Pierwszy utwór czyli „Policja” zdecydowanie najlepiej przypadł mi do gustu. Stanowi błyskotliwą satyrę na działania operacyjne służb mundurowych; aresztowania, kamuflaże, inwigilacje... doprowadzone wprost do absurdu, do zaprzeczenia potrzeby swej egzystencji, a może i do stworzenia takiej potrzeby.

„Męczeństwo Piotra Oheya” opowiada eksperyment z polowaniem na tygrysa w łazience tytułowego bohatera.

W „Indyku” treścią są miłosne perypetie.

„Na pełnym morzu” dochodzi do dramatycznych aktów, gdy kilku rozbitków postanawia, że kogoś będzie trzeba dosłownie poświęcić, aby reszta nie zmarła z głodu...

Tytułowy „Karol” to zdaje się jakiś wyimaginowany twór/symbol, na którego dziadek z wnukiem ubzdurali sobie urządzić polowanie.

W „Strip – teas” dwóch facetów gdzieś zamkniętych rozbiera się i o jakiejś mitycznej „Rączce” dyskutuje... Nie wiem czy to o jakiś pedziach czy co...

„Zabawę” to jakoś szybko przeczytałem, ani nie zorientowałem się o co tam właściwie chodzi...

„Kynolog w rozterce” to dość ciekawa komedia miłosna omyłek z happy endem, gdzie bohaterami są miłośnicy zwierząt.

„Czarowna moc” – dialog Pana Kolegi z Drogim Panem Kolegą. Znowu jakieś homo nie wiadomo...

„Śmierć Porucznika” dotyczy perypetii pewnego nieszczęsnego, niezwykle żywotnego dżentelmena.

Podsumowując, cały zbiór zawiera chyba jedne z najsłynniejszych dzieł Mrożka, aczkolwiek tak średnio mi ogólnie podeszły. Gdyby kolejne teksty były w moim odczuciu tak świetne jak „Policja” dałbym pewnie 8/9 gwiazdek. A może były świetne, a ja się na nich nie poznałem? Tak to już jest z twórcami teatru absurdu – niejednoznaczność utworów, pokrętna symbolika, trudności w interpretacji... Za nimi to by może i sam diabeł nie nadążył...

Pierwszy utwór czyli „Policja” zdecydowanie najlepiej przypadł mi do gustu. Stanowi błyskotliwą satyrę na działania operacyjne służb mundurowych; aresztowania, kamuflaże, inwigilacje... doprowadzone wprost do absurdu, do zaprzeczenia potrzeby swej egzystencji, a może i do stworzenia takiej potrzeby.

„Męczeństwo Piotra Oheya” opowiada eksperyment z polowaniem na tygrysa w...

W zbiorze znajdują się najlepsze przykłady teatru absurdu. Dziwne i nierealne sytuacje piętrzą się w każdym dramacie. Humor, ironia i groteska to wg. autora najlepsze narzędzia do ukazania bezmyślności i w gruncie rzeczy głupoty nie tylko systemu, ale chyba przede wszystkim oddanemu mu ludzi. Poszukiwanie tajemniczego Karola, którego trzeba zabić, zwiedzanie łazienki w której zamieszkał tygrys, czy pozowanie na dotkniętego marazmem dekadenta to tylko kilka przykładów absurdalnych sytuacji zaczerpniętych z tego zbioru. A takich perełek jest znacznie więcej, każdy na pewno znajdzie coś dla siebie. We wszystkich tych dramatach ujawnia się kilka cudownych cech autora. mam tu na myśli szczególną zdolność do obserwacji, wyciągania wniosków i "zaszyfrowywania" ich w taki sposób, by dać czytelnikowi do myślenia. I za to właśnie go uwielbiam:)

W zbiorze znajdują się najlepsze przykłady teatru absurdu. Dziwne i nierealne sytuacje piętrzą się w każdym dramacie. Humor, ironia i groteska to wg. autora najlepsze narzędzia do ukazania bezmyślności i w gruncie rzeczy głupoty nie tylko systemu, ale chyba przede wszystkim oddanemu mu ludzi. Poszukiwanie tajemniczego Karola, którego trzeba zabić, zwiedzanie łazienki w...