O co chodzi z tym Miłoszewskim? Dlaczego coraz więcej osób zaczyna o nim mówić. O co chodzi? Ekranizują już jego drugą książkę..., dlaczego?

Wielka burza myśli i grzmotów zaczęła huczeć mi w głowie. Pioruny trzaskały i waliły o alarm...
Jakimś dziwnym sposobem film Uwikłany, gdzie główną rolę zagrała znana i ceniona za swoją autentyczność Maja Ostaszewska, nie rzucił mi się w oczy...nie byłem świadomy jego istnienia. A z filmami u mnie przecież nie najgorzej, powiedziałbym nawet, że bardzo dobrze.
Dopiero wówczas, gdy nie tak dawno zobaczyłem zwiastun Ziarna prawdy, który wydał mi się mroczny, intrygujący i na tyle dobry, że pomyślałem sobie, że obejrzeć trzeba, zacząłem szukać...
...obserwować ten film, sytuację wokół niego, bowiem naprawdę wydał mi się bardzo ciekawy, na tyle ciekawy, że może w końcu polskie kino nabierze rozpędu i wzniesie się na wyżyny, na których jeszcze nie było. Szczególnie w gatunku kryminał...
Nie od razu dowiedziałem się, że Ziarno prawdy zrobione na podstawie książki, lecz gdy ta wiedza nie była mi już obca, wówczas tym bardziej zainteresowałem się autorem. Napisał kilka książek, ale każda w opinii czytelników odznaczyła się wysoką opinią. Obsypywane są wieloma komplementami, słowami uznania. Bowiem próżno u nas znaleźć taki autorów, tak dobrze radzących sobie w tym klimacie.
Nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić czy Miłoszewski, tak większy rozgłos zyskał, dopiero wtedy, gdy stworzył detektywa Szackiego, człowieka po przejściach, który staje na drodze intryg i śledztw, tajemnic nie do rozwikłania. Niczym Jo Nesbo i jego cykl o Harry Hole'u.
Nie orientuję się jaki stopień popularności oscylował wokół jego osoby, wtedy gdy napisał Domofon, bowiem wtedy nie czytałem...
wtedy książki nie znaczyły dla mnie zbyt wiele, praktycznie w ogóle nie istniały...ubogim byłem człowiek wtedy, ubogim wewnętrznie... i widząc tą przepaść teraz, wiem jak wielkie znacznie w moim życiu i codzienności mają obecnie...
Ale wiem jedno, też musiało być dobrze..., bowiem zaliczyć taki debitu chciałby nie jeden początkujący pisarz...Nie mówię tu o opinii czytelników, tylko o swojej...
Na początku patrzyłem z lekkim przymrużeniem oka, może trochę delikatnym zdziwieniem (...przecież to nic odkrywczego, nic bardziej wzniosłego na tle innych książek..)..., lecz to był rodzaje pewnego rodzaju uśpienia...,
...uśpił uwagę czytelnika, a później było już konkretnie. To horror z mieszanką kryminału i doskonałymi rysami psychologicznymi bohaterów, a było ich trochę...i żeby każdemu dać jakość, żeby każdy dał się zapamiętać, to wyobraźnia autora musi mieć wysokiej klasy warsztat... Zmieścić to wszystko w 300 stronach to nie lada wyczyn, to już jest osiągnięcie.
Im mniej pozostaje tajemnic i wątpliwości, tym większe wrażenie książka wywołuje na czytelniku...
Nie mam żadnych wątpliwości, że warto zainwestować w tego autora..., bowiem zanim przeczytałem Domofon, widziałem w księgarni trylogię z detektywem Szackim w roli głównej. Korciło mnie, żeby kupić, lecz wcześniej widziałem w księgarni Domofon. A biorąc pod uwagę, to że mam fotograficzną pamięć, wiedziałem, że ona tam jest. Poleciałem jak najszybciej mogłem i wypożyczyłem Domofon. Było warto, a teraz już wiem i mam pewności, że jeśli jeszcze zastanę tą trylogię w księgarni, zostanie moją kolejną ofiarą...!!!

W międzyczasie między czytaniem, a robieniem trochę innych rzeczy znalazłem czas, żeby posłuchać wywiadu, kilku nawet..., żeby poznać lepiej Miłoszewskiego i przekonać się, co reprezentuje swoją osobą poza książką..., jakim człowiek, jak patrz na świat...
przyznam szczerze, że wydaje się być całkiem mądrym człowiekiem, a książki takich ludzi, warto czytać...!!!

O co chodzi z tym Miłoszewskim? Dlaczego coraz więcej osób zaczyna o nim mówić. O co chodzi? Ekranizują już jego drugą książkę..., dlaczego?

Wielka burza myśli i grzmotów zaczęła huczeć mi w głowie. Pioruny trzaskały i waliły o alarm...
Jakimś dziwnym sposobem film Uwikłany, gdzie główną rolę zagrała znana i ceniona za swoją autentyczność Maja Ostaszewska, nie rzucił mi...