Książkę czytało się świetnie i już wydawało mi się, że to najlepszy polski horror od dłuższego czasu – aż do zakończenia, w którym jakoś wszystko nie chce się kleić ze sobą.

Podobało mi się bardzo, że autor umiejętnie dozował grozę i tajemnicę – czaiły się od samego początku, niepokojące, ale schowane. Przyziemne sprawy nie były tylko zapychaczem stron, rzeczywistość małej miejscowości na „Ziemiach Odzyskanych”, gdzie wciąż pozostaje część niemieckiej ludności, naprawdę wciąga – może dlatego, że nie jest to temat często poruszany w polskiej literaturze. Ciekawy główny bohater – ani drań, ani ideał, przez cały czas nie ma łatwo i musi podejmować nie zawsze proste kompromisy. Postacie drugoplanowe też potrafią przykuć uwagę. Wszystko przedstawione wiarygodnie i niegłupio, jak na niezbyt wesołe czasy przystało.

Nie ma dłużyzn, akcja jest ładnie poprowadzona, ale nie mogę zaakceptować zakończenia – zbyt łatwo są ucięte niektóre wątki, brakuje czegoś, co by czytelnika zmieszało i zszokowało, zmusiło do przeglądnięcia książki jeszcze raz. Ciężko w nim po prostu poczuć grozę. Obniża to ocenę całości, ale ogólnie nie jest źle, zwłaszcza pamiętając, że to debiut.

Książkę czytało się świetnie i już wydawało mi się, że to najlepszy polski horror od dłuższego czasu – aż do zakończenia, w którym jakoś wszystko nie chce się kleić ze sobą.

Podobało mi się bardzo, że autor umiejętnie dozował grozę i tajemnicę – czaiły się od samego początku, niepokojące, ale schowane. Przyziemne sprawy nie były tylko zapychaczem stron, rzeczywistość małej...