Zagadka Błękitnego Ekspresu to kolejne moje spotkanie z mistrzynią kryminałów i samym detektywem Herculesem Poirotem. Ciekawiło mnie co tym razem autorka wymyśli i jaką zagadkę zaserwuje czytelnikowi. Dotychczas praktycznie nie zawiodłem się i chciałem, aby tak pozostało. Sięgnięcie po tą książkę było pewnikiem, bo chciałem przeczytać po kolei wszystkie części przygód Herculesa Poirota. Dlatego chętnie zabrałem się za czytanie.
Po otrzymaniu spadku Katarzyna Grey postanawia wyruszyć w podróż chcąc przeżyć niezwykłe przygody. Jadąc Błękitnym ekspresem spotyka na swojej drodze detektywa Herculesa Poirota, który jak zwykle jest bardzo spostrzegawczy. Okazuje się, ze popełniono zbrodnie i nasza bohaterka otrzymuje propozycje wspólnego śledztwa w celu odkrycia prawdy.

W początkowych rozdziałach autorka skupia się na przedstawieniu tła obyczajowego i powiązań łączących bohaterów. Później zaczyna się trochę inaczej, bo zamiast morderstwa w posiadłości wykorzystuje na scenę zbrodni ekspres, gdzie dochodzi do zbrodni na tle rabunkowym. Tajemnicze zabójstwo córki wpływowego milionera w pociągu milionerów było dobrym pomysłem. Śledztwo prowadzone jest jak zwykle w sposób uniemożliwiający odgadnięcie nie tylko motywu, ale samego sprawcy, chociaż pojawiają się podejrzani w sporej liczbie. Jak to bywa u Agaty Christie nie wszystko jest takie oczywiste jak można było spodziewać się. W przypadku tej książki Hercules Poirot nie pojawia się cały czas prowadząc śledztwo tylko czasami, gdy jego szare komórki są potrzebne i wtedy zaczynają pracować na pełnych obrotach. Szukanie poszlak, zbieranie informacji i podsuwanie fałszywych tropów jest utrapieniem naszego detektywa chcącego rozwiązać sprawę morderstwa. Jednak więcej miejsca poświęciła też autorka ukazania wyższych sfer i relacjom łączących poszczególnych bohaterów. Problemów jakie mają, toczących ich dylematów i intryg jakie knują. Spodobało mi się tutaj właśnie świetne ukazanie wyższych sfer i różnych charakterów osób wywodzących się z nich, mających własne zdanie, potrafiących uknuć intrygi i przedstawienie wejścia w takie towarzystwo damy do towarzyszenia w osobie Katarzyny Grey, która odziedziczyła spory majątek. Śledztwo prowadzone jak lubię, gdzie jest kilka niewiadomych, fałszywych tropów i jak zwykle grono podejrzanych. Najważniejsze jest jednak, ze na słynnym detektywie Katarzyna Grey zrobiła świetne wrażenie i postanowił liczyć się z jej zdanie, co dotychczas nie miało miejsca.
Hercules Poirot nie zdominował samej historii, ale gdy tylko się pojawia to zawsze wnosi jakieś niespodzianki do śledztwa. Jego szare komórki, pedantyczne podejście i wnikliwość dotycząca poszukiwania poszlak sprawia, że składa pomału wszystkie elementy zagadki w całość. Jego sylwetkę autorka nakreśliła pod względem psychologicznym świetnie i nadal jest tym samym Poirotem z poprzednich części. Nieraz aroganckim i przed świadczony o swojej wielkości, ale spokojnie analizującym pozyskane ślady, znającym się na ludzkiej psychologii i zachowań. Sympatyczna postać, którą polubił od samego początku. Drugą osoba jest Katarzyna Grey próbująca sama dla zabawy odgadnąć części zagadki. Jej postać jest świetnie nakreślona pod względem psychologicznym i można ją polubić. Autorka wprowadza wiele ciekawych postaci do swojej historii. Dobrze nakreślonych i nie ma tutaj większego podziału na złych i dobrych. W zależności od swojego zachowania i zmiany charakteru możemy polubić lub nie występujące postacie. Relacje łączące bohaterów została przedstawiona ciekawie. Dialogi jak zwykle wypadają bardzo dobrze i są dopracowane.
Akcja książki została poprowadzona wartko i cały czas idzie do przodu bez zatrzymywania się. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i nie ma miejsca na nudę. Sama historia jest egzotyczna, bo osadzona w wyższych sferach, gdzie nie brakuje wielu intryg i same postacie najczęściej nie różnią się od tych z niższych sfer. Mają swoje kłopoty i motywacje, pojawia się w relacjach nienawiść, miłość i jeszcze występują inne emocje. Tło społeczno - obyczajowe jakie kreśli autorka potrafiło mnie zadowolić i świetnie bawiłem się podczas czytania śledząc koleje losów bohaterów. Nie brakuje w tym wszystkim miejsca na delikatny humor i sieć intryg jakie przygotowała dla nas Agata Christie. Początkowo historia zapowiada się zwyczajnie względem morderstwa na tle rabunkowym, ale coraz bardziej zagłębiając się w opowieść pojawiają się niedomówienia i wiele tropów mogących zaskoczyć. Podejrzanych mamy kilku i jak zwykle nie udało mi się odgadnąć kto za wszystkim stoi, bo obstawiałem innych podejrzanych niż powinienem. Dlatego nie odgadłem prawie do samego końca sprawcy zbrodni. Rozwiązanie sprawy i przedstawienie motywu morderstwa było dla mnie zaskakujące.
Książka Zagadka Błękitnego Ekspresu jest powieścią dobrą, ale trochę jej brakuje do tych najlepszych. Nieraz miałem wrażenie, ze zbyt dużo jest niedomówień i autorka sama pogubiła się piętrząc kolejne. Brakowało mi także samego Kapitana Hastingsa, który z werwą opowiadał przygody swojego przyjaciela Herculesa Poirota. Czasami można było dodać więcej napięcia w niektórych scenach. Oprócz tego sama zagadka przypadła mi do gustu i spodobała mi się. Sięgnięcie po kolejną część przygód Herculesa Poirota uważam za świetny pomysł, bo dostałem właśnie to, na co liczyłem. Ciekawą historie, zagadkę do rozwiązania i znakomicie nakreślone tło obyczajowe. Przeczytałem z przyjemnością i wciągnęła mnie niesamowicie. Agata Christie podołała wyzwaniu i stworzyła następny świetny kryminał z Herculesem Poirotem, którego uwielbiam. Dlatego od pierwszych książek po jakie sięgnąłem stała się moja ulubioną autorka potrafiącą tworzyć ciekawe zagadki i bawiąca się z czytelnikiem w próbę odgadnięcia sprawcy przez niego. Książka Zagadka Błękitnego Ekspresu jest klasycznym kryminałem, po który warto było sięgnąć. Na pewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z jej twórczością i czekam na kolejne części, po które sięgnę. Dla miłośników kryminałów w klasycznym wydaniu i dobrej książki.
Polecam.

Zagadka Błękitnego Ekspresu to kolejne moje spotkanie z mistrzynią kryminałów i samym detektywem Herculesem Poirotem. Ciekawiło mnie co tym razem autorka wymyśli i jaką zagadkę zaserwuje czytelnikowi. Dotychczas praktycznie nie zawiodłem się i chciałem, aby tak pozostało. Sięgnięcie po tą książkę było pewnikiem, bo chciałem przeczytać po kolei wszystkie części przygód...