Kiedy tylko usłyszałam o tej książce od razu chciałam ją przeczytać ale jakoś nie miałam ku temu okazji. Kiedy trafiła w moje ręce od razu zabrałam się do czytania.

Jako, że na początku nie zwracałam szczególnej uwagi na autora wielkim zaskoczeniem było dla mnie to, że J.D. Horn jest mężczyzną, bo jakoś po inicjałach nie mogłam tego zgadnąć. Zaskoczyło mnie to ponieważ przyzwyczaiłam się, że tego typu książki piszą kobiety ale uważam, że książka i tak była świetna.

Odkąd tylko usłyszałam o tej serii chciałam ją przeczytać ze względu na to, że to była dl mnie pewnego rodzaju nowość, jako, że zazwyczaj czytam coś w klimacie istot nadnaturalnych tj; wampiry, wilkołaki itd. Temat wiedźm nie jest często podejmowanym tematem jeśli chodzi o pisanie książek. Co prawda jest wiele książek o wiedźmach ale w porównaniu z wampirami lub wilkołakami to jest ich mało, nawet bardzo mało.

W tej książce po raz pierwszy spotkałam się z takim przedstawieniem wiedźm. Tutaj one były zależne od Mocy a nie na odwrót. Zostały przedstawione jako osoby, które utrzymują granicę pomiędzy naszym światem a światem demonów. Dzięki temu chronią nasz świat przed opanowaniem go przez cienie. Uważam, że jest to coś świeżego, do tej pory nie miałam jeszcze styczności z tego typu książką więc ta była dla mnie bardzo miłym zaskoczeniem.

Książka jest naprawdę ciekawa, zawiera też wątek miłosny, ale jest on dobrze wyważony z resztą. Nie wchodzi na pierwszy plan tak jak w niektórych tego typu książkach. Za to jest powiedzmy, że drugim planem dla wydarzeń. I dzięki Bogu nie ma tutaj tego słynnego trójkąta miłosnego, który zaczynał się robić dla mnie już nudny przez to, że występuję w 90% tego typu książek dla młodzieży. On po prostu jest ale nie wpycha się na pierwszy plan...

Główna bohaterka książki - Mercy jest tutaj przedstawiona w intrygujący sposób. Jest pewnego rodzaju czarną owcą wśród swojej rodziny, co czyni jej historię jeszcze ciekawszą. Nie dysponuje mocą tak jak pozostali członkowie jej rodziny. Jest po prostu swego rodzaju wyrzutkiem, przez co jest bardziej normalna od reszty. Przez całe życie myślała, że moc po prostu ją omijała szerokim łukiem i "miała ją w nosie" ale czy na pewno? Może jednak jest powód dla którego jej siostra bliźniaczka otrzymała całą moc? Możemy się tego dowiedzieć czytając tę książkę do końca i sięgając po kolejną. Ja tym czasem powiem tylko tyle, że byłam bardzo zaskoczona pewnymi zwrotami akcji, których nigdy przenigdy bym się nie spodziewała.

Osoby, które już mają lekturę tej książki za sobą na pewno wiedzą o co mi chodzi w kwestii zaklęcia miłosnego o które poprosiła Mercy. A dla tych, które jeszcze nią miały okazji jej przeczytać powiem tylko tyle, że to nie było do końca takie jak się wydawało...

Książka jest naprawdę ciekawa, czyta się ją nie za szybko nie za wolno, po prostu w sam raz. Jest napisana lekko, jednak czasami wystąpiły w niej zwroty, których nie potrafiłam zrozumieć bez wcześniejszego rozeznania się czym jest Voodoo a czym Hoodoo i czym się różnią. Nie chcę nikogo straszyć tym, że nic nie zrozumie, po prostu raz czy dwa (nie więcej) zdarzyło mi się, że musiałam się na chwile zatrzymać i przypomnieć sobie co było wcześniej napisane o magii korzennej.

Polecam książkę dla każdego, kto jest już zmęczony utartym schematem wampirów, lykantropów, zmiennokształtnych i tego typu istot. Jest ona naprawdę ciekawą odskocznia pełną tajemnic od świata wyżej wymienionych istot. Uważam, że pan Horn napisał naprawdę ciekawą książkę i mam zamiar za niedługo sięgnąć po kolejny tom...

Kiedy tylko usłyszałam o tej książce od razu chciałam ją przeczytać ale jakoś nie miałam ku temu okazji. Kiedy trafiła w moje ręce od razu zabrałam się do czytania.

Jako, że na początku nie zwracałam szczególnej uwagi na autora wielkim zaskoczeniem było dla mnie to, że J.D. Horn jest mężczyzną, bo jakoś po inicjałach nie mogłam tego zgadnąć. Zaskoczyło mnie to ponieważ...