Tytuł ten to dowód na to, że książki Christie spoza serii także są warte uwagi. Nie jest to kryminał bardzo odkrywczy, ale historia angażuje od samego początku i z zaciekawieniem śledziłam rozwój zdarzeń do samego finału, który jak najbardziej zaskakuje. Jest schematycznie, jest typowo, ale w tym najlepszym wydaniu autorki. Podobało mi się.

Tytuł ten to dowód na to, że książki Christie spoza serii także są warte uwagi. Nie jest to kryminał bardzo odkrywczy, ale historia angażuje od samego początku i z zaciekawieniem śledziłam rozwój zdarzeń do samego finału, który jak najbardziej zaskakuje. Jest schematycznie, jest typowo, ale w tym najlepszym wydaniu autorki. Podobało mi się.

Zapamiętałam , że przed laty przeczytałam kryminał, w którym bohaterowi spodobała się dziewczyna z głębokimi cieniami pod oczami - bardzo nietypowe. Nie pamiętałam nic więcej , a teraz odkryłam , że chodził o " Próbę niewinności".
Dziewczyna była jednym z dzieci znanej filantropki , która została zamordowana. Sprawcę wykryto i osadzono w więzieniu , po latach okazuje się jednak , że mógł mieć alibi.
Wprowadza to zamęt w życie całej , dość licznej rodziny.
Autorka zabawiła się trochę psychologią. Przedstawiła wszechwiedzącą matkę , przesadnie dbającą o dzieci , co nie wychodzi im na dobre . Zgadza się - znam takie osoby , ale nie zawsze kończy się to źle- dzieci matek-wariatek potrafią wyrosnąć na bardzo sympatycznych ludzi.
Opisała też zaborczą żonę , wprost duszącą niepełnosprawnego męża swoją nadopiekuńczością. Zgadza się - znam i taka osobę. Robi bardzo wiele dobrego , ale swoich podopiecznych stara sie ubezwłasnowolnić - chce decydować co robią , co jedzą , jakie filmy ogladają itp.
Rozwiązanie zagadki kryminalnej jest interesujące , ale możliwe do przewidzenia przez wytrwałych czytelników Agathy Chistie. I tu właśnie coś się nie zgadza - oskarżony zapewne nie poszedłby potulnie do więzienia , wiedząc kto jest prawdziwym mordercą.
To jest kłopot z tą pisarką - książkę świetnie się czyta , ale zakończenie jest niewiarygodne psychologiczbie . Powtarza się to w wielu jej opowieściach i chwieje w moich oczach pozycją królowej kryminału. Jednak bardzo lubię Agathę Christi , wobec czego wykombinowałam , że Bolesław Chrobry był królem , ale i Władysław Jagiełło był królem , więc co mi szkodzi uznać autorkę za królową kryminału jej czasów- wtedy niewątpliwie nią była .
Polecam czytanie książek Agathy Christie ze świadomością , że pierwsze powstały sto lat temu.

Zapamiętałam , że przed laty przeczytałam kryminał, w którym bohaterowi spodobała się dziewczyna z głębokimi cieniami pod oczami - bardzo nietypowe. Nie pamiętałam nic więcej , a teraz odkryłam , że chodził o " Próbę niewinności".
Dziewczyna była jednym z dzieci znanej filantropki , która została zamordowana. Sprawcę wykryto i osadzono w więzieniu , po latach okazuje się...

Ja Agatę po prostu kocham.
W miłości wybacza się wiele. Ja Agatce wybaczam pewnego ,,przerysowanego" grubego Belga.
To jej jedyna wada. Na szczęście tu go nie było.
Była za to mega zagadka w tzw. kryminale zamkniętego pokoju. To jest to co tygrysy lubią najbardziej. A jak nie tygrysy, to przynajmniej jeden przeciętny Marcin.
Żeby było ,,śmieszniej " to przeczytałem książek tej autorki tyle, że już trochę mi się mylą (początki demencji starczej? 🤔 )
Byłem przekonany, że ten tytuł to dla mnie coś nowego, ale się pomyliłem. Ze smutkiem po chwili zdałem sobie sprawę, że znam tę historię. Pamiętałem bardzo dużo....ale nie mogłem sobie przypomnieć, kto w końcu okazał się mordercą.
Wiecie co? Pokonała mnie po raz kolejny. Znów nie trafiłem, kto jest mordercą! Po raz drugi w tej samej książce. A nie chwaląc się (No może trochę) Zazwyczaj nie mam z tym problemu.
Drugi raz wcale nie gorszy niż pierwszy.
Niezmiennie polecam!
Stary. Dobry kryminał.

