www.ujrzecslowa.pl

Każdy z nas jest po części szaleńcem i chociaż się do tego nie przyznajemy, to jednak tak jest naprawdę. Błąkamy się gdzieś po tym świecie i czujemy, że każdy zakątek jest dla nas za mały, a te najgorsze rzeczy przydarzają się tylko nam. Narzekamy, nie dostrzegamy innych, siedzimy w ciasnych klitkach niby własnych biur, gdzie wypruwamy sobie flaki za parę złotych. Ale nie tytułowa balsamiarka, ona ciągle szuka swojego miejsca i chociaż dalej nigdzie nie pasuje, to jednak nadal szuka…

Trupy, wszędzie trupy, ale jak to z nieboszczykami naprawdę jest? Są napompowani, czy może jednak powietrze z nich uchodzi po śmierci? A może jednak wyglądają jakby chwilę temu zasnęli? Uprzedzam, nieżywi to nie jest jedyny temat tej historii, bo podążamy za główną bohaterką prawie od początku jej życia i podczas tej lektury wybałuszamy oczy z podziwu. Przecież to niemożliwe, by tak wiele różnych sytuacji mogły spotkać jedną osobę.

Groteska to idealne słowo, które opisuje tę historię. Pomieszanie z poplątaniem, a dodatkowo zobrazowane w realistyczny sposób. Tylko ktoś z wybitnym mózgiem mógłby stworzyć takie połączenie, które jednocześnie zachwyca i obrzydza. Czy w ogóle jest możliwe, by takie powiązanie miało sens? Zdecydowanie tak. Nawet dziś po skończonej lekturze nie mogę wyjść z podziwu. A dolną szczękę muszę przytrzymywać dłońmi, by się nie wietrzyła.

Jeżeli otworzycie tę pozycję na pierwszej stronie, już przebiegnie po waszym kręgosłupie dreszcz. Opisy, jak i dialogi kipią emocjami i niecodziennym podejściem. Mogłabym nawet stwierdzić, że w wielu przypadkach Autorka przedstawia nasze myśli, których sami boimy się wymówić na głos. Balsamiarka w niezwykle precyzyjny i nieszablonowy sposób ukazuje nam trudy każdego dnia, nawet postarała się o to, by przekazać nam zasady, które rządzą naszym polskim społeczeństwem.

Nie ważne jaki szmat czasu zajmie wam ta lektura, to będziecie odczuwać przymus by chłonąć każde słowo, które pojawi się przed waszymi oczami. Będziecie chcieli ją w jednym momencie odłożyć, bo wasz mózg zmasakruje jakiś obrzydliwy opis, jednak z drugiej strony jesteście ciekawi, co nietuzinkowego Pani Kawczyńska przygotowała swojej bohaterce, a uwierzcie mi, to kompletnie nieprzewidywalna historia. Nie ma szans, byście przewidzieli co znajdzie się na kolejnej stronie, ba, nawet nie wiecie co za zwrot nastąpi w kolejnym zdaniu.

Nie myślcie jednak, że jest to książka, która pozwoli wam się zrelaksować. Chociaż błądzimy pomiędzy różnymi uczuciami, bo czasem się zaśmiejemy z powodu dialogów, czy przemyśleń bezimiennej głównej bohaterki, to jednak gdzieś tam za zakrętem musicie wiedzieć, że mogą na was czekać larwy much, które mogą wam obrzydzić nadchodzący obiad. Nie piszę wam o tych obrzydliwych rzeczach, by was do niej zniechęcić, bo musicie pamiętać również o tym, że ta lektura mną osobiście zawładnęła. Ale równie dobrze może się okazać, że czytacie teraz wypociny szaleńca, który stara się was przekonać do odczuwania przyjemności z czytania ohydnych opisów. O tak, uważajcie, bo każdy z nas kiedyś umrze, szybciej lub później, a wtedy czeka nas jedynie spotkanie z bezimienną balsamiarką, która będzie dbać o wasze ciało, by dobrze prezentowało się w trumnie.

Nie mogę zapewnić, że jest to łatwa lektura, bo wcale taka nie jest. Musicie mieć dystans do samych siebie, jak i do otaczającego was świata, bo nie każdy ma na tyle mocny żołądek, by czytać o każdym szczególe dotyczącym nieboszczyków i ich ekskrementach (tak, trochę się tutaj tego znajdzie). A może aborcja to dla was za dużo? Jeżeli sądzicie, że etapy rozkładu ciała to dla was nic wielkiego, to sięgnijcie po nią raz dwa.

www.ujrzecslowa.pl

Każdy z nas jest po części szaleńcem i chociaż się do tego nie przyznajemy, to jednak tak jest naprawdę. Błąkamy się gdzieś po tym świecie i czujemy, że każdy zakątek jest dla nas za mały, a te najgorsze rzeczy przydarzają się tylko nam. Narzekamy, nie dostrzegamy innych, siedzimy w ciasnych klitkach niby własnych biur, gdzie wypruwamy sobie flaki za...