W fontannie umiejscowionej przy centrum miasta zostają znalezione zwłoki utalentowanej skrzypaczki. Jej niewyjaśniona śmierć początkuje serię zgonów, samobójstw i aktów kanibalizmu. Wszystkie nieszczęścia łączy postać atrakcyjnej blondwłosej kobiety, która pojawia się na miejscu zdarzenia kilka chwil przed katastrofami. Sprawę przejmuje Justyna Sowa, młoda podkomisarz i Jurek Misiak, jej dobry kolega po fachu. Dochodzenie przynosi więcej pytań niż odpowiedzi, a trupy ścielą się coraz gęściej. Czy funkcjonariusze zdołają odkryć tajemnicę zła i uchronić mieszkańców od jego zgubnego wpływu?

Powieść ,,Wyklęci” jest trzecią pozycją wydaną przez Katarzynę Misiołek, polską autorkę ukrywającą się pod pseudonimem Olga Haber. Przedstawiona przez nią historia wywołała we mnie mieszane uczucia. Z pewnością posiadała potencjał na literaturę ukazującą realistyczną tragedię zwykłych ludzi rzuconych na pastwę nadprzyrodzonego zła, lecz, niestety, wizja pisarki znacznie minęła się z realizacją tego zamysłu — książka sprawia momentami wrażenie nieprzemyślanej i niedoszlifowanej. Najbardziej przeszkadzały mi kwestie warsztatowe. Zdarzało się, że zdania ocierały się o grafomanię (,,Krew nigdy nie była taka... krwawa”), zaś ich konstrukcja bywała prosta, momentami banalna. Samo w sobie nie stanowiłoby wady, gdyby nie utrudniało zagłębiania się w fabułę książki. Akcja stanowi jej najmocniejszy filar — bywa wciągająca i intrygująca dla czytelnika, nawet przy jego znajomości tajemnicy masowych zgonów i okropieństw miasteczka.

Policjanta Justyna Sowa jest postacią wiarygodną, charakterną i przede wszystkim ciekawą. Nieco bladziej na jej tle wypada Misiek, chociaż nie można mu odmówić wyrazistej osobowości i lekkodusznego podejścia do życia. Pozostali bohaterowie nie budzą tak pozytywnych emocji, szczególnie męscy — wykreowano ich jako chłodne osoby, bezustannie pragnące seksu, niezdolne do empatii i obojętne na cudzą tragedię. Kobiety natomiast przede wszystkim histeryzują, krzyczą i okazują się płytkie, pragnące wzbogacić się każdym kosztem. Brak im głębszej rysy, ukrytych motywacji. Tworzą marny koloryt dla dwójki protagonistów.

Pomimo tych drobnych potknięć, powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie — czytelnik jest zaskakiwany kolejnymi zbrodniami i historiami ofiar Wiedźmy. Nie jest to najlepsza książka z gatunku polskiego horroru, ale być może przypadnie do gustu zwolennikom kryminału i strasznych przygód przyprawionych mrocznymi mocami, z którymi nie sposób walczyć...

W fontannie umiejscowionej przy centrum miasta zostają znalezione zwłoki utalentowanej skrzypaczki. Jej niewyjaśniona śmierć początkuje serię zgonów, samobójstw i aktów kanibalizmu. Wszystkie nieszczęścia łączy postać atrakcyjnej blondwłosej kobiety, która pojawia się na miejscu zdarzenia kilka chwil przed katastrofami. Sprawę przejmuje Justyna Sowa, młoda podkomisarz i...