Ja Agatę po prostu kocham.
W miłości wybacza się wiele. Ja Agatce wybaczam pewnego ,,przerysowanego" grubego Belga.
To jej jedyna wada. Na szczęście tu go nie było.
Była za to mega zagadka w tzw. kryminale zamkniętego pokoju. To jest to co tygrysy lubią najbardziej. A jak nie tygrysy, to przynajmniej jeden przeciętny Marcin.
Żeby było ,,śmieszniej " to przeczytałem książek...

Jack Argyle pod zarzutem morderstwa swojej adopcyjnej matki zostaje skazany na więzienie i tam po upływie kilku miesięcy umiera na zapalenie płuc. Sprawa wydaje się prosta i oczywista, choć niezbyt przyjemna dla rodziny zarówno sprawcy, jak i ofiary. Najważniejsze jedna, że została zamknięta, morderca został złapany i osądzony, a cała reszta familii Argyle’ów stara sobie jakoś ułożyć życie po tragedii, jaka na nich spadła. Niestety dla nich, w dwa lata później w ich domu zjawia się doktor Calgary, poważany i szanowany geofizyk, który nieoczekiwanie potwierdza alibi skazanego i tym samym oczyszcza go z zarzutów. Trochę naiwny naukowiec spodziewa się wybuchu radości, wylewnych podziękowań i generalnie entuzjazmu oraz ulgi. Tymczasem spotyka go ogromne rozczarowanie. Nie tylko, że nikt się cieszy, usłyszawszy jego wersję wydarzeń, lecz zdaje się, że wszyscy domownicy mają do niego żal i pretensje, że uznał za stosowne otworzyć de facto zamknięta już sprawę. Zaskoczony, po niewczasie zdaje sobie sprawę, że Jack Argyle był wręcz idealnym kandydatem na zbrodniarza. Czarującego, lecz pozbawionego kręgosłupa moralnego drobnego oszusta i naciągacza nikt zanadto nie żałował, kiedy ten wreszcie wylądował za kratkami i nikt też nie wierzył, w jego niewinność, bo chłop już swoje za uszami miał. Jednak teraz okazuje się, że to ktoś inny trzasnął pogrzebaczem w tył głowy Rachel Argyle, a tym kimś ani chybi jest ktoś z niezbyt licznego grona domowników. W odnowionym przez policję śledztwie problemem jest to, że większość tropów mocno zwietrzała, do tego absolutnie każdy z rodziny miał możliwość, by ukatrupić panią domu. A i o motywy nie jest trudno.

Niewykluczone więc, że prawdziwy sprawca nigdy nie zostanie wykryty i ta świadomość zaczyna powoli wpływać negatywnie na życie wszystkich Argyle’ów po trochu. Wszak mordercą może być każdy z nich i nikomu nie można w pełni zaufać…. Wzajemne podejrzenia zatruwają ich umysły oraz relacje.

Doktor Calgary kierowany wyrzutami sumienia zaczyna prowadzić swoje własne śledztwo, właściwie nie tyle w celu wykrycia mordercy, ale po to, aby z niewinnych zdjąć piętno potencjalnych zbrodniarzy.

Ciekawa książka zarówno pod względem wymyślonej intrygi, jak i ukazania niszczycielskiej siły wzajemnych podejrzeń, niewypowiedzianych głośno zarzutów, bojaźliwych spojrzeń, w których czai się pytanie: czy to ty?

Jack Argyle pod zarzutem morderstwa swojej adopcyjnej matki zostaje skazany na więzienie i tam po upływie kilku miesięcy umiera na zapalenie płuc. Sprawa wydaje się prosta i oczywista, choć niezbyt przyjemna dla rodziny zarówno sprawcy, jak i ofiary. Najważniejsze jedna, że została zamknięta, morderca został złapany i osądzony, a cała reszta familii Argyle’ów stara sobie...

Straszna nuda, może dlatego że słuchałem a nie czytałem a Roch Siemianowski nie jest moim ulubionym lektorem ale męczyłem się niemiłosiernie.
Dla miłośników gatunku.

