To jedna z książek, które są wychwalane wszędzie i przez wszystkich, nie wiadomo za co. Popchnięta przez ciekawość, może nawet trochę przyzwoitość, bo lektura niemalże klasyczna, przeczytałam ponad sto stron zapełnionych właściwie niczym.
Akcja ciągnie się tak mozolnie, że nie wyobrażam sobie i nie chcę wiedzieć, jak wygląda film. Nie poddawałam się - nie w każdej książce musi się coś dziać, prawda? Równie dobrze można zastąpić to bogatym życiem wewnętrznym bohaterów i mądrościami wynikającymi z ich przemyśleń. Tego też nie znalazłam w "Stowarzyszeniu umarłych poetów", ale chyba powinnam się tego spodziewać, biorąc pod uwagę niewyrazistość postaci, które wyróżniała tylko chęć buntu przeciw szkolnej dewizie.
Ostatnią nadzieją był główny bohater, który również zawiódł na całej linii popełniając samobójstwo, nawet nie zawalczywszy o marzenia, po usłyszeniu spontanicznej decyzji o przeniesieniu go do innej szkoły.
Serdecznie nie polecam.

To jedna z książek, które są wychwalane wszędzie i przez wszystkich, nie wiadomo za co. Popchnięta przez ciekawość, może nawet trochę przyzwoitość, bo lektura niemalże klasyczna, przeczytałam ponad sto stron zapełnionych właściwie niczym.
Akcja ciągnie się tak mozolnie, że nie wyobrażam sobie i nie chcę wiedzieć, jak wygląda film. Nie poddawałam się - nie w każdej książce...