rewolucyjnych zmian społecznych „inspirowanych” głodem i pragnieniem zemsty. Liczne konflikty polityczne w różnych krajach tlące się jedynie w czasie wojny, teraz wybuchają ze zdwojoną siłą przynosząc śmierć setkom tysięcy ludzi. I nie dotyczy to li tylko krajów, które dostały się w szpony Stalina i komunizmu. Grecja, Jugosławia, Francja i Holandia spływają krwią działań odwetowych. Gwałty, grabieże i masowe samosądy to nie tylko specyfika obszarów na wschód od Łaby. Buruma pokazuje, że wcale nie specjalnie odmienne wydarzenia przetaczają się przez Japonię, Filipiny, Koreę i Chiny. Owszem, inna specyfika z przyczyn historycznych i geograficznych, ale analogie można znaleźć spore.
Jak to zwykle bywa, przy tak globalnym spojrzeniu i tak relatywnie niewielkim (jak na tematykę) tomie autor nie ustrzega się pewnych uproszczeń czy nawet błędów, co mu skrzętnie w przypisach redakcja naukowa wytyka. Odniosłem jednak wrażenie, że owa redakcja była nieco przewrażliwiona i stronnicza, bo zdecydowanie krytykuje błędy i uproszczenia dotyczące relacji polsko-żydowsko-niemieckich, inne wydarzenia pozostawiając praktycznie bez komentarza, co sugeruje, że w kwestii obszaru Pacyfiku czy Europy Zachodniej autor nie popełnił żadnych błędów i uproszczeń, co sugeruje dalej, że co do „naszej” historii autor był szczególnie stronniczy. Nie odniosłem takiego wrażenia. Potknięcia autorskie niczym nie umniejszają całości pracy, która z przyczyn objętościowych nie mogła być bardziej zniuansowana.
Książka napisana żywym językiem, końcówka nieco słabsza, ale polecam w całości. Dobra rzecz, żeby na dzieje najnowsze spojrzeć z szerszej perspektywy niż perspektywa własnego podwórka i własnej martyrologii.

Świetna książka, nie do końca historyczna a przynajmniej nie w klasycznym sensie. W sugestywny sposób autor pokazuje chaos i zamieszanie roku zerowego. Bo powojnie jest kontynuacją wojny i nierozerwalnie jest z nią związane. Podpisanie kapitulacji nie jest grubą kreską odcinającą przeszłość. To tylko symboliczna data i nic więcej. Owszem, ustają wielkie działania zbrojne,...