Idealna pozycja do czytania dla każdej fanki romansu historycznego. Dwoje bohaterów, przeciwności losu i perypetie które i tak zakończą się happy endem. Polecam

Idealna pozycja do czytania dla każdej fanki romansu historycznego. Dwoje bohaterów, przeciwności losu i perypetie które i tak zakończą się happy endem. Polecam

"Żeby dokonać niemożliwego, należy postępować, jakby to była najbardziej możliwa rzecz na świecie."

"Żeby dokonać niemożliwego, należy postępować, jakby to była najbardziej możliwa rzecz na świecie."

To nie jest najbardziej wciągająca historia ani romans wszech czasów. Pani Long popełniła kilka lepszych opowieści. A jednak nie czuję, że niepotrzebnie czytałam tę część cyklu. Autorka jak zwykle przedstawiła konwencjonalny romans historyczny w niekonwencjonalny sposób. W fabule wykorzystała dość oryginalne pomysły np. złoty interes w postaci rozchwytywanych przez arystokrację specjalnych talii kart. Najciekawsze jest jednak to, że jej postaci miewają wcale niebanalne przemyślenia.

To nie jest najbardziej wciągająca historia ani romans wszech czasów. Pani Long popełniła kilka lepszych opowieści. A jednak nie czuję, że niepotrzebnie czytałam tę część cyklu. Autorka jak zwykle przedstawiła konwencjonalny romans historyczny w niekonwencjonalny sposób. W fabule wykorzystała dość oryginalne pomysły np. złoty interes w postaci rozchwytywanych przez...

Niestety, nie porwała mnie ta książka. Przebrnęłam przez nią, ale co chwilę odpływam myślami gdzieś indziej- akcja nijak nie mogła podtrzymać mojego zainteresowania. Zdarzały się ciekawsze fragmenty, lecz po chwili historia traciła tempo. Napisana bardzo nierówno i bez polotu. Autorka wróciła do sprawdzonej w poprzednich częściach cyklu formuły- romans z historią kryminalną w tle. Niestety, tym razem intrygi były bardzo grubą nicią szyte, a rozwiązanie np. kwestii młyna wręcz żenująco naiwne.

Chemii między bohaterami zbyt wiele nie wyczułam, oboje byli jacyś tacy nijacy. Nie jest to może najgorszy romans, jaki czytałam, ale nie wzbudził we mnie praktycznie żadnych emocji. Za to miło było poczytać o dalszych losach Violet :)

Czy polecam? Niekoniecznie. Można przeczytać jako część cyklu, ale jako samodzielny romans nie broni się ani trochę. Zabrakło "tego czegoś", mimo kilku intrygujących pomysłów autorki. A szkoda.

Niestety, nie porwała mnie ta książka. Przebrnęłam przez nią, ale co chwilę odpływam myślami gdzieś indziej- akcja nijak nie mogła podtrzymać mojego zainteresowania. Zdarzały się ciekawsze fragmenty, lecz po chwili historia traciła tempo. Napisana bardzo nierówno i bez polotu. Autorka wróciła do sprawdzonej w poprzednich częściach cyklu formuły- romans z historią kryminalną...

Och, jak długo zajęło mi przebrnięcie przez tę książkę. Ta powieść zdecydowanie nie przypadła mi do gustu. Cała ta miłość Thomasiny i Jonathana bardzo naciągana. Moim zdaniem chemii brak, a co za tym idzie brak mojego zainteresowania dokończeniem przeczytania tej książki.. co tu ukrywać wynudziłam się przy tej powieści chyba za wszystkie czasy. Więc ogólnie nie polecam, bo może z 10% książki da się przeczytać z jako takim zainteresowaniem, a reszta to totalna nuda.

Och, jak długo zajęło mi przebrnięcie przez tę książkę. Ta powieść zdecydowanie nie przypadła mi do gustu. Cała ta miłość Thomasiny i Jonathana bardzo naciągana. Moim zdaniem chemii brak, a co za tym idzie brak mojego zainteresowania dokończeniem przeczytania tej książki.. co tu ukrywać wynudziłam się przy tej powieści chyba za wszystkie czasy. Więc ogólnie nie polecam, bo...

Bardzo ciekawa książka, polecam.

Bardzo ciekawa książka, polecam.

Romans historyczny często kojarzy się z wielkimi balami, dobrze skrojonymi garniturami i liścikami, które służba przynosi dosłownie na tacy. Słusznie. Jednakże ciężko spotkać romans historyczny, który znacząco odbiegałby od wszystkich innych. Chodzi o nadmierne tęskne spojrzenia, ukradkowe spotkania i niekończącą się adorację. Czy w „Wydarzenie pewnej nocy” Julie Anne Long udało się odbiec nieco od normy i stworzyć coś ambitniejszego?

Thomasina de Ballesteros cieszy się powodzeniem wśród londyńskich kawalerów. Rzadko pokazuje się w towarzystwie, ale gdy już to robi, męskie spojrzenia nie potrafią przestać za nią wodzić.
Jonathan Redmond to, rzecz jasna, najlepsze, co może przydarzyć się kobiecie. Bogaty, przystojny i dobrze urodzony mężczyzna.
Tommy ma swoje tajemnice, a Jonathan ultimatum od ojca: musi znaleźć sobie żonę. Czy sekrety kobiety i presja ciążąca na mężczyźnie pozwolą na coś więcej?

Książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony wydawało mi się, że historia rozwija się strasznie długo, ale z drugiej, okazało się to założeniem celowym… dzięki Bogu. Autorka skupiła się bowiem na czymś innym, niż wiele autorek romansów. Nie katowała czytelnika opisami niekończących się zalotów, a w zamian podarowała intrygę, która ciągnęła się niemalże od pierwszych stron. I nie chodziło o intrygę salonową, a o coś znacznie poważniejszego. O coś szlachetnego, ale i niebezpiecznego. Innymi słowy: Tommy nie była delikatną dziewczyną, która brzydziła się ubrudzić rąk. Czyż nie brzmi inaczej? Ciekawiej?

Ogromną zaletą jest również nietrzymanie się etykiety. Główni bohaterowie raczej stronili od tego „co wypada”. Nie oznacza to jednocześnie, że cieszyli się sobą po kątach, o nie. Połączyła ich wspólna sprawa, dla której złamali wiele zasad. Powiedziałabym wręcz, że to historia okraszona wielkim niebezpieczeństwem z odrobiną romansu. Coś dla kobiet, które mdli od ciągłego spijania sobie z dziubków.

Co ciekawe, książka niesie ze sobą pewne przesłanie. Szalenie wyraźne i adekwatne do dzisiejszych czasów. Byłam zaskoczona, bo takich zabiegów w romansach raczej próżno szukać. Wręcz się ich nie spodziewam! Ale to kolejny dowód na to, że można spotkać historię miłosną napisaną z rozsądkiem – i nieważne, czy mamy do czynienia z wiekiem XIX czy XXI. Nie każda miłość ujawnia się od razu i nie każda robi z człowieka bezmyślne zombie. Warto o tym pamiętać.

Gdyby ktoś poprosił mnie o wymienienie trzech emocji, które towarzyszyły mi najczęściej podczas czytania, wymieniłabym:
- zaskoczenie – autorka wykazała się niezwykłą pomysłowością, wplatając w fabułę wiele nietypowych zabiegów, które w takim klasycznym romansie raczej by się nie znalazły;
- ciekawość – sekrety Thomasiny robiły wrażenie, przez co dawała się lubić. Nie była typową trzpiotką, która brzydzi się agresją, nietaktem czy pomówieniami. To jedna z najbardziej oryginalnych bohaterek, które dane mi było spotkać w romansie;
- lekka irytacja – było zbyt mało rodziny Jonathana, która nie była idealna. Byli zbyt często jedynie na drugim planie, a niesłusznie. Zwłaszcza ojciec, który trzymał wszystko twardą ręką. Jego postać mogłaby odegrać znacznie większą rolę, czyniąc książkę znacznie ciekawszą.

„Wydarzenie pewnej nocy” Julie Anne Long nie jest książką idealną. Niekiedy akcja się wlecze, niekiedy zaskakuje, a jeszcze kiedy indziej brakuje mocnego tąpnięcia. Ale mimo wszystko jest przyjemną przygodą, która odpręży po ciężkim dniu pracy, a właśnie o to chodzi w romansach. Zapewniam, podczas lektury nie chce się wymiotować od nadmiernej słodyczy, ale też nie należy oczekiwać konspiracji godnej najlepszych pisarzy kryminałów. Warto o tym pamiętać, nim sięgnie się po książkę. Ale jedno mogę obiecać: niektóre wątki naprawdę zaskakują.

Romans historyczny często kojarzy się z wielkimi balami, dobrze skrojonymi garniturami i liścikami, które służba przynosi dosłownie na tacy. Słusznie. Jednakże ciężko spotkać romans historyczny, który znacząco odbiegałby od wszystkich innych. Chodzi o nadmierne tęskne spojrzenia, ukradkowe spotkania i niekończącą się adorację. Czy w „Wydarzenie pewnej nocy” Julie Anne Long...

Tomassina i Jonatan to para ludzi o wyjątkowych talentach i nieprzeciętnych charakterach.
Tom pierwszy jest jakby wprowadzający, akcja ustępuje opisom. W tomie drugim jest już dynamiczniej.
Tommy to bękart, dziewczyna mieszka w prowizorycznym lokum, jako swoją misję traktuje ratowanie małych dziewczynek przed takimi opałami, z jakich samej udało jej się uciec w przeszłości.
Gdy poznaje Jonatana pretenduje do jednej z piękności salonów. Ona kocha ryzykowne inwestycje, a on ma nie lada żyłkę do interesów. Wspólnymi siłami wydają talię kart, na których są wizerunki najpiękniejszych dam z towarzystwa.
Ciekawy jest wątek walki Jonatana z ojcem, mężczyzna przeciwstawia się głowie rodu i ryzykuje wszystkim dla swojej pani i przekonań.
Tomassina nie pozostaje w tyle, bo to dzięki niej Jonatan walczy w parlamencie o coś wartościowego.
W tych częściach autorka znowu jest sobą :) Są cięte riposty i humorystyczne dialogi, a bohaterowie mają ikrę.

Tomassina i Jonatan to para ludzi o wyjątkowych talentach i nieprzeciętnych charakterach.
Tom pierwszy jest jakby wprowadzający, akcja ustępuje opisom. W tomie drugim jest już dynamiczniej.
Tommy to bękart, dziewczyna mieszka w prowizorycznym lokum, jako swoją misję traktuje ratowanie małych dziewczynek przed takimi opałami, z jakich samej udało jej się uciec w...

Książka niepotrzebnie podzielona na dwa tomy.

Książka niepotrzebnie podzielona na dwa tomy.

Książka jest tak krótka, ze praktycznie nic sie nie dzieje.

Książka jest tak krótka, ze praktycznie nic sie nie dzieje.