Straszna nuda, może dlatego że słuchałem a nie czytałem a Roch Siemianowski nie jest moim ulubionym lektorem ale męczyłem się niemiłosiernie.
Dla miłośników gatunku.

Swoim fanom Agatha Christie prezentuje kolejny nietuzinkowy sposób tworzenia fabuły detektywistycznej. Po stronie rozwiązujących zagadkę mamy nie tylko inspektora policji, ale i dwie inne osoby. A samym trzonem książki jest sytuacja rodzinna, która nie tylko ujawnia drzemiące , ukryte emocje, ale sprawia, ze zaufanie członków rodziny(a także zakochanych w sobie par) wzajemnie do siebie zostaje mocno nadwyrężone. "Próba niewinności" to kryminał mocno psychologiczny , który pokazuje złożoność ludzkich postaw i niejednoznaczność efektów działań.

Swoim fanom Agatha Christie prezentuje kolejny nietuzinkowy sposób tworzenia fabuły detektywistycznej. Po stronie rozwiązujących zagadkę mamy nie tylko inspektora policji, ale i dwie inne osoby. A samym trzonem książki jest sytuacja rodzinna, która nie tylko ujawnia drzemiące , ukryte emocje, ale sprawia, ze zaufanie członków rodziny(a także zakochanych w sobie par)...

Czegoś takiego, tak beznadziejnego nie czytałem dawno. Trzy czwarte książki, to oceny poszczególnych bohaterów w różnych konfiguracjach, w kółko to samo i to samo. Żeby to miało jakąś głębię psychologiczną to może bym to zrozumiał, ale to jest tak banalne i przewidywalne, że strach. Autorka siliła się na jakąś psychologiczną ekspertkę, ale niestety nic z tego nie wyszło. Szkoda czasu na czytanie.

Czegoś takiego, tak beznadziejnego nie czytałem dawno. Trzy czwarte książki, to oceny poszczególnych bohaterów w różnych konfiguracjach, w kółko to samo i to samo. Żeby to miało jakąś głębię psychologiczną to może bym to zrozumiał, ale to jest tak banalne i przewidywalne, że strach. Autorka siliła się na jakąś psychologiczną ekspertkę, ale niestety nic z tego nie wyszło....

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

To moja pierwsza książka tej autorki, zawsze uśmiecham się do jej komentarza mówiącego o tym,że pomysły na książki wpadają jej do głowy przy myciu naczyń.
Bogate małżeństwo, które nie może mieć dzieci w trakcie wojny pomaga sierotom, 5 z uratowanych dzieci zostaje przez nich adoptowana. Przybrana matka-jak kazda inna chce dla każdego z nich jak najlepszej przyszłości. Poza możliwościami finansowymi ma również wiedzę i tzw szósty zmysł. Nikt nie lubi tego typu ludzi-którzy błyszczą z daleka i jednocześnie mają zawsze rację.
Gdy znaleziono ja zamordowana-oskarżenie pada na "najgorsze" z przybranych dzieci, niestety jego jedyne alibi (doktor podwozacy Go felernej nocy) wyjechał na biegun, przez co zostaje skazany i umiera w więzieniu.
Książka zaczyna się w momencie, w którym Pan doktor wyjaśnia rodzinie że to nie morderca został skazany i umarł.
Podejrzanym wydaje się kazde z dzieci oraz mąż, który już od jakiegoś czasu planuje ślub z sekretarka.
Ciekawie opisane wydarzenia, bardzo powoli klada światło na wydarzenia które zaszły w domu. Odgrzebywanie starych ran, układanie na nowo wersji zdarzeń- to wszystko powoduje kolejne ataki.
Bardzo rzeczowe wyjaśnienie sprawy dopiero w ostatnim rozdziale sprawia że czytelnik przez całą książkę rozbudza swoją ciekawość.

To moja pierwsza książka tej autorki, zawsze uśmiecham się do jej komentarza mówiącego o tym,że pomysły na książki wpadają jej do głowy przy myciu naczyń.
Bogate małżeństwo, które nie może mieć dzieci w trakcie wojny pomaga sierotom, 5 z uratowanych dzieci zostaje przez nich adoptowana. Przybrana matka-jak kazda inna chce dla każdego z nich jak najlepszej przyszłości. Poza...

Jedna z lepszych powiesci jakie czytalam

Jedna z lepszych powiesci jakie czytalam