Nie wszystkie książki dają się łatwo zaklasyfikować, niektóre trudno wtłoczyć w sztywne ramy powieściowych konwencji. Wydaje się to być czymś zupełnie niezrozumiałym dla wydawców, którzy za wszelką cenę chcą przypisać utwór do jakiejś kategorii. Mam wrażenie, że w przypadku "Człowieka z sową" tak się właśnie stało - okładka obiecuje powieść kryminalną, co może zwieść niejednego czytelnika, gdyż otrzymujemy coś zgoła innego.
Główny bohater powieści i narrator większości partii, Michał, rodzi się z pewnym defektem - na jego plecach znajdują się skrzydła, które, skrzętnie skrywane, wyglądają na garb. Coś, co powinno być atutem staje się wadą, sam bohater ma żal, że metafizyczny dodatek bardziej zawadza mu w życiu niż pomaga.
Co ze śledztwem? Są morderstwa, ale bardziej w tle zmagań bohatera z własną tożsamością, wyjątkowością, innością, z trybami wielkiej historii.
"Człowiek z sową" to książka bardzo eklektyczna, mieszająca ze sobą różne stylistyki, przez co nieco nierówna i trudna w ocenie - z jednej strony bardzo podobały mi się wątki lwowskie, z drugiej opisy śledztwa były już mniej interesujące, często zbyt pobieżne. Miałam też niedosyt wątków metafizycznych, tajemnicza sowa znika ze sceny chyba zbyt szybko, zastąpiona aniołami-amatorami.
W samym finale spodziewałam się spektakularnej katastrofy, zupełnego posypania śledztwa i wszystkich obyczajowych wątków, bo na to wskazywałby klimat powieści. Dostałam coś innego; mimo niewielkiego zgrzytu na linii oczekiwanie-rzeczywistość odczytuję to jednak na plus - po cóż czytać, jeśli można przewidzieć zakończenie?
Duży plus za warstwę językową, która w przypadku debiutów bywa często bardzo kiepska. Tu mamy całkiem niezły warsztat, bez większych uchybień gramatycznych czy stylistycznych.
Reasumując - powieść czyta się dobrze, jednak podejrzewam, że wielbiciele kryminałów mogliby poczuć się rozczarowani, raczej jest to coś dla miłośników ciekawego tła historycznego. Polecam szczególnie przez wzgląd na klimat przedwojennego Lwowa.

Nie wszystkie książki dają się łatwo zaklasyfikować, niektóre trudno wtłoczyć w sztywne ramy powieściowych konwencji. Wydaje się to być czymś zupełnie niezrozumiałym dla wydawców, którzy za wszelką cenę chcą przypisać utwór do jakiejś kategorii. Mam wrażenie, że w przypadku "Człowieka z sową" tak się właśnie stało - okładka obiecuje powieść kryminalną, co może zwieść...